Przedstawienie problemu wykorzystywania kodów manualnych w kształceniu i wychowaniu dzieci głuchych oraz zapoznanie z genezą języka migowego.
Nauka alfabetu daktylograficznego, liczebników głównych oraz znaków ideograficznych związanych z aktywnością ruchową i wychowaniem fizycznym.
Wymagania wstępne
Sprawność manualna obu rąk.
Zakres tematyczny
Zapoznanie z pojęciami dotyczącymi głuchoty oraz z problemami osób z uszkodzonym słuchem.
Zapoznanie z alfabetem daktylograficznym – ćwiczenia praktyczne.
Znaki pojęć liczbowych – ćwiczenia praktyczne.
Znaki i zasady uzupełniające daktylografię – znaki wyrazów jednoliterowych, znaki działań arytmetycznych, znaki niektórych mian, znaki interpunkcyjne, zasady przekazywania skrótów, zasady przekazywania wielkich liter.
Znaki ideograficzne – tematyka związana z aktywnością ruchową i wychowaniem fizycznym.
Metody kształcenia
Warsztaty, wykład, metody aktywizujące.
Efekty uczenia się i metody weryfikacji osiągania efektów uczenia się
Opis efektu
Symbole efektów
Metody weryfikacji
Forma zajęć
Warunki zaliczenia
Zaliczenie z oceną – kolokwium. Ocena z zaangażowania studenta podczas zajęć.
Literatura podstawowa
Szczepankowski B., Podstawy języka migowego. Warszawa 1994.
Pietrzak W., Język migowy dla pedagogów. Warszawa 1992.
Prałat – Pyrzewicz I, Bajewska J., Język migowy w szkole i internacie. WSIP Warszawa 1994.
Hendzel L. K., Słownik polskiego języka migowego. CEM Olsztyn 1992.
Kosiba O., Grenda P., Leksykon języka migowego. Silentium, Bogatynia 2011.
Literatura uzupełniająca
Szczepankowski B., Język migowy w terapii. Wydawnictwo Naukowe WSP Łódź 2012.
Uwagi
Zmodyfikowane przez mgr Beata Wojciechowska (ostatnia modyfikacja: 04-05-2017 14:48)
Ta strona używa ciasteczek (cookies), dzięki którym nasz serwis może działać lepiej. Korzystając z niniejszej strony, wyrażasz zgodę na ich używanie. Dowiedz się więcej.