SylabUZ
| Nazwa przedmiotu | Podstawy geodezji |
| Kod przedmiotu | 06.4-WI-ZGKP-PG-S18 |
| Wydział | Wydział Budownictwa, Architektury i Inżynierii Środowiska |
| Kierunek | Zarządzanie gospodarką komunalną |
| Profil | ogólnoakademicki |
| Rodzaj studiów | pierwszego stopnia z tyt. inżyniera |
| Semestr rozpoczęcia | semestr zimowy 2018/2019 |
| Semestr | 1 |
| Liczba punktów ECTS do zdobycia | 5 |
| Typ przedmiotu | obowiązkowy |
| Język nauczania | polski |
| Sylabus opracował |
|
| Forma zajęć | Liczba godzin w semestrze (stacjonarne) | Liczba godzin w tygodniu (stacjonarne) | Liczba godzin w semestrze (niestacjonarne) | Liczba godzin w tygodniu (niestacjonarne) | Forma zaliczenia |
| Wykład | 30 | 2 | 18 | 1,2 | Egzamin |
| Laboratorium | 30 | 2 | 18 | 1,2 | Zaliczenie na ocenę |
Zapoznanie studentów z podstawowymi pojęciami z dziedziny geodezji i kartografii. Nauka rozwiązywania prostych zadań geodezyjnych. Zapoznanie studentów z obsługą sprzętu geodezyjnego.
Formalne: brak
Nieformalne: Podstawy matematyki, analizy matematycznej i statystyki.
Program wykładów: Podstawowe materiały kartograficzne. Klasyfikacja map. Skala mapy i podziałka (liniowa). Mapa zasadnicza, treść oraz jej rola w Systemie Informacji o Terenie i budowlanym procesie inwestycyjnym. Oznaczenia i symbole stosowane na mapie zasadniczej (instrukcja K-1). Międzynarodowy układ jednostek miar. Miary kątowe: miara stopniowa, miara gradowa, miara analityczna. Funkcje małych kątów Podstawowe zasady teorii błędów. Błędy spostrzeżeń i ich klasyfikacja. Prawo błędów Gaussa – Laplace’a. Pojęcie i zasada wyrównania. Wartość najbardziej prawdopodobna z szeregu pomiarów jednakowo i niejednakowo dokładnych, jej błąd średni oraz błąd średni pojedynczego pomiaru. Prawo przenoszenia się błędów. Błąd średni funkcji. Rachunek współrzędnych. Układy współrzędnych prostokątnych, biegunowych. Globalny system pozycyjny GPS (podstawy) oraz układ współrzędnych stosowanych w geodezji satelitarnej. Obliczenie azymutu i długości linii ze współrzędnych. Obliczenie współrzędnych punktu na prostej. Wcięcie kątowe w przód. Instrumenty geodezyjne, metody pomiarów i opracowanie wyników pomiarów. Pomiar powierzchni na mapie. Metody obliczania powierzchni. Obliczanie powierzchni metodą analityczną, graficzną i mechaniczną. Obliczenie dowolnej powierzchni wraz z jej charakterystyką dokładności. Planimetr biegunowy kompensacyjny. Budowa. Pomiar powierzchni metodą mechaniczną. Opracowanie wyników planimetrowania. Pomiary kątowo-liniowe.Pomiary liniowe w terenie płaskim i zróżnicowanym.Teodolit. Klasyfikacja teodolitów. Budowa. Warunki geometryczne teodolitu. Pomiar kątów poziomych i pionowych. Pomiary kątowo-liniowe i opracowanie wyników pomiarów ciągu poligonowego zamkniętego lub otwartego. Pomiar i opracowanie wyników pomiaru badania pionowości budynku. Opracowanie danych do wytyczenia i wytyczenie punktów głównych i pośrednich łuku kołowego. Wyznaczenie wysokości punktu niedostępnego. Tachimetr. Trygonometryczny pomiar wysokości punktów. Pomiar i opracowanie wyników pomiaru tachimetrycznego. Graficzny obraz rzeźby terenu. Obliczenie objętości mas ziemnych na podstawie wyników pomiaru tachimetrycznego. Niwelacja. Niwelator. Klasyfikacja niwelatorów. Budowa. Warunki geometryczne niwelatora automatycznego. Nowoczesne niwelatory kodowe. Wyznaczenie różnic wysokości metodą niwelacji geometrycznej. Wyrównanie ciągu niwelacyjnego zamkniętego i otwartego obustronnie nawiązanego. Niwelacja podłużna, niwelacja powierzchniowa, graficzne przedstawienie rzeźby terenu. Opracowanie danych i wytyczenie linii oraz płaszczyzny jednostajnego spadku.
Program zajęć laboratoryjnych: Przeliczanie miar kątowych. Skala dokładność skali. Mapa zasadnicza. Instrukcja K-1. Metody obliczania powierzchni. Rachunek współrzędnych. Niwelator. Pomiar pojedynczej różnicy wysokości metodą w przód i ze środka. Pomiar ciągu niwelacyjnego. Opracowanie wyników pomiaru ciągu niwelacyjnego. Tachimetr. Budowa, warunki osiowe, pomiar odległości i pojedynczego kąta. Tachimetria – pomiar i opracowanie wyników. Graficzne przedstawienie rzeźby terenu.
Metody podające: wykład informacyjny z wykorzystaniem technik multimedialnych; wykład problemowy.
Metody poszukujące: projektowa; problemowe: giełda pomysłów w ocenie przyczyn i skutków zjawisk przestrzennych; sytuacyjna: analizowanie przez grupy studentów rzeczywistych sytuacji przestrzennych; ćwiczeniowo-praktyczne: studium przykładowe, obserwacji i pomiaru w terenie.
| Opis efektu | Symbole efektów | Metody weryfikacji | Forma zajęć |
Wykład: Warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnej oceny z pisemnego egzaminu końcowego. Progi punktowe przedstawiają się następująco:
50% - 60% maksymalnej do uzyskania liczby punktów – dostateczny,
61% - 70% – dostateczny plus,
71% - 80% – dobry,
81% - 90% – dobry plus,
91% - 100% – bardzo dobry.
Laboratorium: Warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnej oceny z kolokwiów pisemnych przeprowadzonych raz w semestrze oraz pozytywnych ocen ze wszystkich ćwiczeń laboratoryjnych, przewidzianych do realizacji w ramach programu laboratorium.
Zaliczenie przedmiotu: Ocena jest średnią z ocen O=(W+L)/2
Gil J., Pomiary geodezyjne w praktyce inżynierskiej, Oficyna Wydawnicza Uniwersytetu Zielonogórskiego, Zielona Góra 2005
Przewłocki S., Geodezja dla kierunków niegeodezyjnych, Wydawnictwo Naukowe PWN SA, Warszawa 2002,
Praca zbiorowa, Ćwiczenia z geodezji, Wydawnictwo Politechniki Gdańskiej, Gdańsk 1999.
Przewłocki S., Geodezja inżynieryjno –drogowa, Wydawnictwo Naukowe PWN SA, Warszawa 2000,
Praca zbiorowa, Geodezja inżynieryjna t. I i II, PPWK, Warszawa 1979-1980,
Edward Osada, Geodezja, Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej, Wrocław 2002.
brak
Zmodyfikowane przez dr inż. Ewelina Płuciennik-Koropczuk (ostatnia modyfikacja: 22-01-2018 20:58)
