SylabUZ
Nazwa przedmiotu | Psychologia międzykulturowa |
Kod przedmiotu | 14.4-WP-PSChM-PMK |
Wydział | Wydział Nauk Społecznych |
Kierunek | Psychologia |
Profil | ogólnoakademicki |
Rodzaj studiów | jednolite magisterskie |
Semestr rozpoczęcia | semestr zimowy 2019/2020 |
Semestr | 5 |
Liczba punktów ECTS do zdobycia | 2 |
Typ przedmiotu | obowiązkowy |
Język nauczania | polski |
Sylabus opracował |
|
Forma zajęć | Liczba godzin w semestrze (stacjonarne) | Liczba godzin w tygodniu (stacjonarne) | Liczba godzin w semestrze (niestacjonarne) | Liczba godzin w tygodniu (niestacjonarne) | Forma zaliczenia |
Wykład | 30 | 2 | - | - | Egzamin |
Przedmiot ma zapoznawać z kluczowymi założeniami psychologii międzykulturowej oraz z koncepcjami, które analizują człowieka jako istotę kulturową. Pokazane zostaną interakcje między czynnikami biologicznymi, psychologicznymi, oraz społeczno-kulturowymi w kształtowaniu funkcjonowania grup społecznych i jednostek. Zajęcia mają wykształcić zdolności porównywania psychologicznych mechanizmów działających w różnych kulturach. Przedstawione zostaną również najważniejsze odkrycia dotyczące psychologicznego zróżnicowania międzykulturowego. Dodatkowo przedmiot ma również kształtować postawy, które sprzyjają poznawaniu innych kultur, ich wartości i norm.
Brak.
Specyfika teoretyczna i empiryczna psychologii międzykulturowej – porównwanie z psychologią głównego nurtu. Znaczenie psychologii międzykulturowej w historii myśli psychologicznej.
Sposoby rozumienia kultury jako kluczowej kategorii w psychologii międzykulturowej
Najważniejsze paradygmaty psychologii międzykulturowej
Podstawowe teorie obecne w badaniach międzykulturowych
Specyfika badań międzykulturowych
Najważniejsza ustalenia empiryczne dotyczące kulturowego zróżnicowania:
Wyzwania praktyczne psychologii międzykulturowej: integracja społeczna w innych kulturach, migracja, multukulturowość, stereotypy i uprzedzenia względem członków innych kultur, akulturacja.
Zakłócenia procesów komunikacji przez czynniki kulturowe – analiza wybranych barier kulturowych w komunikacji werbalnej i niewerbalnej.
Wykład, prezentacje multimedialne, dyskusja, analiza przypadków.
Opis efektu | Symbole efektów | Metody weryfikacji | Forma zajęć |
Egzamin pisemny w formie pytań testowych zamkniętych i otwartych. Prowadzący może wskazać dodatkowe zadania, które umożliwią podwyższenie oceny egzaminu.
Boski P. (2009). Kulturowe ramy zachowań społecznych. Podręcznik psychologii międzykulturowej, PWN: Warszawa.
Matsumoto D., Juang L. (2007) Psychologia międzykulturowa. GWP: Gdańsk.
Nisbett R. (2009). Geografia myślenia. Dlaczego ludzie Wschodu i Zachodu myślą inaczej? Smak Słowa: Sopot.
Price, W.F., Crapo, R.H. (2003). Psychologia w badaniach międzykulturowych. Gdańsk: GWP
Hofstede, G. (2000). Kultury i organizacje: zaprogramowanie umysłu. Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne: Warszawa.
Nowicka, E. (2007). Świat człowieka – świat kultury. PWN: Warszawa.
Kwiatkowska, A. (2014). Problemy metodologiczne w badaniach międzykulturowych i kulturowych. Psychologia społeczna, 9(1), 8-27.
Triandis, H. C. (1991). Psychologia międzykulturowa: Rozwój i osiągnięcia. Przegląd Psychologiczny, 34(1), 23-26.
Golka, M. (2016). Komunikowanie międzykulturowe. Przypomnienie głównych tez. Multicultural Studies, (1), 41-52.
Boski, P. Hurme, H., De Vijver, F. i Miluska, J. (1999). Skrypty kulturowe zachowań w rolach płciowych: Jak interakcje Polaków i Polek są odbierane w kraju i za granicą? W: P. Boski, J. Miluska (red.), Męskość-kobiecość w perspektywie indywidualnej i kulturowej (s.112-142). Warszawa: PTP.
Markus, H.R., Kitayama, S. (1993). Kultura i ja: implikacje dla procesów poznawczych, emocji i motywacji. Nowiny Psychologiczne, 3, 5-70.
Zmodyfikowane przez dr Łukasz Budzicz (ostatnia modyfikacja: 26-04-2019 11:43)