SylabUZ
Nazwa przedmiotu | Pedagogika |
Kod przedmiotu | 14.0-WL-PielP-PED |
Wydział | Wydział Lekarski i Nauk o Zdrowiu |
Kierunek | Pielęgniarstwo |
Profil | praktyczny |
Rodzaj studiów | pierwszego stopnia z tyt. licencjata pielęgniarstwa |
Semestr rozpoczęcia | semestr zimowy 2017/2018 |
Semestr | 1 |
Liczba punktów ECTS do zdobycia | 1 |
Typ przedmiotu | obowiązkowy |
Język nauczania | polski |
Sylabus opracował |
|
Forma zajęć | Liczba godzin w semestrze (stacjonarne) | Liczba godzin w tygodniu (stacjonarne) | Liczba godzin w semestrze (niestacjonarne) | Liczba godzin w tygodniu (niestacjonarne) | Forma zaliczenia |
Wykład | 10 | 0,67 | - | - | Egzamin |
Ćwiczenia | 15 | 1 | - | - | Zaliczenie na ocenę |
Samokształcenie | 15 | 1 | - | - | Zaliczenie |
Brak
Wykład:
Pedagogika, jako nauka. Pedagogika – jej geneza i rozwój. Pedagogika jako nauka w kontekście współczesnych ujęć nauki i poznania naukowego. Przedmiot badań. Działy współczesnej pedagogiki. Miejsce pedagogiki wśród innych nauk. Relacje między pedagogiką a pielęgniarstwem.
Kierunki rozwoju teorii pedagogicznych. Współczesne prądy i kierunki pedagogiczne.
Wychowanie. Wychowanie, jako proces interakcyjny. Cele wychowania: definicje, kontrowersje, wnioski o formułowaniu i stanowieniu celów wychowania. Zachowania partnerów interakcji. Wychowawca i jego rola.
Uczniowie, nauczyciele i rodzice w sytuacjach szkolnych. Uczeń w teatrze życia szkolnego. Współpraca rodziny i szkoły.
Współczesne tendencje w organizacji instytucjonalnej opieki i wychowania – perspektywa międzynarodowa.
Ćwiczenia:
Podstawowe pojęcia pedagogiczne. Pojęcia: wychowanie, nauczanie, socjalizacja, kształcenie, edukacja, samowychowanie, samokształcenie – podobieństwa i różnice oraz wzajemne związki.
Środowiska wychowawcze. Pojecie środowiska wychowawczego. Kategorie środowisk wychowawczych (rodzina, grupa rówieśnicza, szkoła). Rodzina. Cechy, modele, typy, funkcje, struktura rodziny, style wychowania, postawy rodzicielskie. Patologia życia rodzinnego. Grupa rówieśnicza. Charakterystyka grupy rówieśniczej, kategorie grup rówieśniczych, dynamika grupowa.
Metody, formy i zasady wychowania. Pojęcie i klasyfikacje metod wychowania (nagradzania, karania, modelowania, zadaniowa, perswazyjna, metody grupowe), formy wychowania. Pojecie, rodzaje, dobór form. Zasady i ich rola w wychowaniu.
Dziedziny wychowania: wychowanie moralne, estetyczne, seksualne, patriotyczne, umysłowe, religijne, zdrowotne.
Wychowanie skuteczne, nieskuteczne i błędne. Pytanie o warunki skutecznego wychowania. Typy błędów w wychowaniu i ich specyfika w szkole i domu.
Style kierowania wychowawczego. Styl demokratyczny, autokratyczny, liberalny. Szkolne gry i strategie uczniów i nauczycieli. Sposoby poznawania uczniów.
Życie w zdrowiu i chorobie. Dziecko w szpitalu, problemy ludzi chorych i niepełnosprawnych. Edukacja włączająca (inkluzyjna). Możliwości i ograniczenia edukacji dzieci ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi.
Problem wypalenia zawodowego.
Wykład, wykład konwersatoryjny, metoda poglądowa, metoda analityczna, dyskusja problemowa, metoda sytuacyjna, praca w grupach
Opis efektu | Symbole efektów | Metody weryfikacji | Forma zajęć |
Wykłady z przedmiotu kończą się egzaminem w formie pisemnej lub ustnej.
Ćwiczenia kończą się zaliczeniem z oceną uwzględniającą poziom opanowania materiału z ćwiczeń. Metodami weryfikacji efektów kształcenia jest kolokwium pisemne lub ustne.
Ocena końcowa z przedmiotu jest średnią ocen uzyskanych z wykładu (50%) i ćwiczeń (50%)
1. Janowski A., Uczeń w teatrze życia szkolnego, WSiP, Warszawa 1995
2. Gurycka A., Błąd w wychowaniu, WSiP, Warszawa 1990
3. Ciechaniewicz W. (red.), Pedagogika, PZWL, Warszawa 2008
4. Jodłowska B., Start- szok zawodowy- twórcza praca nauczyciela, WSiP, Warszawa 1991.
5. Dąbrowska T. E., Wojciechowska- Charlak B., Między praktyką a teorią wychowania, UMCS, Lublin 1997
6. Gordon T., Wychowanie bez porażek, Warszawa 1991
7. Kwieciński Z., Śliwerski B. (red.), Pedagogika, Warszawa 2003
8. Kunowski S., Podstawy współczesnej pedagogiki, Warszawa 1993
9. Łobocki M., Teoria wychowania w zarysie, Kraków 2004
10. Maciarz A. (red.), Z teorii i badań społecznej integracji dzieci niepełnosprawnych, Kraków 1999
11. Nowosad I., Mortag I., Ondrakova J. (red.), Jakość życia i jakość szkoły, Zielona Góra 2010.
12. Jundziłł E., Pawłowska R., Pedagog wobec osoby chorego, Gdańsk 2010
13. Śliwerski B., Współczesne nurty i teorie wychowania, Impuls, Kraków 2010.
1. Okoń W., Nowy słownik pedagogiczny, Warszawa 1997
2. Dudzikowa M., Mit o szkole jako miejscu wszechstronnego rozwoju uczniów, Kraków 2001.
3. Góralczyk E., Choroba dziecka w twoim życiu, Warszawa 1996
4. Pecyna M. B., Psychologia kliniczna w praktyce pedagogicznej, Warszawa 1998
5. Pecyna M. B., Dziecko i jego choroba, Warszawa 2000
6. Konarzewski K., Kruszewski K. (red.), Sztuka nauczania, T. 1-2, Warszawa 1995.
7. Kwieciński Z. (red.), Alternatywy myślenia o/dla edukacji, Warszawa 2000.
8. Ken, E., Szkolne gry uczniów. Jak sobie z nimi radzić?, WSiP, Warszawa 2005.
Zmodyfikowane przez dr n. med. Joanna Hoffmann-Aulich (ostatnia modyfikacja: 13-06-2017 07:35)