SylabUZ

Wygeneruj PDF dla tej strony

Techniki pisania scenariuszy/ tekst literacki jako podstawa scenariuszopisania - opis przedmiotu

Informacje ogólne
Nazwa przedmiotu Techniki pisania scenariuszy/ tekst literacki jako podstawa scenariuszopisania
Kod przedmiotu 09.2-WH-LPKSGP-tps-S19
Wydział Wydział Humanistyczny
Kierunek Literatura popularna i kreacje światów gier
Profil ogólnoakademicki
Rodzaj studiów pierwszego stopnia
Semestr rozpoczęcia semestr zimowy 2019/2020
Informacje o przedmiocie
Semestr 5
Liczba punktów ECTS do zdobycia 6
Typ przedmiotu obowiązkowy
Język nauczania polski
Sylabus opracował
  • prof. dr hab. Bogdan Trocha
  • dr hab. Roman Sapeńko, prof. UZ
  • dr Andriej Kotin
Formy zajęć
Forma zajęć Liczba godzin w semestrze (stacjonarne) Liczba godzin w tygodniu (stacjonarne) Liczba godzin w semestrze (niestacjonarne) Liczba godzin w tygodniu (niestacjonarne) Forma zaliczenia
Wykład 30 2 - - Zaliczenie 
Laboratorium 30 2 - - Zaliczenie na ocenę

Cel przedmiotu

Celem przedmiotu jest rozważenie zależności genologicznych między literacką a filmową (najszersze spektrum tego pojęcia) formułą scenariusza. Wskazanie na przydatność instrumentarium literaturoznawczego w kreowaniu form tegoż. Prześledzenie konkretnych przykładów scenariuszopisarskich adaptacji dzieł literackich. Poznanie  narzędzi i metod tworzenia scenariuszy przy zróżnicowaniu ich materii. Nazwanie technik pisania scenariuszy: filmu fabularnego, filmu dokumentalnego, filmu reklamowego, komunikatów audiowizualnych (wideoklipów, newsów) oraz gier komputerowych.

Wymagania wstępne

brak

Zakres tematyczny

Na zajęciach zostaną zaprezentowane wybrane przykłady dzieł literackich i ich scenariuszowe odpowiedniki. Porównawcze analizy, wsparte odpowiednią podbudową teoretyczną, ustalą  zależności między przedmiotami komparatystycznych zestawień, a także nazwą repertuar technik adaptacyjnych. Interdyscyplinarne odwołania do języka literatury, filmu, reklamy i komputera – przede wszystkim w zakresie norm montażu, kompozycji, ruchu postaci oraz tworzenia designu (projektu gier komputerowych).

Metody kształcenia

wykład konwersatoryjny, praca z tekstem źródłowym, dyskusja, praca koncepcyjna i problemowa, metody aktywizujące (burza mózgów, projekty, dyskusje)

 

Efekty uczenia się i metody weryfikacji osiągania efektów uczenia się

Opis efektu Symbole efektów Metody weryfikacji Forma zajęć

Warunki zaliczenia

aktywny udział w zajęciach, przedstawienie projektu końcowego (próby przekładu wybranego tekstu literackiego na scenariusz bądź własnego scenariusza)

Literatura podstawowa

  1. Seger Linda, Tworzenie niezapomnianych postaci, Warszawa 2016.
  2. Seger Linda, Doskonalenie dobrego scenariusza, tłum. K.Długosz, Warszawa 2012.
  3. Seger Linda, Scenariusz dla zaawansowanych. Jak osiągnąć poziom oscarowy. 2013.
  4. Bruce Block, Opowiadanie obrazem. Tworzenie struktury wizualnej w filmie, TV i mediach cyfrowych, tłum. M. Kuczbajska, Warszawa 2009.
  5. Warren Auckland, Reżyseria Steven Spielberg. Warsztat filmowy we współczesnym Hollywood, tłum. T. Szafrański, Warszawa 2011.
  6. Gustaw Mercado, Okiem filmowca. Nauka i łamanie zasad  filmowej kompozycji, tłum. R. Mączyński, Warszawa 2011.
  7. Robin U. Russin, William Missouri Downs, Jak napisać scenariusz filmowy, tłum. E. Spirydowicz, Warszawa 2005.
  8. Martin Schabenbeck, Format scenariusza filmowego, tłum. A. K. Drozdowska, Warszawa 2008.
  9. Raymond G. Fresham, Jak napisać scenariusz, tłum. P. Wawrzyszko, Kraków 1998.
  10. Piotr Mańkowski, Cyfrowe marzenia. Historie gier komputerowych i wideo, Warszawa 2010.
  11. Mario Vargas Llosa, Listy do młodego pisarza, tłum. M. Szafrańska-Brandt, Warszawa 2012.
  12. Stephen King, Jak pisać. Pamiętnik rzemieślnika, tłum. P. Braiter, Warszawa 2008.
  13. Umberto Eco, Wyznania młodego pisarza, tłum. J. Korfanty, Warszawa 2011.
  14. Siergiej Eisenstein, Forma scenariusza [w:] tegoż Wybór pism, tłum. M. Kumorek, Warszawa 1959.

 

Literatura uzupełniająca

  1. Mitologie popularne. Szkice z antropologii współczesności, pod red. D. Czai, Kraków 1994;
  2. Joseph Campbell , Potęga mitu, tłum. I. Kania, Kraków 2009.
  3. John Storey, Studia kulturowe i badania kultury popularnej. Teorie i metody, tłum. J. Barański, Kraków 2003.
  4. Giovanni Sartori, Homo videns. Telewizja i post-myślenie, tłum. J. Uszyński, Warszawa 2008.
  5. Wit Dąbal, Piotr Andrejew , Kompendium terminologii filmowej, Warszawa 2005.
  6. Lidia Zonn, O montażu w filmie dokumentalnym, Warszawa 1996.
  7. Remigiusz Bocian, Michał J. Zabłocki, Angielsko-polski słownik terminologii filmowej, Warszawa 2008.
  8. Joseph Michael Strączyński, The Complete Book of Scriptwriting, Titan 1996 i inne wydania.

 

Uwagi

brak


Zmodyfikowane przez dr Krystian Saja (ostatnia modyfikacja: 08-07-2019 15:16)