SylabUZ
Nazwa przedmiotu | Pedagogika społeczna |
Kod przedmiotu | 05.7-WP-PEDP-PEDS |
Wydział | Wydział Nauk Społecznych |
Kierunek | Pedagogika |
Profil | ogólnoakademicki |
Rodzaj studiów | pierwszego stopnia z tyt. licencjata |
Semestr rozpoczęcia | semestr zimowy 2019/2020 |
Semestr | 3 |
Liczba punktów ECTS do zdobycia | 4 |
Typ przedmiotu | obowiązkowy |
Język nauczania | polski |
Sylabus opracował |
|
Forma zajęć | Liczba godzin w semestrze (stacjonarne) | Liczba godzin w tygodniu (stacjonarne) | Liczba godzin w semestrze (niestacjonarne) | Liczba godzin w tygodniu (niestacjonarne) | Forma zaliczenia |
Wykład | 15 | 1 | 9 | 0,6 | Egzamin |
Ćwiczenia | 30 | 2 | 18 | 1,2 | Zaliczenie na ocenę |
Celem przedmiotu jest umiejętność definiowania i opisywania środowisk wychowawczych przez studenta, rozpoznawania problemów w nich występujących, w tym również w klasie szkolnej. Student również umie rozpoznać i wyjaśnić zakres oddziaływań wychowawczych środowisk kształtujących życie jednostek i grup społecznych, w tym rozwiązywanie konfliktów w klasie. Student potrafi przedstawić działania pedagoga społecznego w różnych obszarach – edukacji, opieki, pracy socjalnej oraz animacji społeczno-kulturalnej. Student umie wskazać, jakie instytucje edukacyjne, socjalne i kulturalne wspierają rozwój dzieci i młodzieży oraz ludzi dorosłych. Student potrafi analizować zjawiska wpływające na życie społeczne, tj.:niepełnosprawność, agresja, nietolerancja, wykluczenie społeczne, bezrobocie, bezdomność, ubóstwo, emigracja zarobkowa czy medialna dominacji form spędzania czasu wolego.
Brak wymagań wstępnych.
Pedagogika społeczna i jej problematyka. Rozwój pedagogiki społecznej w Polsce. Przyczyny wyodrębnienia się pedagogiki społecznej. Zadania, zakres i działy pedagogiki społecznej. Podstawowe pojęcia pedagogiki społecznej. Czołowi przedstawiciele pedagogiki społecznej. Konteksty metodologiczne pedagogiki społecznej. Związki pedagogiki społecznej z innymi dyscyplinami, w tym z pedagogiką opiekuńczo-wychowawczą, specjalną oraz szkolną. Metody i techniki badań stosowanych w pedagogice społecznej. Podstawowe środowiska wychowawcze: rodzina, grupa rówieśnicza, środowisko lokalne, szkoła, zakład pracy. Problemy współczesnego społeczeństwa: ubóstwo i bezdomność jako zjawisko i problem społeczny; wybrane zagadnienia bezrobocia; agresja i nietolerancja w placówkach edukacyjnych; emigracja zarobkowa i jej społeczne skutki; medialna dominacji form spędzania czasu wolnego; przemoc jako zjawisko społeczne dotykające również szkołę; niepełnosprawność jako problem społeczny, w tym integracja dzieci w szkołach powszechnych; zjawisko samotności; żal po stracie, czyli o przeżywaniu żałoby; czas wolny współcześnie; starość jako problem społeczny.
Wykłady – wykład konwencjonalny.
Ćwiczenia – praca w grupach, klasyczna metoda problemowa, dyskusja, praca z książką, burza mózgów.
Opis efektu | Symbole efektów | Metody weryfikacji | Forma zajęć |
Wykłady
Wykłady kończą się egzaminem. Metodą weryfikacji efektów kształcenia jest egzamin pisemny lub ustny (w zależności od prowadzącego wykłady) z zagadnień programowych wykładów opracowanych w formie pytań. Warunkiem zaliczenia egzaminu jest uzyskanie 60% poprawnych odpowiedzi na pytania.
Ćwiczenia
Ćwiczenia z przedmiotu kończą się zaliczeniem z oceną. Metodami weryfikacji efektów kształcenia są: ocena prezentacji wybranego zagadnienia programowego w toku zajęć – praca grupowa, ocena indywidualnej aktywności w toku zajęć, ocena bieżącego przygotowania na zajęcia oraz ocena z pracy kontrolnej (kolokwium). Ocena z ćwiczeń stanowić będzie średnią arytmetyczną wszystkich ocen.
Ocena końcowa
Ocena końcowa stanowi średnią arytmetyczną ocen z wszystkich form zajęć.
Każdorazowo ustalana przez prowadzącego.
Zmodyfikowane przez dr Anna Korlak-Łukasiewicz (ostatnia modyfikacja: 08-11-2019 09:58)