SylabUZ
Nazwa przedmiotu | Psychologia kliniczna dzieci i młodzieży |
Kod przedmiotu | 14.4-WP-PSChM-PKDzM |
Wydział | Wydział Nauk Społecznych |
Kierunek | Psychologia |
Profil | ogólnoakademicki |
Rodzaj studiów | jednolite magisterskie |
Semestr rozpoczęcia | semestr zimowy 2019/2020 |
Semestr | 9 |
Liczba punktów ECTS do zdobycia | 3 |
Występuje w specjalnościach | Psychologia kliniczna |
Typ przedmiotu | obowiązkowy |
Język nauczania | polski |
Sylabus opracował |
|
Forma zajęć | Liczba godzin w semestrze (stacjonarne) | Liczba godzin w tygodniu (stacjonarne) | Liczba godzin w semestrze (niestacjonarne) | Liczba godzin w tygodniu (niestacjonarne) | Forma zaliczenia |
Wykład | 30 | 2 | - | - | Egzamin |
Zapoznanie słuchaczy z podstawowymi zagadnieniami związanymi z psychologią kliniczną dzieci i młodzieży. W trakcie kursu poruszone zostaną główne problemy dotyczące problemów klinicznych w okresie dzieciństwa i adolescencji, patomechanizmów powstawania zaburzeń u dzieci i młodzieży oraz problemów dzieci chorych somatycznie.
Zaangażowanie i zainteresowanie przedmiotem.
Specyfika zaburzeń okresu dzieciństwa i adolescencji
Podstawowe pojęcia opisujące zdrowie psychiczne i zaburzenia dzieci i młodzieży.
Klasyfikacja i diagnoza zaburzeń psychicznych okresu dzieciństwa i adolescencji.
Geneza i etiologia zaburzeń okresu dzieciństwa i adolescencji. Psychologiczne paradygmaty wyjaśniające zaburzenia dziecięce.
Aspekty rozwojowe w wyjaśnianiu mechanizmów i przyczyn zaburzeń wieku dziecięcego i okresu dorastania.
Zaburzenia emocjonalne i behawioralne dzieci i młodzieży: objawy, mechanizmy, etiologia i klasyfikacja.
Całościowe zaburzenia rozwoju: autyzm, zespół Aspergera, upośledzenie umysłowe.
Nieprawidłowy rozwój osobowości dzieci i młodzieży.
Dziecko w obliczu choroby i śmierci.
Specyficzne problemy dzieci i młodzieży, w tym opieka zastępcza, dzieciństwo w obliczu choroby rodzica, niedostosowanie społeczne i konflikty z prawem, autoagresja, macierzyństwo nastolatków.
Specyfika terapii dzieci i młodzieży.
Wykład konwencjonalny, wykład problemowy.
Opis efektu | Symbole efektów | Metody weryfikacji | Forma zajęć |
Wykłady kończą się egzaminem pisemny. Minimalny próg procentowy do uzyskania pozytywnej oceny wynosi 70%. Egzamin składa się z kilku pytań ocenianych według następujących kryteriów: bardzo dobry – odpowiedź wyczerpująca, zgodna z programem, swobodne operowanie faktami i dostrzeganie związków między nimi, wykazując jednocześnie własne przemyślenia i oceny dobry – odpowiedź zasadniczo poprawna, zawiera większość wymaganych treści, poprawna pod względem terminologii, brak błędów merytorycznych, nie wyczerpuje zagadnienia w sposób bardzo dobry, dostateczny – student zna najważniejsze fakty, umie je zinterpretować, występują nieliczne błędy merytoryczne niedostateczny-brak odpowiedzi na większość pytań, braki w wiadomościach koniecznych, błędy merytoryczne
1. Grzegorzewska I., Pisula E., Borkowska A. (2016). Psychologia kliniczna dzieci i młodzieży W: L.Cierpiałkowska, H.Sęk (red.) Psychologia kliniczna. Warszawa: PWN
2. Grzegorzewska I., Cierpiałkowska L., Borkowska A. (red) (w druku) Psychologia kliniczna dzieci i młodzieży.
3. Kendall, Philip C. (2012). Zaburzenia okresu dzieciństwa i adolescencji. Gdańsk: GWP
4. Psychologia zdrowia dzieci i młodzieży. Perspektywa kliniczna (2011) pod red. W. Pileckiej
5. Praktyczny podręcznik psychoonkologii dzieci i nastolatków (2015) pod red. M.Rogiewicz, Kraków: MP
6. Borkowska A. (red.) (2007). Neuropsychologia kliniczna dziecka. Wybrane zagadnienia.
7. Cierpiałkowska L., Grzegorzewska I. (2016). Dzieci alkoholików w perspektywie klinicznej i rozwojowej. Wyd. UAM
Na bieżąco podawana przez osobę prowadzącą
Zmodyfikowane przez dr hab. Iwona Grzegorzewska, prof. UZ (ostatnia modyfikacja: 17-01-2021 21:21)