SylabUZ
Nazwa przedmiotu | NLP w neuropsychologii |
Kod przedmiotu | 14.4-WH-CDFP-NLPN-S16 |
Wydział | Wydział Humanistyczny |
Kierunek | Coaching i doradztwo filozoficzne |
Profil | ogólnoakademicki |
Rodzaj studiów | pierwszego stopnia z tyt. licencjata |
Semestr rozpoczęcia | semestr zimowy 2016/2017 |
Semestr | 5 |
Liczba punktów ECTS do zdobycia | 2 |
Typ przedmiotu | obowiązkowy |
Język nauczania | polski |
Sylabus opracował |
|
Forma zajęć | Liczba godzin w semestrze (stacjonarne) | Liczba godzin w tygodniu (stacjonarne) | Liczba godzin w semestrze (niestacjonarne) | Liczba godzin w tygodniu (niestacjonarne) | Forma zaliczenia |
Ćwiczenia | 30 | 2 | 18 | 1,2 | Zaliczenie na ocenę |
Celem zajęć jest zaznajomienie studentów z podstawowymi pojęciami i zagadnieniami z zakresu neurolingwistyki oraz neuropsychologii. Przekazanie wiedzy odnoszącej się do specyfiki neurolingwistycznego programowania (NLP). Zwrócenie szczególnej uwagi na różnice i zbieżności pomiędzy neuropsychologia, a wiedzą i praktyką NLP. Na zajęciach poruszane więc będą zagadnienia o charakterze interdyscyplinarnym, z dziedzin nauki na pograniczu psychologii, neuronauki, psycholingwistyki czy neurokognitywistyki.
Brak
Podstawy neurolingwistyki. Specyfika neurolingwistycznego programowania jako nauki-podstawowe założenia. Znaczenie neuropsychologii. Neuropsychologia, a wiedz i praktyka NLP – różnice i zbieżności. Podstawy NLP – założenia. Architektura umysłu - koncepcje lokalizacji funkcji w mózgu. Mózg a zachowanie - mózgowe mechanizmy sterowania zachowaniem. Język a mózg, język a umysł - biologiczne podstawy ludzkiej zdolności lingwo-akwizycyjnej. Biologiczna asymetria mózgu: lokalizacja mózgowa funkcji językowych, specjalizacja półkul mózgowych w funkcjach językowych. Poznanie, język, pamięć i emocje – implikacje. Dwujęzyczność u dzieci i ludzi dorosłych- neurobiologiczne korelaty wielojęzyczności Afazjologia lingwistyczna i zaburzenia funkcjonowania językowego. Zastosowanie praktyczne neurolingwistycznego programowania.
Burza mózgów, dyskusja, metoda przypadków, praca z dokumentem źródłowym, praca z książką, praca w grupach, prezentacje multimedialne.
Opis efektu | Symbole efektów | Metody weryfikacji | Forma zajęć |
Zaliczenie z oceną – ocena końcowa na podstawie punktów cząstkowych uzyskanych w wyniku indywidualnej aktywności studenta (student za jednorazową aktywność może uzyskać 0,1p. do 0,2p.), jak również, na podstawie aktywnego uczestnictwa studenta w pracy zespołowej (student za jednorazową aktywność może uzyskać 0,1p.) Podstawę oceny stanowi ocena punktowa wynikająca ze sprawdzenia poziomu wiedzy teoretycznej studenta (pytania zostają sformułowane w oparciu o zagadnienia omawiane na ćwiczeniach) - ustalona zostaje wartość punktów, którą student musi zdobyć w celu otrzymania oceny pozytywnej z testu – student powinien zdobyć minimum 56% punktów (progi ocen punktowych z testu (56-60% 3,0; 61-65% 3,25; 66-70% 3,5; 71-75% 3,75; 76-80% 4,0; 81-85% 4,25; 86-90% 4,5; 91-95% 4,75; 96-100% 5,0;). Studentowi po pozytywnym zaliczeniu testu do oceny końcowej doliczane są punkty z aktywności. Suma punktów z testu oraz aktywności stanowi ocenę końcową z przedmiotu (bardzo dobry 5,0 – 4,65; dobry plus 4,64 – 4,25; dobry 4,24 – 3,75, dostateczny plus 3,74 – 3,35; dostateczny 3,34 – 3,0).
Zmodyfikowane przez dr hab. Jacek Uglik, prof. UZ (ostatnia modyfikacja: 03-10-2016 09:58)