SylabUZ

Wygeneruj PDF dla tej strony

Ochrona radiacyjna satelitów - opis przedmiotu

Informacje ogólne
Nazwa przedmiotu Ochrona radiacyjna satelitów
Kod przedmiotu 13.2-WI-GeoTSP-Och.rad.sat.-S18
Wydział Wydział Budownictwa, Architektury i Inżynierii Środowiska
Kierunek Geoinformatyka i techniki satelitarne
Profil ogólnoakademicki
Rodzaj studiów pierwszego stopnia z tyt. inżyniera
Semestr rozpoczęcia semestr zimowy 2019/2020
Informacje o przedmiocie
Semestr 4
Liczba punktów ECTS do zdobycia 3
Typ przedmiotu obieralny
Język nauczania polski
Sylabus opracował
Formy zajęć
Forma zajęć Liczba godzin w semestrze (stacjonarne) Liczba godzin w tygodniu (stacjonarne) Liczba godzin w semestrze (niestacjonarne) Liczba godzin w tygodniu (niestacjonarne) Forma zaliczenia
Wykład 15 1 9 0,6 Zaliczenie na ocenę
Laboratorium 15 1 9 0,6 Zaliczenie na ocenę

Cel przedmiotu

Celem przedmiotu jest nauczenie studenta podstaw ochrony radiacyjnej satelitów.

Wymagania wstępne

  • Umiejętność programowania w obiektowym języku programowania;
  • Podstawowe wiadomości z dziedziny fizyki ciała stałego i elektrodynamiki klasycznej;

Zakres tematyczny

  • Pogoda kosmiczna:

    • Aktywność Słońca;

    • Standard spektrum słonecznego AM0 (Air Mass 0) i AM1.5 (Air Mass 1.5);

    • Spektrum korpuskularne dla orbit od tzw. Niskich Orbit Okołoziemskich (LEO) do orbity Geostacjonarnej (GEO) oraz przestrzeni międzyplanetarnej;

  • Przedstawienie najważniejszych dokumentów europejskiej organizacji definiującej standardy na potrzeby inżynierii kosmicznej ECSS (European Cooperation for Space Standardization) oraz Międzynarodowej Organizacji Normalizacyjnej ISO (International Standards Coordination Association);

  • Wpływ radiacji na własności termo-optyczne warstw ochronnych satelitów;

  • Zjawiska oddziaływania cząstek nisko- i wysoko- energetycznych oraz promieniowania elektromagnetycznego z materią;

    • Równanie Rutherforda i Bethego-Blocha;

  • Wyznaczanie dawek promieniowania dla różnych środowisk przestrzeni kosmicznej (LEO, GEO, przestrzeni międzyplanetarnej);

  • Określenie ilości i typów tzw. zdarzeń jednostkowych SEE (Single Event Effects) i ich wpływu na elektronikę satelity;

  • Oprogramowanie wspomagające analizę radiacyjną (SPENVIS, SRIM, OMERE, PSTAR, ESTAR, ASTAR);

  • Jak i kiedy dokonywać rekomendacji w strukturze satelity bazującej na analizie radiacyjnej? – fazy projektów kosmicznych.

Metody kształcenia

  • metody podające: wykład informacyjny z wykorzystaniem technik multimedialnych, wykład problemowy.
  • metody poszukujące: ćwiczenia laboratoryjne w pracowni komputerowej, dyskusje.

Efekty uczenia się i metody weryfikacji osiągania efektów uczenia się

Opis efektu Symbole efektów Metody weryfikacji Forma zajęć

Warunki zaliczenia

  • Wykład i laboratorium: pisemne kolokwium;
  • Przed przystąpieniem do egzaminu student musi uzyskać zaliczenie z ćwiczeń laboratoryjnych;

Literatura podstawowa

  1. Andrew Holmes-Siedle, Len Adams, „Handbook of Radiation Effects” Oxford University Press, 2007;
  2. John David Jackson, “Classical Electrodynamics”, John Wiley & Sons, inc. 1998;

Literatura uzupełniająca

  1. Joerg Eichler, “Lectures on Ion-Atom Collisions, From Nonrelativistic to Relativistic Velocities”, Elsevier 2005.

Uwagi


Zmodyfikowane przez dr inż. Gerard Bryś (ostatnia modyfikacja: 29-04-2019 09:55)