1. SylabUZ
2. Wydział Humanistyczny
3. semestr zimowy 2020/2021
4. Dziennikarstwo i komunikacja społeczna - pierwszego stopnia
5. PDW: Komizm językowy dawniej i dziś

Wygeneruj PDF dla tej strony

PDW: Komizm językowy dawniej i dziś - opis przedmiotu

Cel przedmiotu

Celem zajęć jest zapoznanie studentów z różnymi formami komizmu językowego w polszczyźnie historycznej i współcześnie. Zajęcia oparte są na analizie językowej i rozpoznawaniu mechanizmów komizmu językowego. Student rozpoznaje formy żartu słownego zamierzonego lub przypadkowego wynikającego z wieloznaczności lub homonimii; gier słownych, środków językowo-stylistycznych czy efektów żartobliwych wynikających z kompozycji tekstu. Student uczy się rozpoznawać mechanizmy komizmu językowego i podejmuje samodzielne próby tworzenia tego typu tekstów.

Wymagania wstępne

Zapisz zmiany

brak

Zakres tematyczny

Językowe mechanizmy komizmu (swoiście językowe wynikające z użytych środków językowych, stylistycznych, kompozycyjnych i mechanizmów ogólnokomicznych). Funkcje komizmu językowego. Charakterystyczne typy/ gatunki tekstów o funkcji komicznej. Komizm językowy niezamierzony – fortunność i niefortunność wypowiedzi. Piśmiennictwo dawne a komizm językowy, ponadczasowość zabiegów językowych o funkcji komicznej.

Metody kształcenia

elementy wykładu, prezentacja, dyskusja, ćwiczenia z tekstem

Efekty uczenia się i metody weryfikacji osiągania efektów uczenia się

Opis efektu	Symbole efektów	Metody weryfikacji	Forma zajęć

Warunki zaliczenia

podstawą zaliczenia przedmiotu jest aktywny udział w zajęciach, pozytywne zaliczenie zadań cząstkowych i  prezentacji/pracy pisemnej

Literatura podstawowa

1. Adamczuk E., Komunikowanie się przez humor, Lublin 1993.
2. Bartoszewicz K., Księgi humoru polskiego, Petersburg  1897;
3. Bralczyk J., O języku propagandy i polityki, Warszawa 2007.
4. Brzozowska D., Uczucia w dowcipach, „Język a Kultura”, t. 14, Wrocław 2000.
5. Buttler D., Polski dowcip językowy, wyd. PWN, Warszawa 1974.
6. Gajda S., Brzozowska D. (red.), Świat humoru, Opole 2000.
7. Gołaszewska M., Śmieszność i komizm, Wrocław 1987.
8. Jadacka H., Współczesne błędy wymawianiowe, „Poradnik Językowy” 2006, z. 10.
9. Kmiecik S., Wolne Żarty! Humor i polityka, czyli rzecz o polskim dowcipie politycznym, Warszawa 1998.
10. Komizm historyczny, red. T. Korpysz, A. Krasowska, Warszawa 2016.
11. Komizm historyczny II, red. T. Korpysz, A. Krasowska, Warszawa 2018.
12. Kucharski A., To nie jest śmieszne – humor w komunikacji językowej, w: W. J. Maliszewski (red.), Komunikowanie społeczne w edukacji, Toruń 2006.
13. Orłowski A. (red. ), Encyklopedia humoru i satyry polskiej, Warszawa 1914.
14. Stachurski E., Dowcipy językowe z dawnych czasów, Kraków 2011.
15. Świat humoru, red. S. Gajda, D. Brzozowska, Opole 2000.
16. Załęski G. (zeb. i oprac.), Satyra w konspiracji 1939-1944, Warszawa 1958.

Literatura uzupełniająca

1. Borawski S., Furdal A., Wybór tekstów do historii języka polskiego, Warszawa 2003.
2. Garczyński S., Śmiechu naszego powszedniego, Warszawa 1981.
3. Podgórska T., Komizm w twórczości M. Reja, Wrocław 1981.

 

Uwagi

Jest to przedmiot opcjonalny, wybierany z oferty przedmiotów do wyboru Instytutu Filologii Polskiej; przedmiot zostanie uruchomiony w zależności od potrzeb i zainteresowania w danym semestrze studiów I stopnia (na podstawie deklaracji studentów/elektronicznego wyboru przedmiotów).

 

Zmodyfikowane przez dr Dorota Szagun (ostatnia modyfikacja: 02-06-2020 15:00)