SylabUZ
Nazwa przedmiotu | Niedozwolone substancje dopingujące w sporcie |
Kod przedmiotu | 16.1-WL-WFD-NSDS |
Wydział | Wydział Nauk Biologicznych |
Kierunek | Wychowanie fizyczne / nauczycielska |
Profil | praktyczny |
Rodzaj studiów | drugiego stopnia z tyt. magistra |
Semestr rozpoczęcia | semestr zimowy 2019/2020 |
Semestr | 4 |
Liczba punktów ECTS do zdobycia | 1 |
Typ przedmiotu | obowiązkowy |
Język nauczania | polski |
Sylabus opracował |
|
Forma zajęć | Liczba godzin w semestrze (stacjonarne) | Liczba godzin w tygodniu (stacjonarne) | Liczba godzin w semestrze (niestacjonarne) | Liczba godzin w tygodniu (niestacjonarne) | Forma zaliczenia |
Laboratorium | 15 | 1 | 9 | 0,6 | Zaliczenie na ocenę |
Przekazanie wiedzy nt. wybranych aspektów dopingu farmakologicznego, przede wszystkim w powiązaniu z suplementacją i żywieniem sportowców.
Zapoznanie studenta z podstawowymi zagadnieniami dotyczącymi niedozwolonego wspomagania farmakologicznego w sporcie, metod jego wykrywania, zwalczania oraz zapobiegania, niekorzystnych efektów stosowania zabronionych środków i metod dopingujących, prawidłowego postępowania w przypadku konieczności leczenia preparatami zawierającymi substancje uznane za zabronione w sporcie, ryzyka nieświadomego użycia substancji dopingujących, obecności substancji dopingujących w produktach żywieniowych, itp.
Podstawowa wiedza z zakresu biologii i chemii.
1. Historia i definicja dopingu.
2. Światowy Program Antydopingowy.
3. Etapy kontroli dopingu.
4. Lista substancji i metod zabronionych w sporcie.
5. Medyczne niepożądane efekty stosowania środków dopingujących.
6. Wyłączenia dla Celów Terapeutycznych (TUE).
7. Leczenie astmy w świetle przepisów antydopingowych.
8. Analityka substancji dopingujących.
9. Doping genetyczny.
10. Paszport biologiczny sportowca.
11. Doping nieświadomy.
12. Suplementacja i żywienie a doping.
13. Doping farmakologiczny – problem dotyczący nie tylko sportu.
14. Dozwolone metody wspomagania treningu sportowego.
15. Doping – czy rzeczywiście dotyczy wielu?
Wykład konwencjonalny, wykład konwersatoryjny, dyskusja.
Opis efektu | Symbole efektów | Metody weryfikacji | Forma zajęć |
Minimum 90% frekwencja na zajęciach. Aktywny udział w dyskusji podsumowującej cykl zajęć.
Ocena końcowa to średnia arytmetyczna wszystkich form przewidzianych do realizacji przedmiotu. Wyniki średniej arytmetycznej ustala się zgodnie z zasadą: średnia 3,25 stanowi ocenę końcową 3,5; średnia 3,75 stanowi ocenę końcową 4,0; średnia 4,25 stanowi ocenę końcową 4,5; średnia 4,75 stanowi ocenę końcową 5,0.
1. Jegier A, Nazar K, Dziak A (red.): Medycyna sportowa. Wyd. Lekarskie PZWL, Warszawa 2013.
2. Górski J. (red.): Fizjologia wysiłku i treningu fizycznego. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2011.
3. Czasopisma i podręczniki dostępne w Bibliotece Uniwersyteckiej UZ (bazy danych w układzie alfabetycznym) http://www.bu.uz.zgora.pl/
1. Braksator W, Mamcarz A. (red.): Kardiologia sportowa w praktyce klinicznej. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2016.
2. Czasopisma dostępne w Bibliotece Uniwersyteckiej UZ, cyfrowe bazy danych – nauki medyczne i nauki o zdrowiu; http://www.bu.uz.zgora.pl/.
Zmodyfikowane przez dr Grażyna Biczysko (ostatnia modyfikacja: 04-11-2019 15:21)