Edukacja i rehabilitacja osób z niepełnosprawnością intelektualną - Oligofrenopedagogika
Profil
ogólnoakademicki
Rodzaj studiów
podyplomowe
Semestr rozpoczęcia
semestr zimowy 2018/2019
Jednostka obsługująca przedmiot
Wydział Nauk Społecznych
Informacje o przedmiocie
Liczba punktów ECTS do zdobycia
3
Typ przedmiotu
obowiązkowy
Język nauczania
polski
Sylabus opracował
dr hab. Danuta Kopeć
Formy zajęć
Forma zajęć
Liczba godzin w semestrze (stacjonarne)
Liczba godzin w tygodniu (stacjonarne)
Liczba godzin w semestrze (niestacjonarne)
Liczba godzin w tygodniu (niestacjonarne)
Forma zaliczenia
Ćwiczenia
-
-
15 (w tym jako e-learning)
1 (w tym jako e-learning)
Zaliczenie na ocenę
Cel przedmiotu
Celem zajęć jest:
poznanie specyfiki funkcjonowania osoby z głębszą i głęboką niepełnosprawnością intelektualną;
nabycie umiejętności konstruowania indywidualnego programu edukacyjno – terapeutycznego na postawie diagnozy funkcjonalnej;
poznanie wybranych metod pracy terapeutycznej wykorzystywanych w terapii osoby z głębszą i głęboką niepełnosprawnością intelektualną.
Wymagania wstępne
Wiedza z zakresu: psychologii rozwojowej i klinicznej, pedagogiki specjalnej, dydaktyki specjalnej
Zakres tematyczny
Charakterystyka rozwoju motorycznego, poznawczego, emocjonalno-społecznego osoby z głębszą i głęboką niepełnosprawnością intelektualną.
Warsztat diagnostyczny pedagoga specjalnego pracującego z osobami z głębszą i głęboką niepełnosprawnością intelektualną (etapy przeprowadzania diagnozy funkcjonalnej; analiza wybranych technik i narzędzi wykorzystywanych do diagnozowania osób z głębszą i głęboką niepełnosprawnością intelektualną).
Warsztat metodyczny pedagoga specjalnego pracującego z osobami z głębszą i głęboką niepełnosprawnością intelektualną (zasady konstruowania Indywidualnego Programu Edukacyjno-Terapeutycznego).
Przegląd wybranych metod wykorzystywanych w pracy terapeutycznej z osobami z głębszą i głęboką niepełnosprawnością intelektualną (metody komunikacji alternatywnej, metoda stymulacji bazalnej, metoda snoezelen, programy aktywności M., Ch. Knill, metoda Affolter, metoda stymulacji sensorycznej).
Metody kształcenia
Seminarium, praca w grupach, dyskusja panelowa, prezentacja materiału filmowego
Efekty uczenia się i metody weryfikacji osiągania efektów uczenia się
Opis efektu
Symbole efektów
Metody weryfikacji
Forma zajęć
Warunki zaliczenia
Ocena końcowa: ocena za IPET.
Literatura podstawowa
Affolter, F. (1997) Spostrzeganie, rzeczywistość, język. Warszawa: WSiP.
Błeszyński, J. (2006). Wspomagane i alternatywne metody komunikacji. Kraków: Impuls.
Fröhlich, A. (1998). Stymulacja od podstaw. Warszawa: WSiP.
Kielin, J. (1999) Rozwój daje radość, Gdańsk, Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne.
Knill, Ch. (1995) Dotyk i komunikacja, Warszawa: Centrum Metodyczne Pomocy Psychologiczno-Pedagogicznej MEN.
Knill, Ch., Knill, M. (1995) Programy Aktywności: świadomość ciała, kontakt, komunikacja, Warszawa: Centrum Metodyczne Pomocy Psychologiczno-Pedagogicznej MEN.
Minczakiewicz, E. (2000). Metody terapii dzieci ze sprzężonymi zaburzeniami rozwoju. Rewalidacja 1/7, s. 68-90.
Orkisz, M., Piszczek, M., Smyczek A., Szwiec, J. (red.) (2000). Edukacja uczniów Z głębokim upośledzeniem umysłowym. Warszawa: Centrum Metodyczne Pomocy Psychologiczno-Pedagogicznej MEN.
Pilecki, J. (red.) (1998), Usprawnianie, wychowanie i nauczanie osób z głębszym upośledzeniem umysłowym, WN WSP, Kraków
Piszczek, M. (2006). Dziecko, którego rozwój emocjonalno-poznawczy nie przekracza pierwszego roku życia. Centrum Metodyczne Pomocy Psychologiczno-Pedagogicznej. Warszawa.
Piszczek, M. (2007). Diagnoza i wspomaganie rozwoju dziecka. Wybrane zagadnienia.Centrum Metodyczne Pomocy Psychologiczno-Pedagogicznej. Warszawa.
Piszczek M. (red.) (2001), Przewodnik dla nauczycieli uczniów upośledzonych umysłowo w stopniu znacznym i umiarkowanym, Warszawa: Centrum Metodyczne Pomocy Psychologiczno-Pedagogicznej
Literatura uzupełniająca
Cytowska, B. (2002). Realizacja obowiązku szkolnego przez dzieci i młodzież z głęboką niepełnosprawnością intelektualną, w: W. Dykcik, Cz. Kosakowski, J. Kuczyńska-Kwapisz (red.), Pedagogika specjalna szansą na realizację potrzeb osób niepełnosprawnych. (s. 423-431). Olsztyn, Poznań, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Polskiego Towarzystwa Pedagogicznego Oddział Poznań.
Kielin J.(2002). Profil osiągnięć ucznia. Przewodnik dla nauczycieli i terapeutów z placówek specjalnych, Gdańsk:, Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne.
Kopeć, D. (2004). Metody rehabilitacji dzieci i młodzieży ze złożoną niepełnosprawnością, w: w. Dykcik, A. Twardowski (red.) Wspomaganie rozwoju i rehabilitacja dzieci z genetycznie uwarunkowanymi zespołami zaburzeń (s. 95-107). Poznań: Wydawnictwo Naukowe Polskiego Towarzystwa Pedagogicznego.
Olechnowicz, H.(2010), Terapia dzieci z niepełnosprawnością intelektualną, PWN: Warszawa.
Uwagi
Zmodyfikowane przez dr Jarosław Wagner (ostatnia modyfikacja: 17-05-2018 12:46)
Ta strona używa ciasteczek (cookies), dzięki którym nasz serwis może działać lepiej. Korzystając z niniejszej strony, wyrażasz zgodę na ich używanie. Dowiedz się więcej.