SylabUZ
| Nazwa przedmiotu | Zaburzenia mowy III - oligofazja, autyzm, niedokształcenie mowy z powodu niedosłuchu |
| Kod przedmiotu | 12.9-WL-LOiK-ZMOANMPN |
| Wydział | Wydział Lekarski i Nauk o Zdrowiu |
| Kierunek | Logopedia ogólna i kliniczna |
| Profil | ogólnoakademicki |
| Rodzaj studiów | podyplomowe |
| Semestr rozpoczęcia | semestr zimowy 2018/2019 |
| Semestr | 4 |
| Liczba punktów ECTS do zdobycia | 4 |
| Typ przedmiotu | obowiązkowy |
| Język nauczania | polski |
| Sylabus opracował |
|
| Forma zajęć | Liczba godzin w semestrze (stacjonarne) | Liczba godzin w tygodniu (stacjonarne) | Liczba godzin w semestrze (niestacjonarne) | Liczba godzin w tygodniu (niestacjonarne) | Forma zaliczenia |
| Ćwiczenia | - | - | 40 (w tym jako e-learning) |
2,67 (w tym jako e-learning) |
Zaliczenie na ocenę |
Teoretyczne przygotowanie słuchaczy do samodzielnego prowadzenia diagnozy i terapii logopedycznej. Przyswojenie niezbędnej wiedzy teoretycznej i trening umiejętności praktycznej realizacji diagnozy logopedycznej w zakresie oligofazji (dyslogii), zaburzeń komunikacji w autyzmie i niedosłuchu. Ćwiczenie umiejętności dostosowania metod terapeutycznych w zakresie wymienionych zaburzeń komunikacji językowej do indywidualnych potrzeb pacjenta w zależności od przyczyn i wieku.
Anatomia i fizjologia narządów mowy. Pedagogika specjalna. Etapy prawidłowego rozwoju mowy. Typologia zaburzeń komunikacji językowej. Podstawy audiologii. Wprowadzenie do metodyki diagnozy i terapii logopedycznej.
Oligofazja. Istota zaburzeń mowy w upośledzeniu umysłowym. Oligofazje – definicje, przyczyny chorobowe, rodzaje uszkodzeń i upośledzeń. Neuroobrazowanie a rehabilitacja neurolingwistyczna. Wybrane zagadnienia z neuroanatomii, neurofizjologii i patofizjologii mowy. Problem autyzmu w literaturze, etiologia. Spektrum zaburzeń o typie autyzmu (autyzm atypowy, z Aspergera, Retta, SPD). Wczesne symptomy zaburzeń komunikacji u dzieci. Dynamika zmian u dzieci z wczesnym i późnym rozwojem autyzmu. Cechy odróżniające autyzm od zaburzeń o typie dysfazji. Surdologopedia – wyjaśnienie terminu. Metody diagnozy słuchu. Najnowsze ustalenia dotyczące terminologii stosowane w przypadkach zaburzeń słuchu. Wyjaśnienie pojęć: pole mowy, rezerwa ślimakowa, skotomaty. Czynniki kształtowania i rozwoju mowy dziecka z uszkodzonym narządem słuchu. Pacjenci z oligofazją – metody diagnostyczne. Rehabilitacja neurolingwistyczna – etapy i poszczególne metody. Najnowsze trendy w terapiach neurolingwistycznych pacjentów z oligofazją. Kompleksowy zarys terapeutyczny pacjentów z oligofazją. Diagnoza deficytów poznawczych w autyzmie. Metody terapii: dobór metod w zależności od wieku, komunikacji werbalnej, pozawerbalnej, poziomu inteligencji, ciężkości zaburzeń; stymulacja rozwoju mowy werbalnej; metody wspomagające (metoda holdingu, metoda Weroniki Sherborn, metoda Knilów, AAC, SI, stymulacja taktylna i wzrokowa). Test rozwoju reakcji słuchowych od pierwszego miesiąca życia do siódmego roku życia. Kwestionariusz badania surdologopedycznego D. Emiluty-Rozyi. Cele terapii surdologopedycznej. Omówienie rozwoju dziecka od pierwszego miesiąca do trzydziestego miesiąca życia oraz możliwości jego wspomagania. Potrzeby edukacyjne dziecka z uszkodzonym słuchem w zależności od stopnia ubytku słuchu. Założenia organizacyjne klasy integracyjnej. Jak pomóc uczniowi z uszkodzonym słuchem w szkole masowej? Terapia surdologopedyczna: metoda całościowa S. Schmid-Giovannimi, metoda fonogestów K. Krakowiak, metoda macierzyńska A. van Udena, metoda alternatywna J. Cieszczyńskiej. Komunikacja totalna. Język migowy. Wychowanie słuchowe. Rehabilitacja osób z implantami.
