SylabUZ
| Nazwa przedmiotu | Wprowadzenie do psychologii klinicznej |
| Kod przedmiotu | 14.4-WP-PSChM-WdPK |
| Wydział | Wydział Nauk Społecznych |
| Kierunek | Psychologia |
| Profil | ogólnoakademicki |
| Rodzaj studiów | jednolite magisterskie |
| Semestr rozpoczęcia | semestr zimowy 2019/2020 |
| Semestr | 6 |
| Liczba punktów ECTS do zdobycia | 2 |
| Typ przedmiotu | obowiązkowy |
| Język nauczania | polski |
| Sylabus opracował |
|
| Forma zajęć | Liczba godzin w semestrze (stacjonarne) | Liczba godzin w tygodniu (stacjonarne) | Liczba godzin w semestrze (niestacjonarne) | Liczba godzin w tygodniu (niestacjonarne) | Forma zaliczenia |
| Wykład | 15 | 1 | - | - | Zaliczenie na ocenę |
Celem przedmiotu jest przedstawienie różnych sposobów rozumienia zdrowia i zaburzenia psychicznego. Historyczne zmiany w sposobie stawiania diagnoz i konceptualizacji zaburzeń psychicznych. Omówione są główne nurty psychologiczne i teorie zaburzeń psychicznych.
Student zapoznaje się z podstawami psychologii klinicznej w ujęciu naukowym i praktycznym, powiązaniem wiedzy ogólnopsychologicznej z wiedzą kliniczną, kształtuje postawy zaangażowania w problemy osób zaburzonych oraz zmotywowanie do nabycia elementarnych umiejętności pracy indywidualnej i zespołowej w stosunku do tych osób.
Student zdobywa wiedzę o różnych kategoriach zaburzeń psychicznych, metodach diagnozy tych zaburzeń oraz teoretycznych podstaw diagnozy zaburzeń psychicznych.
Psychologia ogólna, historia psychologii.
Przedmiot i działy psychologii klinicznej. Historyczny rys paradygmatów psychologii klinicznej. Psychologia kliniczna a psychiatria i inne nauki zajmujące się zaburzeniami psychicznymi. Zdrowie i choroba oraz norma i patologia w ujęciu klinicznym.
Zadania psychologa klinicznego. Model patogenetyczny i salutogenetyczny
Zaburzenia psychiczne, jako podstawowa kategoria teoretyczna psychologii klinicznej. Klasyfikacja zaburzeń psychicznych. Metoda kliniczna jako podstawa pracy badawczej i diagnostycznej. Role zawodowe psychologa klinicznego w diagnozie, poradnictwie, interwencji kryzysowej i terapii. Etyczne aspekty pracy psychologa klinicznego. Diagnoza podstawowych zaburzeń psychicznych (zaburzeń nastroju, zaburzeń lękowych, zaburzeń seksualnych, zaburzeń osobowości).
Wykład tradycyjny , prezentacje multimedialne, przedstawienie przypadków.
| Opis efektu | Symbole efektów | Metody weryfikacji | Forma zajęć |
Egzamin końcowy w formie pisemnej stanowi ocenę końcową z przedmiotu. Warunkiem otrzymania pozytywnej oceny jest uzyskanie co najmniej 70% poprawnych odpowiedzi.
Ocenę końcową ustala się na podstawie średniej arytmetycznej ze wszystkich zajęć wchodzących w skład przedmiotu oraz oceny z ewentualnego egzaminu, zgodnie z zasadą:
od 2,5 do 3,24 - dostateczny
od 3,25 do 3,74 - dostateczny plus,
od 3,75 do 4,24 - dobry,
od 4,25 do 4,74 - dobry plus,
od 4,75 - bardzo dobry.
Zgodnie z § 26 pkt 3 Regulaminu Studiów UZ ocena nie może być niższa od najniższej, ani wyższa od najwyższej z ocen zajęć wchodzących w skład tego przedmiotu. Przy ustalaniu oceny końcowej pod uwagę bierze się także oceny negatywne uzyskane w toku egzaminowania."
Cierpiałkowska, L. (2007). Psychopatologia. Poznań: Wydawnictwo Naukowe SCHOLAR.
Carson R.( i inni). Psychologia zaburzeń , Gdańsk 2003 , tom I i II.
Meyer R. ,Psychopatologia , Gdańsk 2003.
Seligman M .( i inni),Psychopatologia , Warszawa 2003.
Cierpiałkowska L. Sęk H. (red.), Psychologia kliniczna , Warszawa 2016.
Zmodyfikowane przez dr Marcin Florkowski (ostatnia modyfikacja: 08-05-2019 23:09)
