SylabUZ

Wygeneruj PDF dla tej strony

Kształcenie pracownicze i komunikacja społeczna - opis przedmiotu

Informacje ogólne
Nazwa przedmiotu Kształcenie pracownicze i komunikacja społeczna
Kod przedmiotu 06.9-WM-BHP-P-44_19
Wydział Wydział Mechaniczny
Kierunek Bezpieczeństwo i higiena pracy
Profil ogólnoakademicki
Rodzaj studiów pierwszego stopnia z tyt. inżyniera
Semestr rozpoczęcia semestr zimowy 2019/2020
Informacje o przedmiocie
Semestr 2
Liczba punktów ECTS do zdobycia 4
Typ przedmiotu obieralny
Język nauczania polski
Sylabus opracował
  • dr hab. Eunika Baron-Polańczyk, prof. UZ
Formy zajęć
Forma zajęć Liczba godzin w semestrze (stacjonarne) Liczba godzin w tygodniu (stacjonarne) Liczba godzin w semestrze (niestacjonarne) Liczba godzin w tygodniu (niestacjonarne) Forma zaliczenia
Wykład 15 1 9 0,6 Zaliczenie na ocenę
Projekt 30 2 18 1,2 Zaliczenie na ocenę

Cel przedmiotu

Zapoznanie studentów z podstawowymi pojęciami z zakresu: kształcenia osób dorosłych w formach szkolnych i pozaszkolnych;  komunikacji społecznej (systemami komunikowania społecznego).

Wymagania wstępne

Elementarna wiedza z zakresu psychologii i socjologii pracy.

Zakres tematyczny

Specyfika procesu nauczania dorosłych. Współczesne znaczenie kształcenia ustawicznego. Kształcenie pracownicze w formach szkolnych (kształcenie zawodowe na etapie zasadniczej szkoły zawodowej, szkoły średniej oraz uczelni wyższych). Klasyfikacja organizatorów pozaszkolnej edukacji zawodowej dorosłych, uczestnicy edukacji pozaszkolnej. Formy pozaszkolnej edukacji zawodowej dorosłych. Komunikologia jako dyscyplina naukowa (etapu rozwoju nauki o komunikowaniu, podstawowe nurty teoretyczne). Komunikowanie jako proces. Komunikacja werbalna, niewerbalna, zasady komunikacji pisemnej, sztuka słuchania, zarządzanie przestrzenią. Znaczenie komunikacji interpersonalnej i pozawerbalnej w pracy zawodowej (w tym w służbach BHP). Bariery komunikacyjne i sposoby ich pokonywania w komunikacji interpersonalnej – propozycje studentów. Systemy komunikowania społecznego: organizacyjny (komunikacja wewnętrzna w przedsiębiorstwie, w tym służb BHP), publiczny (sztuka prezentacji i wystąpień publicznych), polityczny, masowy. Komunikacja międzykulturowa. Nietypowe sytuacje komunikacyjne (np. prowadzenie rozmów telefonicznych). Nowe technologie informatyczne jako narzędzie komunikowania się. Sytuacje konfliktowe a style komunikacji interpersonalnej.

Metody kształcenia

Wykład, ćwiczenia praktyczne, metoda problemowa, metoda projektu, różne odmiany dyskusji.

Efekty uczenia się i metody weryfikacji osiągania efektów uczenia się

Opis efektu Symbole efektów Metody weryfikacji Forma zajęć

Warunki zaliczenia

Zaliczenie na ocenę projektu odbywa się na podstawie ocenionych prac wytwórczych (projektów, prezentacji) i sprawdzianów. Wykład zaliczany jest wg pisemnego sprawdzianu (kolokwium). Ocena wypadkowa ustalana jest na podstawie średniej z ocen z projektu i wykładu z jednakową wagą.

Literatura podstawowa

  1. Dobek-Ostrowska B., Podstawy komunikowania społecznego, Wrocław 2002.
  2. Dobek-Ostrowska B., Wiszniowski R., Teoria komunikowania publicznego i politycznego, Wrocław 2002.
  3. Griffin E., Podstawy komunikacji społecznej, Gdańsk 2003.
  4. Karaś S., Dydaktyka oświaty pozaszkolnej, Warszawa-Radom 1995.
  5. Łęcki K., Szóstak A., Komunikacja interpersonalna w pracy socjalnej, Katowice 1999.
  6. Sorlin Pierre, Mass media. Kluczowe pojęcia, Wrocław 2001.
  7. Stankiewicz J., Komunikowanie się w organizacji, Wrocław 2006.
  8. Tkaczyk L., Komunikacja niewerbalna: postawa, mimika, gest, Wrocław 1996.
  9. Wódz K., Wódz J. (red.), Funkcje komunikacji społecznej, Dąbrowa Górnicza 2003.

Literatura uzupełniająca

  1. Aleksander T. (red.), Środowiska wychowawcze i edukacja dorosłych w dobie przemian, Kraków 2003.
  2. Kwiatkowska G.E., Markiewicz K., Komunikowanie się. Nowe wyzwania, Lublin 2010.
  3. Markiewicz K., Soroka J., Komunikowanie się w sytuacjach społecznych, Lublin 2009.
  4. Mruk H. (red.), Komunikowanie się w biznesie, Poznań 2002.
  5. Półturzycki J., Dydaktyka dorosłych, Warszawa 1991.
  6. Wujek T., Wprowadzenie do andragogiki, Warszawa 1996.
  7. „Edukacja Dorosłych” – półrocznik.
  8. „Edukacja ustawiczna Dorosłych" - kwartalnik

Uwagi


Zmodyfikowane przez dr hab. Eunika Baron-Polańczyk, prof. UZ (ostatnia modyfikacja: 27-04-2019 21:13)