SylabUZ

Wygeneruj PDF dla tej strony

Podstawy nauczania języka polskiego - opis przedmiotu

Informacje ogólne
Nazwa przedmiotu Podstawy nauczania języka polskiego
Kod przedmiotu 05.2-WP-EPiW-PNJP
Wydział Wydział Nauk Społecznych
Kierunek Edukacja przedszkolna i wczesnoszkolna
Profil ogólnoakademicki
Rodzaj studiów podyplomowe
Semestr rozpoczęcia semestr zimowy 2018/2019
Jednostka obsługująca przedmiot Wydział Nauk Społecznych
Informacje o przedmiocie
Liczba punktów ECTS do zdobycia 2
Typ przedmiotu obowiązkowy
Język nauczania polski
Sylabus opracował
  • dr hab. Marzanna Uździcka, prof. UZ
Formy zajęć
Forma zajęć Liczba godzin w semestrze (stacjonarne) Liczba godzin w tygodniu (stacjonarne) Liczba godzin w semestrze (niestacjonarne) Liczba godzin w tygodniu (niestacjonarne) Forma zaliczenia
Wykład - - 15
(w tym jako e-learning)
1
(w tym jako e-learning)
Zaliczenie na ocenę
Ćwiczenia - - 15
(w tym jako e-learning)
1
(w tym jako e-learning)
Zaliczenie 

Cel przedmiotu

Nabycie ogólnej wiedzy o zasadach komunikacji językowej; nabycie wiedzy o funkcjonowaniu systemu języka polskiego, o jego podsystemach:  szczegółowo fonetycznym i słowotwórczym, wybranych elementach fleksyjnego i syntaktycznego; nabycie umiejętności analizy zjawisk językowych na poszczególnych poziomach struktury języka; nabycie umiejętności rozpoznawania i wstępnej weryfikacji zjawisk niezgodnych z systemem języka  polskiego.

Wymagania wstępne

Brak.

Zakres tematyczny

Wykłady

Pojęcie i funkcje języka (akt mowy i jego elementy). Pojęcie znaku językowego. Dźwięki jako zjawisko fizyczne. Budowa i funkcja narządów mowy (przypomnienie). Charakterystyka artykulacyjna spółgłosek (konsonantyzm) i samogłosek (wokalizm). Dźwięki obce.

Ćwiczenia

Spółgłoski miękkie i zmiękczone. Synchroniczna i asynchroniczna wymowa głosek zmiękczonych. Odmianki spółgłoskowe. Rodzaje upodobnień fonetycznych (ubezdźwięcznienie, udźwięcznienia, udziąsłowienie, wokalizacja, uszczelinowienie, rozsunięcie artykulacyjne). Istota upodobnień międzywyrazowych. Uproszenie grup spółgłoskowych. Podstawowe zasady ortofoniczne. Wymowa samogłosek nosowych. Akcent w języku. Akcent wyrazowy. Klityki. Zestrój akcentowy. Akcent zdaniowy. Charakterystyka podsystemu fonologicznego. Pojęcie fonetyki a fonologii. Fonem a głoska. Cechy dystynktywne i redundantne języka. Warianty fonemu: pozycyjne i fakultatywne. Pojęcie opozycji fonologicznej i jej typy. Kategorie fonologiczne.

Metody kształcenia

Wykłady – opis wyjaśniający, opis klasyfikujący, opis uzasadniający, prezentacja.

Ćwiczenia – opis wyjaśniający, opis klasyfikujący, opis uzasadniający, dyskusja, dyskusja punktowa, klasyczna metoda problemowa, prezentacja.

Efekty uczenia się i metody weryfikacji osiągania efektów uczenia się

Opis efektu Symbole efektów Metody weryfikacji Forma zajęć

Warunki zaliczenia

Ćwiczenia

Na ocenę z ćwiczeń składają się wyniki osiągnięte na kolokwiach (50%) oraz aktywny udział w zajęciach (student przygotuje wcześniej podane zagadnienia na podstawie uzgodnionej literatury) (25%), wykonanie na zaliczenie przygotowanego indywidualnie przez prowadzącego zestawu ćwiczeń dotyczącego transkrypcji fonetycznej tekstu, rozpoznania upodobnień, weryfikacji wszystkich poprawnych i regionalnych wariantów wymowy, zastosowania akcentacji w tekście (25%). Warunkiem zaliczenia ćwiczeń jest obecność na wszystkich zajęciach – zajęcia opuszczone student ma obowiązek zaliczyć na konsultacjach.

Wykłady

Kolokwium. Ocena końcowa z wykładów stanowi średnią ocen ze sprawdzianów.

Ocena końcowa

Na ocenę z przedmiotu składa się ocena z ćwiczeń (50%) i wykładów (50%). Warunkiem zaliczenia przedmiotu są pozytywne oceny z ćwiczeń i wykładów.

Literatura podstawowa

1.       Grzegorczykowi R.,  Zarys słowotwórstwa polskiego. Słowotwórstwo opisowe, Warszawa 1979.

2.       Jodłowski S., Podstawy polskiej składni, Warszawa 1985.

3.       Nagórko A., Podręczna gramatyka języka polskiego, Warszawa 2010.

4.        Ostaszewska D.,  Tambor J., Fonetyka i fonologia współczesnego języka polskiego, Warszawa 2004.

5.       Strutyński J., Gramatyka polska, Kraków 2006.

6.        Tokarski J., Fleksja polska, Warszawa 1987.

Literatura uzupełniająca

  1. Bańko M., Wykłady z polskiej fleksji, Warszawa 2002.
  2.  Boniecka B., Składnia współczesnego języka polskiego, Lublin 1998.
  3. Cząstka-Szymon B., Synowiec H., Urban K., Mały słownik terminów gramatycznych, Kraków-Warszawa 1996.
  4. Grzegorczykowi R., Wykłady z polskiej składni, Warszawa 1999.
  5. Encyklopedia wiedzy o języku polskim, red. S. Urbańczyk, Wrocław 1978, nowe wyd. Encyklopedia języka polskiego, Wrocław 1991.
  6. Język polski. Kompendium, red. M. Derwojedowa, H. Karaś, D. Kopcińska, Warszawa 2005.
  7. Strutyński J., Gramatyka polska. Wprowadzenie. Fonetyka. Fonologia. Morfologia, Kraków 1996.
  8.  Wierzchowska B., Fonetyka i fonologia języka polskiego, Wrocław 1980.

Uwagi


Zmodyfikowane przez dr hab. Marzenna Magda-Adamowicz, prof. UZ (ostatnia modyfikacja: 25-05-2018 10:58)