1. SylabUZ
2. Wydział Mechaniczny
3. semestr zimowy 2018/2019
4. Mechanika i budowa maszyn - drugiego stopnia z tyt. magistra inżyniera
5. Wybrane zagadnienia zastosowań MES

Wygeneruj PDF dla tej strony

Wybrane zagadnienia zastosowań MES - opis przedmiotu

Cel przedmiotu

Celem przedmiotu jest zapoznanie studenta z numerycznymi metodami służącymi do
rozwiązywania zadań inżynierskich. W szczególności główny nacisk położony jest na
praktyczne wykorzystanie Metody Elementów Skończonych.

Wymagania wstępne

Zapisz zmiany

Matematyka, Mechanika, Wytrzymałość materiałów

Zakres tematyczny

Wprowadzenie do komputerowego wspomagania obliczeń inżynierskich
(CAE): geneza, a stan aktualny wiedzy, systemy CAE oparte na Metodzie Elementów Skończonych
(MES). Zapoznanie studenta z podstawami teoretycznymi MES, zasadami doboru elementów,
stopniami swobody, funkcjami kształtu, uwarunkowaniami macierzy sztywności, metodami
rozwiązywania układów równań, zasadami generowania elementów skończonych, elementami typu
h oraz p, zagęszczaniem siatki, zbieżnością rozwiązania, zasadami łączenia ze sobą różnych
elementów. Pre- i Postprocesory, Solvery, Analiza liniowych i nieliniowych układów. Laboratoria
obejmują następujący zakres tematyczny: metodyczne podstawy przeprowadzania obliczeń
inŜynierskich za pomocą MES, zadania ze statyki (układy prętowe, ramy, belki, powłoki, tarcze).
Zastosowanie elementów skończonych 3D tetradycznych, heksadrycznych. Rozwiązanie
praktycznego problemu inżynierskiego przez studenta – zadanie inżynierskie rozw. MES do samodzielnej realizacji.
Zastosowanie podprogramów / programów: Pręt, Rama, Tarcza, ANSYS Mechanical, Ansys Workbanch.

Metody kształcenia

Wprowadzenie do MES z wykorzystaniem środków audiowizualnych. Praca z książkami i
czasopismami. Na początku każdego laboratorium jest weryfikacja wiedzy studenta (przygotowanie
do zajęć) na podstawie odpowiedzi lub krótkiego sprawdzianu pisemnego. Indywidualna praca
podczas opracowywania części obliczeniowej zadania.

Efekty uczenia się i metody weryfikacji osiągania efektów uczenia się

Opis efektu	Symbole efektów	Metody weryfikacji	Forma zajęć

Warunki zaliczenia

Zaliczenie z oceną, liczona jest średnia arytmetyczna ze sprawozdań z
każdego laboratorium oraz z kartkówki przed rozpoczęciem każdego
laboratorium (waga=0,7). Ocena za rozwiązanie jednego zadania
problemowego (waga=0,3). W sprawozdaniu z każdego laboratorium student
przygotowuje część opisową dotycząca teoretycznych podstaw MES oraz
część praktyczną laboratorium. Ocenie podlega rozwiązane zadanie
inżynierskie: wyniki, sposób rozwiązania, krytyczna analiza wyników, sposób
i metody weryfikacji wyników, wykorzystana literatura oraz bazy danych
własności materiałów np. ze strony www.matweb.com.

Zaliczenie z oceną, liczona jest średnia arytmetyczna ze sprawozdań z
każdego laboratorium. Ocena ze sprawozdania z laboratorium jest określona
na podstawie jego realizacji oraz sprawozdań/raportów zawierających wyniki obliczeń.

Literatura podstawowa

1. M. Malinowski, M. Sąsiadek, Materiały pomocnicze z podstaw systemu CAD/CAE AutoCAD 2000 Power Pack, Uniwersytet Zielonogórski, Zielona Góra 2002 (preskrypt oraz wersja elektroniczna).
2. Bąk R., Burczyński T., Wytrzymałość materiałów z elementami ujęcia komputerowego, WNT, Warszawa, 2001.
3. Mika P., Materiały pomocnicze do zajęć pt. Analiza MES zagadnień sprężysto-plastycznych – program ABAQUS, Politechnika Krakowska, 2011.
4. Skrzat A., Modelowanie liniowych i nieliniowych problemów mechaniki ciała stałego i przepływu ciepła w programie ABAQUS, książka.edu.pl, Politechnika Rzeszowska, Rzeszów 2011.
5. Łaczek S. Modelowanie i analiza konstrukcji w systemie MES ANSYS v.11, Wyd. Polit. Krakowskiej, 2011.
6. Łaczek S., Przykłady analizy konstrukcji w systemie MES ANSYS-Workbench v. 12.1, Wyd. Polit. Krakowskiej, 2012.

Literatura uzupełniająca

1. G. Rakowski, Z. Kacprzyk, Metoda elementów skończonych w mechanice konstrukcji, Oficyna Wyd. Politechniki Warszawskiej, wyd.2, 2005.
2. Zienkiewicz O.C., Taylor R.L., The Finite Element Method Set, Sixth Edition, Butterworth-Heinemann, 2005.
3. Rusiński E., Metoda elementów skończonych System COSMOS/M, WKiŁ, Warszawa 1994.

Uwagi

Zmodyfikowane przez dr inż. Daniel Dębowski (ostatnia modyfikacja: 26-04-2018 22:00)