SylabUZ
Nazwa przedmiotu | Chemia ogólna |
Kod przedmiotu | 1-ChemOgL_pNadGenODOPH |
Wydział | Wydział Budownictwa, Architektury i Inżynierii Środowiska |
Kierunek | Inżynieria środowiska |
Profil | ogólnoakademicki |
Rodzaj studiów | pierwszego stopnia z tyt. inżyniera |
Semestr rozpoczęcia | semestr zimowy 2019/2020 |
Semestr | 1 |
Liczba punktów ECTS do zdobycia | 8 |
Typ przedmiotu | obowiązkowy |
Język nauczania | polski |
Sylabus opracował |
|
Forma zajęć | Liczba godzin w semestrze (stacjonarne) | Liczba godzin w tygodniu (stacjonarne) | Liczba godzin w semestrze (niestacjonarne) | Liczba godzin w tygodniu (niestacjonarne) | Forma zaliczenia |
Laboratorium | 30 | 2 | 18 | 1,2 | Zaliczenie na ocenę |
Ćwiczenia | 30 | 2 | 18 | 1,2 | Zaliczenie na ocenę |
Wykład | 45 | 3 | 27 | 1,8 | Egzamin |
Zapoznanie studentów z budową atomu, cząsteczek i materii, podstawowymi prawami chemii, a także z właściwościami pierwiastków, związkami chemicznymi nieorganicznymi i organicznymi oraz ich przemianami. Wykształcenie umiejętności zapisu równań reakcji chemicznych i prowadzenia prostych obliczeń chemicznych.
Nieformalne: Chemia na poziomie szkoły średniej.
Program wykładów: Podstawowe pojęcia, definicje i prawa chemiczne. Budowa atomu, konfiguracja elektronowa, układ okresowy pierwiastków. Wiązania chemiczne. Klasyfikacja, nazewnictwo i właściwości wybranych związków nieorganicznych. Typy reakcji chemicznych. Kinetyka reakcji chemicznych. Równowaga chemiczna. Roztwory i ich właściwości. Stężenia roztworów. Równowagi w roztworach elektrolitów, prawo rozcieńczeń Ostwalda, definicje kwasów i zasad, pojęcie pH. Reakcje jonowe. Hydroliza soli. Bufory. Elektrochemia. Nomenklatura związków organicznych. Budowa związków organicznych: izomeria konstytucyjna i przestrzenna. Rodzaje reakcji organicznych: substytucja, addycja, eliminacja. Łańcuchowe i pierścieniowe węglowodory nasycone: alkany i cykloalkany. Węglowodory nienasycone: alkeny, alkiny. Węglowodory aromatyczne. Organiczne związki fluorowców. Akohole i fenole. Aldehydy i ketony. Kwasy karboksylowe. Aminokwasy. Estry kwasów karboksylowych. Węglowodany. Białka.
Program ćwiczeń: Podstawowe pojęcia i prawa chemiczne. Reakcje chemiczne. Obliczenia stechiometryczne. Stężenia roztworów. Równowagi jonowe w wodnych roztworach elektrolitów.
Program laboratorium: Sprzęt laboratoryjny. Typy reakcji chemicznych. Elektrolity, kwasy, zasady i sole. Hydroliza soli. Roztwory buforowe. Reakcje utleniania i redukcji. Analiza jakościowa wybranych kationów. Analiza miareczkowa - alkacymetria, kompleksometria. Analiza wagowa. Podstawy syntez organiczny.
Metody podające: wykład informacyjno - problemowy z wykorzystaniem technik multimedialnych
Metody poszukujące: ćwiczeniowa, problemowa, giełda pomysłów w celu rozwiązania danego problemu chemicznego, ćwiczenia laboratoryjne realizowane w zespołach i indywidualnie
Opis efektu | Symbole efektów | Metody weryfikacji | Forma zajęć |
Laboratorium: podstawą zaliczenia jest wykonanie wszystkich przewidzianych w programie ćwiczeń laboratoryjnych, pozytywne zaliczenie teoretycznych wiadomości z zakresu wykonywanych ćwiczeń oraz oddanie w terminie prawidłowo wykonanych sprawozdań. Ocena końcowa z zajęć laboratoryjnych jest średnią arytmetyczną ocen uzyskanych ze sprawdzianów wiadomości teoretycznych z zakresu wykonywanych ćwiczeń.
Ćwiczenia: podstawą zaliczenia jest pozytywny wynik kolokwium końcowego oraz wykazanie się wiedzą i umiejętnościami ocenianymi podczas ćwiczeń, zgodnie z zakresem tematycznym ćwiczeń.
Wykład: egzamin - warunkiem przystąpienia do egzaminu jest uzyskanie pozytywnej oceny z ćwiczeń i laboratorium, egzamin ma formę pisemną i/lub ustną. Skala ocen: uzyskane punkty/ocena: 0 – 50%/ niedostateczny; 51 – 60%/ dostateczny; 61- 70%/ dostateczny plus; 71 – 80%/ dobry: 81 – 90%/ dobry plus; 91 -100%/ bardzo dobry.
Podstawą ustalenia oceny końcowej jest średnia ważona uzyskana przez dodanie: 0,6 oceny z wykładu, 0,2 oceny z ćwiczeń oraz 0,2 oceny z ćwiczeń laboratoryjnych. Średnią ważoną zaokrągla się do dwóch miejsc po przecinku. Ocena końcowa ustalona jest na podstawie średniej ważonej zgodnie z zasadą: poniżej 3,24 – dostateczny, od 3,25 do 3,74 – dostateczny plus, od 3,75 do 4,24 – dobry, od 4,25 do 4,74 – dobry plus, od 4,75 – bardzo dobry.
brak
Zmodyfikowane przez dr hab. inż. Sylwia Myszograj, prof. UZ (ostatnia modyfikacja: 25-04-2019 15:31)