SylabUZ
| Nazwa przedmiotu | Pierwszy kontakt z pacjentem |
| Kod przedmiotu | 14.4-WP-PSChM-PKzP |
| Wydział | Wydział Nauk Społecznych |
| Kierunek | Psychologia |
| Profil | ogólnoakademicki |
| Rodzaj studiów | jednolite magisterskie |
| Semestr rozpoczęcia | semestr zimowy 2019/2020 |
| Semestr | 9 |
| Liczba punktów ECTS do zdobycia | 3 |
| Występuje w specjalnościach | Psychologia kliniczna |
| Typ przedmiotu | obowiązkowy |
| Język nauczania | polski |
| Sylabus opracował |
|
| Forma zajęć | Liczba godzin w semestrze (stacjonarne) | Liczba godzin w tygodniu (stacjonarne) | Liczba godzin w semestrze (niestacjonarne) | Liczba godzin w tygodniu (niestacjonarne) | Forma zaliczenia |
| Laboratorium | 30 | 2 | - | - | Zaliczenie na ocenę |
Dostarczenie wiedzy i ćwiczenie umiejętności niezbędnych w nawiązaniu pierwszego kontaktu z klientem, a także rozwoju samoświadomości w rozpoznawaniu własnych zasobów i ograniczeń w takiej relacji. Zapoznanie z zasadami przygotowywania, organizowania i realizowania warsztatów psychoedukacyjnych. Analiza gromadzonych przez studentów ścieżki doświadczeń z roli osoby pomagającej i poszerzanie świadomości własnych kompetencji psychologicznych.
Wiedza z zakresu psychologii ogólnej, rozwojowej i poradnictwa
Umiejętności i zasoby psychologa w relacji pomagania. Zasady relacji pomagania. Struktura kontaktu z pacjentem/klientem. Obserwacja psychologiczna. Planowanie, prowadzenie i opracowanie zebranego wywiadu z pierwszego spotkania z pacjentem/klientem.
Analiza problemów zgłaszanych przez klientów. Etyka zawodowa w pierwszym kontakcie z klientem. Budowanie podstaw kontraktu terapeutycznego. Mechanizmy psychologiczne i społeczne występujące podczas pierwszego kontaktu. Typowe błędy percepcyjne i poznawcze, rola czynników emocjonalnych. Pierwszy kontakt jako podstawa prowadzenia dalszych działań diagnostycznych i terapeutycznych.
Ćwiczenia, laboratorium, konwersatorium, warsztat, seminarium z elementami warsztatu, praca z książką
| Opis efektu | Symbole efektów | Metody weryfikacji | Forma zajęć |
Na ocenę końcową składa się ocena z kolokwium zaliczeniowego w formie ustnej lub pisemnej (50%oceny) oraz ocena z aktywności na zajęciach (50%oceny).
Ocenę końcową ustala się na podstawie średniej arytmetycznej ze wszystkich zajęć wchodzących w skład przedmiotu oraz oceny z ewentualnego egzaminu, zgodnie z zasadą:
od 2,5 do 3,24 - dostateczny
od 3,25 do 3,74 - dostateczny plus,
od 3,75 do 4,24 - dobry,
od 4,25 do 4,74 - dobry plus,
od 4,75 - bardzo dobry.
Zgodnie z § 26 pkt 3 Regulaminu Studiów UZ ocena nie może być niższa od najniższej, ani wyższa od najwyższej z ocen zajęć wchodzących w skład tego przedmiotu. Przy ustalaniu oceny końcowej pod uwagę bierze się także oceny negatywne uzyskane w toku egzaminowania
Engel-Bernatowicz A., Specyfika kontaktu w wywiadzie psychologicznym. w: Stemplewska-Żakowicz K. i Krejz K. (red.) Wywiad psychologiczny (t.1, 2). Warszawa 2005
Suchańska A., Trójkąt Dramatyczny i gry ratownicze. (w:) ABC psychologicznej pomocy. (red.) J. Santorski, Warszawa 1993
Wojciechowska J., Okres wczesnej dorosłości. Jak rozpoznać ryzyko i jak pomagać? [w:] Brzezińska A. [red.] Psychologiczne portrety człowieka. Praktyczna psychologia rozwojowa. Gdańsk 2005
Drat-Ruszczak K., Drążkowska-Zielińska E. (red.), Podręcznik pomagania. Warszawa 2005
Opoczyńska M., (2007) Próby relacji, czyli etyka psychoterapii. Psychoterapia 3 (142), 15–22.
Ziółkowska B., Okres wczesnej dorosłości. Jak rozpoznać potencjał młodych dorosłych? [w:] Brzezińska A. [red.] Psychologiczne portrety człowieka. Praktyczna psychologia rozwojowa. Gdańsk 2010
Zmodyfikowane przez dr Jerzy Herberger (ostatnia modyfikacja: 05-04-2019 23:29)
