SylabUZ
Nazwa przedmiotu | Diagnoza psychologiczna dziecka - studium przypadków |
Kod przedmiotu | 14.4-WP-PSChM-DPDz(sp) |
Wydział | Wydział Nauk Społecznych |
Kierunek | Psychologia |
Profil | ogólnoakademicki |
Rodzaj studiów | jednolite magisterskie |
Semestr rozpoczęcia | semestr zimowy 2019/2020 |
Semestr | 5 |
Liczba punktów ECTS do zdobycia | 4 |
Typ przedmiotu | obowiązkowy |
Język nauczania | polski |
Sylabus opracował |
|
Forma zajęć | Liczba godzin w semestrze (stacjonarne) | Liczba godzin w tygodniu (stacjonarne) | Liczba godzin w semestrze (niestacjonarne) | Liczba godzin w tygodniu (niestacjonarne) | Forma zaliczenia |
Wykład | 15 | 1 | - | - | Zaliczenie na ocenę |
Ćwiczenia | 45 | 3 | - | - | Zaliczenie na ocenę |
Celem przedmiotu jest zapoznanie ze specyfiką psychologicznej diagnozy psychologicznej dziecka, w tym ze sposobami ujmowania procesu diagnozowania w psychologii dziecka i rodzajami diagnoz oraz podstawowymi założeniami studium przypadku.
Podstawowa wiedza z psychologii rozwojowej i psychometrii.
Definicja diagnozy i diagnozowania.
Cele diagnozy psychologicznej dziecka.
Podstawowe założenia i typy diagnozy klinicznej. Znaczenie kontekstów - instytucjonalnego, rodzinnego i indywidualnego . Kontrakt diagnostyczny i trudności w identyfikacji problemu dziecka . Model medyczny i model integracyjny w diagnozie. Diagnoza różnicowa. Etapy postępowania diagnostycznego. Kliniczna diagnoza opisowa dla celów terapeutycznych . Kliniczna diagnozy wyjaśniająca dla celów terapeutycznych. Diagnozowanie w procesie terapii. Zasady opracowania przypadku. Opiniowanie i orzecznictwo dzieci i młodzieży.
Podstawowe procedury wykorzystywane w diagnozowaniu; zachowania testowe i pozatestowe. Ilościowy i jakościowy opis zachowań. Charakterystyka wskaźników diagnostycznych – sposoby interpretacji. Prognozowanie diagnostyczne. Selekcja – strategie decyzyjne. Podstawowe umiejętności diagnozowania: wywiad i rozmowa psychologiczna, obserwacja, badanie procesów poznawczych, techniki kwestionariuszowe, techniki projekcyjne. Faza wyjaśniania – poszukiwanie związków zachowań testowych i pozatestowych (dane symptomatologiczne i etiologiczne a problem trafności); faza interwencji, interwencja i jej formy. Wybrane techniki badania diagnostycznego dzieci.
Wykład konwencjonalny, wykład problemowy, studium przypadku, pokaz, praca w grupach, praca z tekstem, praca w terenie.
Opis efektu | Symbole efektów | Metody weryfikacji | Forma zajęć |
Zaliczenie wykładów odbywa się na podstawie sprawdzianu pisemnego lub pracy pisemnej. Sprawdzian składa się z pytań zamkniętych i/lub kilku pytań ocenianych według następujących kryteriów: bardzo dobry – odpowiedź wyczerpująca, zgodna z programem, swobodne operowanie faktami i dostrzeganie związków między nimi, wykazując jednocześnie własne przemyślenia i oceny dobry – odpowiedź zasadniczo poprawna, zawiera większość wymaganych treści, poprawna pod względem terminologii, brak błędów merytorycznych, nie wyczerpuje zagadnienia w sposób bardzo dobry, dostateczny – student zna najważniejsze fakty, umie je zinterpretować, występują nieliczne błędy merytoryczne niedostateczny-brak odpowiedzi na większość pytań, braki w wiadomościach koniecznych, błędy merytoryczne
Zaliczenie ćwiczeń odbywa się na podstawie aktywności studenta, przygotowania pracy kontrolnej (indywidualnie lub grupowo) dotyczącej wybranego tematu, okresowego sprawdzania wiedzy i/lub przygotowania studium przypadku.
Warunkiem uzyskania zaliczenia przedmiotu jest uzyskanie pozytywnej oceny z wykładów i ćwiczeń.
Grzegorzewska I., Cierpiałkowska L., Borkowska A. ( red) (w druku) Psychologia kliniczna dzieci i młodzieży.PWN rodz. 6 i 7
Manassis K. (2015). Opracowanie przypadku w terapii dzieci i młodzieży. Kraków: Wydawnictwo UJ
Stemplewska – Żakowicz K., Diagnoza psychologiczna. Diagnozowanie jako kompetencja profesjonalna; Gdańsk 2009.
Paluchowski W.J., Diagnoza psychologiczna. Proces-narzędzia-standardy; Warszawa 2007.
Marceli D. Psychopatologia wieku dziecięcego, Warszawa 2013
M. Białecka-Pikul: PSYCHOPATOLOGIA ROZWOJOWA JAKO DZIEDZINA BADAŃ NAD ROZWOJEM ATYPOWYM Psychologia Rozwojowa, tom 16 nr 3, pp. 15-25 Kraków 2011
Borucka, A., & Ostaszewski, K. (2008). Koncepcja resilience. Kluczowe pojęcia i wybrane zagadnienia. Medycyna Wieku Rozwojowego, 12(2 Pt 1), 587–597.
Anastasi A., Urbina S., Testy psychologiczne; Warszawa 1999.
Jarosz E., Wysocka E., Diagnoza psychopedagogiczna. Podstawowe problemy i rozwiązania; Warszawa 2006.
Suchańska A., Rozmowa i obserwacja w diagnozie psychologicznej; Warszawa 2007.
Szustrowa T., Swobodne techniki diagnostyczne. Wywiad i obserwacja, Warszawa 1991.
Zmodyfikowane przez dr hab. Iwona Grzegorzewska, prof. UZ (ostatnia modyfikacja: 12-04-2019 11:07)