SylabUZ
Nazwa przedmiotu | Rekultywacja terenów poprzemysłowych |
Kod przedmiotu | 06.4-WI-ArchP-RTP-S16 |
Wydział | Wydział Budownictwa, Architektury i Inżynierii Środowiska |
Kierunek | Architektura |
Profil | ogólnoakademicki |
Rodzaj studiów | pierwszego stopnia z tyt. inżyniera architekta |
Semestr rozpoczęcia | semestr zimowy 2019/2020 |
Semestr | 5 |
Liczba punktów ECTS do zdobycia | 5 |
Typ przedmiotu | obieralny |
Język nauczania | polski |
Sylabus opracował |
|
Forma zajęć | Liczba godzin w semestrze (stacjonarne) | Liczba godzin w tygodniu (stacjonarne) | Liczba godzin w semestrze (niestacjonarne) | Liczba godzin w tygodniu (niestacjonarne) | Forma zaliczenia |
Wykład | 15 | 1 | - | - | Zaliczenie na ocenę |
Projekt | 30 | 2 | - | - | Zaliczenie na ocenę |
Student zapoznaje się z problematyką obecności w przestrzeni terenów poprzemysłowych i ich funkcjonalności. Poznaje procedurę formalno-prawną uznawania terenów za zdegradowane oraz konsekwencje takiego ich zaklasyfikowania. Poznaje różne rodzaje degradacji terenów, kierunki i cele ich rekultywacji w zależności od formy docelowego zagospodarowania. Zapoznaje się z technologiami i technikami rekultywacyjnymi stosowanymi na poprzemysłowych terenach zdegradowanych. Poznaje docelowe formy zagospodarowania terenów zrekultywowanych.
Formalne: zaliczenie Podstaw ochrony środowiska lub przedmiotu o analogicznych treściach
Nieformalne: podstawy projektowania i kalkulacji rzeczowo-materiałowej
Program wykładów:
Pojęcia degradacji, dewastacji, rekultywacji, rewitalizacji i zagospodarowania terenu. Problem obecności terenów poprzemysłowych w krajobrazach miejskich i otwartych. Wpływ zdegradowanych form przestrzennych na krajobraz i funkcjonalność obszarów, w tym na bezpieczeństwo ich użytkowania – zabudowa, komunikacja, formy otwarte. Konsekwencje uznania terenów za zdegradowane lub zdewastowane – planistyka rekultywacyjna. Wpływ warunków naturalnych na możliwości kształtowania krajobrazu poprzemysłowego – kształtowanie obszarów miejskich; kształtowanie obszarów podmiejskich i wiejskich; kształtowanie ciągów komunikacyjnych. Fazy rekultywacji terenów poprzemysłowych: rekultywacja techniczna, rekultywacja biologiczna, zagospodarowanie terenu. Inżynieria krajobrazu w rekultywacji terenów poprzemysłowych – techniki kształtowania rzeźby terenu; zabiegi hydro- i agrotechniczne; roślinność w krajobrazie poprzemysłowym. Tereny pokopalniane jako wyzwanie dla regionu lubuskiego. Miejskie tereny poprzemysłowe w regionie lubuskim.
Program ćwiczeń projektowych:
Koncepcja programowo-przestrzenna rekultywacji wybranych terenów poprzemysłowych. Projekt ma zawierać: podstawy formalno-prawne, charakterystykę terenu, ocenę stanu, harmonogram prac, działania rekultywacyjne z podziałem na fazę techniczną i biologiczną, możliwości zagospodarowania terenu.
Metody podające: wykład informacyjny z wykorzystaniem technik multimedialnych; wykład problemowy; wykład konwersatoryjny.
Metody poszukujące: projektowa; problemowe: giełda pomysłów w ocenie przyczyn i skutków zjawisk przestrzennych; sytuacyjna: analizowanie przez grupy studentów rzeczywistych sytuacji przestrzennych; ćwiczeniowo-praktyczne: studium przykładowe.
Opis efektu | Symbole efektów | Metody weryfikacji | Forma zajęć |
Przygotowanie projektu rekultywacji i zagospodarowania terenu oraz jego prezentacja – oceniana jest kompletność opracowania i merytoryczna poprawność proponowanych rozwiązań, a także poprawność strony graficznej projektu.
Kolokwium z treści wykładowych – obejmuje część testową (test wielokrotnego wyboru) oraz 2-3 pytania otwarte. Całość kolokwium jest punktowana w skali 50-punktowej, z czego 20 pkt. można otrzymać za część testową i 30 pkt. za część otwartą. Student otrzymuje ocenę odpowiednio do uzyskanej sumy punktów: 5,0 – 45-50 pkt. / 4,5 – 40-44 pkt. / 4,0 – 35-39 pkt. / 3,5 – 34-30 pkt. / 3,0 – 25-29 pkt.
Obecność na zajęciach jest obowiązkowa, zgodnie z zapisami Regulaminu Studiów UZ.
Podstawą ustalenia oceny łącznej jest średnia ważona uzyskana przez dodanie: 0,6 oceny z wykładu oraz 0,4 oceny z ćwiczeń projektowych. Średnią ważoną zaokrągla się do dwóch miejsc po przecinku. Ocena łączna ustalona jest zgodnie z zasadą: poniżej 3,30 – dostateczny, od 3,30 do 3,69 – dostateczny plus, od 3,70 do 4,09 – dobry, od 4,10 do 4,49 – dobry plus, od 4,50 – bardzo dobry.
W toku zajęć prezentowane są zapisy aktów prawnych, zgodnie z aktualnie obowiązującym stanem prawnym – zmieniają się one wraz z nowelizacją prawa.
Zmodyfikowane przez dr hab. inż. Andrzej Greinert, prof. UZ (ostatnia modyfikacja: 24-04-2019 10:02)