Poznanie i zrozumienie mechanizmów odpowiedzi komórek i tkanek na bodźce patologiczne oraz zmian i zaburzeń czynności poszczególnych układów organizmu w czasie choroby.
Wymagania wstępne
Znajomość anatomii, fizjologii, histologii i cytofizjologii.
Zakres tematyczny
I. Patofizjologia chorób układu oddechowego
Podmiotowe objawy w chorobach układu oddechowego, kaszel, duszność, sinica- patomechanizm i in., objawy przedmiotowe.
Zaburzenia wymiany gazowej w płucach, zaburzenia dyfuzji pęcherzykowo-włośniczkowej, upośledzenie wentylacji i/lub perfuzji płuc, zaburzenia transportu gazów oddechowych.
Niewydolność oddychania, hipoksemiczna niewydolność oddychania, hiperkarkapniczna niewydolność oddychania, hiperwentylacja, zaburzenia oddechowe typu 1 i typu 2, ostra i przewlekła niewydolność oddechowa oraz metody ich kompensacji.
Podstawy gazometrii i pulsoksymetrii.
Choroby obturacyjne i restrykcyjne, POCHP, astma oskrzelowa , stan astmatyczny, rozstrzenie oskrzeli, mukowiscydoza, choroby śródmiąższowe płuc.
Patofizjologiczne podłoże objawów chorób układu moczowego: niewydolność nerek ostra i przewlekła, nadciśnienie tętnicze nerko-pochodne, zespół wątrobowo-nerkowy.
Zapalenia nerek kłębuszkowe i śródmiąższowe. Kamica układu moczowego. Zespół nerczycowy.
Zaburzenia gospodarki wodno-elektrolitowej. Odwodnienie, przewodnienie, obrzęki.
Zaburzenia elektrolitowe: hipo- i hiperkaliemia, hipo- i hipernatremia, hipo- i hiperkalcemia, hipo- i hipermagnezemia, hipo- i hiperfosfatemia
Zaburzenia równowagi kwasowo-zasadowej. Wskaźniki zaburzeń równowagi kwasowo-zasadowej (pH krwi, pCO2, stężenie wodorowęglanów, zasady buforujące, luka anionowa)
Zaburzenia równowagi kwasowo-zasadowej podział etiopatogeneza mechanizmy kompensacyjne ogólne zasady wyrównywania zaburzeń oddechowych i metabolicznych.
Zmiany w narządach zmysłów (zmiany starcze i schorzenia narządu wzroku, głuchota starcza i starcze zawroty głowy).
Wpływ starzenia się na poszczególne układy – odrębności przebiegu wybranych patologii w starości:
układ sercowo-naczyniowy (miażdżyca, hipotonia ortostatyczna, niewydolność żylna, izolowane nadciśnienie skurczowe)
układ krwiotwórczy (niedokrwistość, zespół mielodysplastyczny)
układ wydzielania wewnętrznego (cukrzyca, choroby tarczycy)
układ oddechowy (zapalenie płuc, choroby obturacyjne, rozedma, zatorowość płucna)
układ pokarmowy (zaparcia, biegunka, niedokwaśność starcza, przepukliny)
układ moczowy (nietrzymanie moczu, zakażenia układu moczowego, odwodnienie)
układ rozrodczy
układ mięśniowo-szkieletowy (osteoporoza, choroby zwyrodnieniowe stawów, sarkopenia)
układ nerwowy (otępienie, udar mózgu, choroba Parkinsona)
4. Wielkie zespoły geriatryczne.
Metody kształcenia
Wykład informacyjny z wykorzystaniem prezentacji multimedialnych, przykłady rozwiązywania problemów.
Seminaria są realizowane w formie 6 bloków tematycznych z wykorzystaniem dostępnej aparatury badawczej. Analiza przypadków klinicznych.
Efekty uczenia się i metody weryfikacji osiągania efektów uczenia się
Opis efektu
Symbole efektów
Metody weryfikacji
Forma zajęć
Warunki zaliczenia
Wykład – egzamin przeprowadzony w formie pisemnej, zawiera 60 pytań zamkniętych (testowych) i 4 pytania otwarte – rozwiązanie problemu. Uzyskanie 60% możliwych do zdobycia punktów jest warunkiem zdania egzaminu. Do egzaminu student jest dopuszczany na podstawie zaliczenia ćwiczeń.
Seminaria - warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnych ocen ze wszystkich zajęć, przewidzianych do realizacji w ramach programu. Ocenie podlegają: kolokwia sprawdzające wiedzę przed lub po każdym bloku tematycznym – ocena pozytywna powyżej 50% uzyskanych punktów, test praktycznych umiejętności, przedstawienie wyników doświadczeń/obserwacji w formie sprawozdania. W przypadkach nieobecności, Student powinien uzupełnić braki w terminie uzgodnionym z prowadzącym zajęcia.
Ocena końcowa to średnia arytmetyczna wszystkich form przewidzianych do realizacji przedmiotu. Wyniki średniej arytmetycznej ustala się zgodnie z zasadą: średnia 3,25 stanowi ocenę końcową 3,5; średnia 3,75 stanowi ocenę końcową 4,0; średnia 4,25 stanowi ocenę końcową 4,5; średnia 4,75 stanowi ocenę końcową 5,0.
Literatura podstawowa
Patofizjologia. I. Damjanov. wyd. I polskie, red. A. Bręborowicz, P.J. Thor, M.M. Winnicka, Edra Urban&Partner, 2010
Patofizjologia: podręcznik dla studentów medycyny. Maśliński S, Ryżewski J. Wyd. Lekarskie PZWL Warszawa 2020.
Geriatria z elementami gerontologii ogólnej. T.Grodzicki, J.Kocemba, A.Skalska. Via Medica, 2007
Geriatria i pielęgniarstwo geriatryczne. K. Wieczorowska-Tobis, D.Talarska. PZWL, 2019
Literatura uzupełniająca
Patofizjologia kliniczna. Podręcznik dla studentów medycyny. wyd. II, B. Zahorska-Markiewicz, E. Małecka-Tendera, M. Olszanecka-Glinianowicz, J. Chudek. Edra Urban&Partner, 2017
Testy spiroergometryczne w praktyce klinicznej. Straburzyńska-Migaj E. Wyd. lekarskie PZWL Warszawa 2010.
Geriatria – wybrane zagadnienia. K. Galus. Urban&Partner, 2010
Choroby wieku podeszłego. T. Kostka, M. Koziarska-Rościszewska, PZWL 2009
Geriatria. T. Rosenthal, Czelej, 2009
Czasopisma i e-booki dostępne w Bibliotece Uniwersyteckiej UZ, cyfrowe bazy danych – nauki medyczne i nauki o zdrowiu; http://www.bu.uz.zgora.pl/
Uwagi
Zmodyfikowane przez mgr Beata Wojciechowska (ostatnia modyfikacja: 03-03-2020 14:43)
Ta strona używa ciasteczek (cookies), dzięki którym nasz serwis może działać lepiej. Korzystając z niniejszej strony, wyrażasz zgodę na ich używanie. Dowiedz się więcej.