SylabUZ
Nazwa przedmiotu | Diagnoza i terapia neurologopedyczna w okresie lingwalnym i postlingwalnym |
Kod przedmiotu | 12.9-WL-PODN-DTLP |
Wydział | Wydział Lekarski i Nauk o Zdrowiu |
Kierunek | Neurologopedia |
Profil | ogólnoakademicki |
Rodzaj studiów | podyplomowe |
Semestr rozpoczęcia | semestr zimowy 2018/2019 |
Semestr | 2 |
Liczba punktów ECTS do zdobycia | 6 |
Typ przedmiotu | obowiązkowy |
Język nauczania | polski |
Sylabus opracował |
|
Forma zajęć | Liczba godzin w semestrze (stacjonarne) | Liczba godzin w tygodniu (stacjonarne) | Liczba godzin w semestrze (niestacjonarne) | Liczba godzin w tygodniu (niestacjonarne) | Forma zaliczenia |
Wykład | - | - | 20 (w tym jako e-learning) |
1,33 (w tym jako e-learning) |
Egzamin |
Ćwiczenia | - | - | 50 (w tym jako e-learning) |
3,33 (w tym jako e-learning) |
Zaliczenie na ocenę |
Zapoznanie z metodami i metodyką diagnozy i terapii dziećmi i młodzieżą z zaburzoną zdolnością komunikacyjną spowodowaną uszkodzeniami i/lub dysfunkcjami układu nerwowego. Przygotowanie słuchaczy do samodzielnej diagnozy i terapii dzieci i młodzieży z zaburzoną zdolnością komunikacyjną spowodowaną uszkodzeniami i/lub dysfunkcjami układu nerwowego.
Podstawy logopedii.
Wykład: Wpływ wrodzonych i nabytych uszkodzeń i/lub dysfunkcji układu nerwowego oaz chorobowych zespołów genetycznych na rozwój mowy. Rozpoznanie zaburzeń mowy u dzieci i młodzieży z upośledzeniem umysłowym, chorobami psychicznymi, zespołem mózgowego porażenia dziecięcego, sprzężonymi zespołami chorobowymi oraz objawami niepłynności mówienia. Rodzaje metod alternatywnych i wspomagających, alternatywne metody kształcenia sprawności komunikacyjnych u dzieci i młodzieży z uszkodzeniami i/lub dysfunkcjami układu nerwowego. Zasady budowania kontaktu terapeutycznego z dziećmi i młodzieżą z uszkodzeniami i/lub dysfunkcjami układu nerwowego.
Ćwiczenia: Wpływ wrodzonych i nabytych uszkodzeń i dysfunkcji układu nerwowego oraz chorobowych zespołów genetycznych na rozwój mowy. Neurologopedyczna diagnoza i terapia dzieci z zaburzoną zdolnością komunikacyjną w przebiegu: upośledzenia umysłowego, chorób psychicznych, zespołu mózgowego porażenia dziecięcego, sprzężonych zespołów chorobowych, objawów niepłynności mówienia. Alternatywne metody w kształceniu sprawności komunikacyjnych u dzieci i młodzieży z uszkodzeniami i/lub dysfunkcjami układu nerwowego. Podstawy kontaktu terapeutycznego z dziećmi i młodzieżą z uszkodzeniami i/lub dysfunkcjami układu nerwowego oraz ich opiekunami. Metodyka prowadzenia diagnozy i terapii neurologopedycznej dzieci i młodzieży.
Wykład – wykład konwencjonalny, pokaz.
Ćwiczenia – dyskusja, praca z tekstem źródłowym, studium przypadku, pokaz.
Opis efektu | Symbole efektów | Metody weryfikacji | Forma zajęć |
Ćwiczenia – średnia arytmetyczna ocen z kolokwiów, prac pisemnych, studium przypadków, projektów.
Wykład – egzamin pisemny.
Bilikiewicz A., Strzyżewski W. (red.), Psychiatria. Podręcznik dla studentów medycyny, Warszawa 1992.
Czochańska J. (red.) Neurologia dziecięca, Warszawa 1990.
Gałkowski T., Szeląg E., Jastrzębowska G. (red.), Podstawy neurologopedii. Podręcznik akademicki, Opole 2005.
Sadowska L. (red.), Neurologiczne metody usprawniania dzieci z zaburzeniami w rozwoju, Wrocław 2004.
Tarkowski Z., Jąkanie wczesnodziecięce, Warszawa 1992.
Herzyk A., Afazja i mutyzm dziecięcy, Lublin 1992.
Leonard L.B., SLI – Specyficzne zaburzenia rozwoju językowego. Gdańsk 2006.
Zmodyfikowane przez dr hab. Ewa Skorek, prof. UZ (ostatnia modyfikacja: 24-09-2019 19:12)