SylabUZ

Wygeneruj PDF dla tej strony

Komunikacja alternatywna i wspomagająca - opis przedmiotu

Informacje ogólne
Nazwa przedmiotu Komunikacja alternatywna i wspomagająca
Kod przedmiotu 05.6-WP-PSpP-KAiWS
Wydział Wydział Nauk Społecznych
Kierunek Pedagogika specjalna / Wczesne wspomaganie rozwoju, rewalidacja i terapia pedagogiczna uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi
Profil ogólnoakademicki
Rodzaj studiów pierwszego stopnia z tyt. licencjata
Semestr rozpoczęcia semestr zimowy 2018/2019
Informacje o przedmiocie
Semestr 3
Liczba punktów ECTS do zdobycia 3
Typ przedmiotu obowiązkowy
Język nauczania polski
Sylabus opracował
  • dr hab. Małgorzata Czerwińska, prof. UZ
Formy zajęć
Forma zajęć Liczba godzin w semestrze (stacjonarne) Liczba godzin w tygodniu (stacjonarne) Liczba godzin w semestrze (niestacjonarne) Liczba godzin w tygodniu (niestacjonarne) Forma zaliczenia
Wykład 15 1 9 0,6 Zaliczenie na ocenę
Ćwiczenia 15 1 9 0,6 Zaliczenie na ocenę

Cel przedmiotu

Zapoznanie z podstawami wiedzy (istota, klasyfikacja, metody) komunikacji alternatywnej i wspomagającej (AAC); znaczenie dla psychospołecznego funkcjonowania osób z problemami w komunikacji werbalnej. Zapoznanie w podstawowym zakresie z metodami AAC (specyfika i przeznaczenie). Uwrażliwienie na znaczenie AAC dla inkluzji społecznej osób z zaburzeniami komunikacji werbalnej.

Wymagania wstępne

Wstępna wiedza na temat zaburzeń mowy i komunikacji społecznej.

Zakres tematyczny

Wykłady

1) Komunikacja a psychospołeczne funkcjonowanie człowieka. 2) AAC – definicja, terminologia, klasyfikacja. 3) Użytkownicy AAC – klasyfikacja, etiologia i symptomatyka zaburzeń w komunikacji werbalnej.

Ćwiczenia

1) Znaki przestrzenno-dotykowe, znaki manualne, znaki graficzne. 2) Pomoce do porozumiewania się (rozwojowe i sytuacyjne, pomoce proste i elektroniczne, pomoce wysokiej technologi (technologie wspomagające – AT). 3) Sposoby wprowadzania i stosowania AAC (stała, czasowa metoda komunikacji, metoda specjalistycznej strategii uczenia się. 4) Wykonywanie prostych pomocy rozwojowych i komunikacyjnych, słownika osobistego.

Metody kształcenia

Wykłady

Wykład konwencjonalny i konwersatoryjny.

Ćwiczenia

Praca z książką, pokaz z instruktażem, film dydaktyczny, dyskusja.

Efekty uczenia się i metody weryfikacji osiągania efektów uczenia się

Opis efektu Symbole efektów Metody weryfikacji Forma zajęć

Warunki zaliczenia

Wykłady

Ocena z wykładów – średnia ocen aktywności za udział w dyskusjach i kolokwium.

Ćwiczenia

Ocena z ćwiczeń – średnia ocen z kolokwium i prac kontrolnych.

Ocena z przedmiotu

Warunkiem zaliczenia przedmiotu jest zaliczenie wykładów i ćwiczeń. Ocena końcowa z przedmiotu to średnia arytmetyczna ocen z wykładów i ćwiczeń.

Literatura podstawowa

  1. Grycman M., Kaniecka K., Szczawiński P., PCS – broszura, Warszawa 2002.
  2. Komunikacja, mowa, język w diagnozie i terapii zaburzeń rozwoju u dzieci i młodzieży niepełnosprawnej, red. E.M. Minczakiewicz, Kraków 2001.
  3. Komunikacja, zaburzenia, terapia, red. E.M. Skorek, K.B. Kochan. Zielona Góra 2014.
  4. Martinsen H., Wprowadzenie do wspomagających i alternatywnych sposobów porozumiewania się, Warszawa 2002.
  5. Warrick A., Porozumiewanie się bez słów: komunikacja wspomagająca i alternatywna na świecie, Warszawa 1999.

Literatura uzupełniająca

  1. Autica: materiały na temat autyzmu”, nr 2/2006, Metoda Ułatwionej Komunikacji. 
  2. Komunikacja alternatywna osób głuchoniewidomych, red. M. Zaorska, Toruń 2008.
  3. Lechowicz A., Komputerowe wspomaganie procesu komunikacji niewerbalnej dzieci z wieloraką niesprawnością, Warszawa 2005.
  4. Zielińska J., Komputer w rozwoju sprawności komunikacyjnej dzieci niesłyszących, Toruń 2005.

Uwagi


Zmodyfikowane przez dr Jarosław Wagner (ostatnia modyfikacja: 09-04-2018 16:45)