SylabUZ

Wygeneruj PDF dla tej strony

Diagnoza psychologiczna dziecka - studium przypadków - opis przedmiotu

Informacje ogólne
Nazwa przedmiotu Diagnoza psychologiczna dziecka - studium przypadków
Kod przedmiotu 14.4-WP-PSChM-DPDz(sp)
Wydział Wydział Nauk Społecznych
Kierunek Psychologia
Profil ogólnoakademicki
Rodzaj studiów jednolite magisterskie
Semestr rozpoczęcia semestr zimowy 2019/2020
Informacje o przedmiocie
Semestr 5
Liczba punktów ECTS do zdobycia 4
Typ przedmiotu obowiązkowy
Język nauczania polski
Sylabus opracował
  • dr hab. Iwona Grzegorzewska, prof. UZ
Formy zajęć
Forma zajęć Liczba godzin w semestrze (stacjonarne) Liczba godzin w tygodniu (stacjonarne) Liczba godzin w semestrze (niestacjonarne) Liczba godzin w tygodniu (niestacjonarne) Forma zaliczenia
Wykład 15 1 - - Zaliczenie na ocenę
Ćwiczenia 45 3 - - Zaliczenie na ocenę

Cel przedmiotu

Celem przedmiotu jest zapoznanie ze specyfiką psychologicznej diagnozy psychologicznej dziecka, w tym ze sposobami ujmowania procesu diagnozowania w psychologii dziecka i rodzajami diagnoz oraz podstawowymi założeniami studium przypadku.

Wymagania wstępne

Podstawowa wiedza z psychologii rozwojowej i psychometrii.

Zakres tematyczny

Definicja diagnozy i diagnozowania.

Cele diagnozy psychologicznej dziecka.

Podstawowe założenia i typy diagnozy klinicznej. Znaczenie kontekstów - instytucjonalnego, rodzinnego i indywidualnego . Kontrakt diagnostyczny i trudności w identyfikacji problemu dziecka . Model medyczny i model integracyjny w diagnozie. Diagnoza różnicowa.  Etapy postępowania diagnostycznego. Kliniczna diagnoza opisowa dla celów terapeutycznych .  Kliniczna diagnozy wyjaśniająca dla celów terapeutycznych.  Diagnozowanie w procesie terapii.  Zasady opracowania przypadku. Opiniowanie i orzecznictwo dzieci i młodzieży.

 Podstawowe procedury wykorzystywane w diagnozowaniu; zachowania testowe i pozatestowe. Ilościowy i jakościowy opis zachowań. Charakterystyka wskaźników diagnostycznych – sposoby interpretacji. Prognozowanie diagnostyczne. Selekcja – strategie decyzyjne. Podstawowe umiejętności diagnozowania: wywiad i rozmowa psychologiczna, obserwacja, badanie procesów poznawczych, techniki kwestionariuszowe, techniki projekcyjne. Faza wyjaśniania – poszukiwanie związków zachowań testowych i pozatestowych (dane symptomatologiczne i etiologiczne a problem trafności); faza interwencji, interwencja i jej formy. Wybrane techniki badania diagnostycznego dzieci.

Metody kształcenia

Wykład konwencjonalny, wykład problemowy, studium przypadku, pokaz, praca w grupach, praca z tekstem, praca w terenie.

Efekty uczenia się i metody weryfikacji osiągania efektów uczenia się

Opis efektu Symbole efektów Metody weryfikacji Forma zajęć

Warunki zaliczenia

Zaliczenie wykładów odbywa się na podstawie sprawdzianu pisemnego lub pracy pisemnej. Sprawdzian składa się z pytań zamkniętych i/lub kilku pytań ocenianych według następujących kryteriów: bardzo dobry – odpowiedź wyczerpująca, zgodna z programem, swobodne operowanie faktami i dostrzeganie związków między nimi, wykazując jednocześnie własne przemyślenia i oceny dobry – odpowiedź zasadniczo poprawna, zawiera większość wymaganych treści, poprawna pod względem terminologii, brak  błędów merytorycznych, nie wyczerpuje zagadnienia w sposób bardzo dobry,  dostateczny – student zna najważniejsze fakty, umie je zinterpretować, występują nieliczne błędy merytoryczne  niedostateczny-brak odpowiedzi na większość pytań, braki w wiadomościach koniecznych, błędy merytoryczne

Zaliczenie ćwiczeń odbywa się na podstawie aktywności studenta, przygotowania pracy kontrolnej (indywidualnie lub grupowo) dotyczącej wybranego tematu, okresowego sprawdzania wiedzy i/lub przygotowania studium przypadku.

 Warunkiem uzyskania zaliczenia przedmiotu jest uzyskanie pozytywnej oceny z wykładów i ćwiczeń. 

Literatura podstawowa

  • Grzegorzewska I., Cierpiałkowska L., Borkowska A. ( red) (w druku) Psychologia kliniczna dzieci i młodzieży.PWN rodz. 6 i 7

  •  Manassis K. (2015). Opracowanie przypadku w terapii dzieci i młodzieży. Kraków: Wydawnictwo UJ

  • Stemplewska – Żakowicz K., Diagnoza psychologiczna. Diagnozowanie jako kompetencja profesjonalna; Gdańsk 2009.

  • Paluchowski W.J., Diagnoza psychologiczna. Proces-narzędzia-standardy; Warszawa 2007.

  • Marceli D. Psychopatologia wieku dziecięcego, Warszawa 2013

  • M. Białecka-Pikul: PSYCHOPATOLOGIA ROZWOJOWA JAKO DZIEDZINA BADAŃ NAD ROZWOJEM ATYPOWYM Psychologia Rozwojowa, tom 16 nr 3, pp. 15-25 Kraków 2011

    Borucka, A., & Ostaszewski, K. (2008). Koncepcja resilience. Kluczowe pojęcia i wybrane zagadnienia. Medycyna Wieku Rozwojowego12(2 Pt 1), 587–597.

Literatura uzupełniająca

  • Anastasi A., Urbina S., Testy psychologiczne; Warszawa 1999.

  • Jarosz E., Wysocka E., Diagnoza psychopedagogiczna. Podstawowe problemy i rozwiązania; Warszawa 2006.

  • Suchańska A., Rozmowa i obserwacja w diagnozie psychologicznej; Warszawa 2007.

  • Szustrowa T., Swobodne techniki diagnostyczne. Wywiad i obserwacja, Warszawa 1991.

Uwagi


Zmodyfikowane przez dr hab. Iwona Grzegorzewska, prof. UZ (ostatnia modyfikacja: 12-04-2019 11:07)