Ćwiczenia – praca z książka, studium przypadku, praca w grupach, projekt.
| Opis efektu | Symbole efektów | Metody weryfikacji | Forma zajęć |
Ćwiczenia – zaliczenie z ocena na podstawie ocen ze sprawdzianu pisemnego (50%) i projektu (50%).
Wykład – ocena z egzaminu pisemnego.
Emiluta-Rozya D., Wymowa dzieci niedosłyszących, [w:] Głuchota a język, red. S. Grabias, Lublin 1994.
Gałkowski T., Zaburzenia słuchu, [w: ] Diagnoza i terapia zaburzeń mowy, red. T. Gałkowski,
Z. Tarkowski Z., T. Zalewski, Lublin 1993.
Jaklewicz H., Autyzm wczesnodziecięcy: diagnoza, przebieg, leczenie, Gdańsk 1993.
Kruk-Lasocka J., Autyzm, nie autyzm, Wrocław 2001.
Listy o wychowaniu dziecka z wadą słuchu: poradnik dla rodziców dzieci najmłodszych (z. 1-10), Warszawa 1995.
Skórzyńska M., Programy wczesnej interwencji O. Lovaasa i S. Greenspana w terapii małego dziecka z autyzmem, [w:] Dziecko z zaburzeniami rozwoju: konteksty diagnostyczne i terapeutyczne, red. B. Cytowska, B. Wilczura, Kraków 2006.
Pąchalska M., Neuropsychologia kliniczna, T. 1-2, Warszawa 2007.
Pisula E., Autyzm u dzieci: diagnoza, klasyfikacja, etiologia, Warszawa 2000.Podobnie postępuj
w przypadku kolejnych pozycji bibliograficznych literatury podstawowej wciskając [Enter]. Pamiętaj o kolejności: autor, tytuł, wydawnictwo, miejsce, rok wydania! Przed wciśnięciem [Enter] skasuj ukryty tekst: „Podobnie …”.
Tarkowski Z., Mowa osób upośledzonych umysłowo i jej zaburzenia, [w:] Podstawy neurologopedii, red. T. Gałkowski, E. Szeląg, G. Jastrzębowska, Opole 2005.
Krakowiak K., Fonogesty: gesty wspomagające odczytanie wypowiedzi z ust, Poradnik dla logopedów, nauczycieli i rodziców dzieci niesłyszących, Lublin 1986.
Löwe A., Rozwijanie słuchu w zabawie, Warszawa 1983.
Minczakiewicz E.M., Bawidła – katalog zabawek dla dzieci niepełnosprawnych ruchowo i umysłowo, Kraków 1996.
Schopler E., Lansing M., Ćwiczenia edukacyjne dla dzieci autystycznych, Gdańsk 1994.
Stecko E., Zaburzenia mowy: wczesne rozpoznawanie i postępowanie logopedyczne, Warszawa 1994.
Styczek I., Logopedia, Warszawa 1981.
Zmodyfikowane przez dr hab. Ewa Skorek, prof. UZ (ostatnia modyfikacja: 24-09-2019 17:52)
