SylabUZ
Nazwa przedmiotu | Przedmiot do wyboru A4: Ekofilozofia |
Kod przedmiotu | 08.1-WH-CDFP-PE |
Wydział | Wydział Humanistyczny |
Kierunek | Coaching i doradztwo filozoficzne |
Profil | ogólnoakademicki |
Rodzaj studiów | pierwszego stopnia z tyt. licencjata |
Semestr rozpoczęcia | semestr zimowy 2020/2021 |
Semestr | 4 |
Liczba punktów ECTS do zdobycia | 2 |
Typ przedmiotu | obieralny |
Język nauczania | polski |
Sylabus opracował |
|
Forma zajęć | Liczba godzin w semestrze (stacjonarne) | Liczba godzin w tygodniu (stacjonarne) | Liczba godzin w semestrze (niestacjonarne) | Liczba godzin w tygodniu (niestacjonarne) | Forma zaliczenia |
Ćwiczenia | 30 | 2 | 18 | 1,2 | Zaliczenie na ocenę |
Zapoznanie studentów z filozoficznymi koncepcjami ujmującymi świat holistycznie, w których człowiek i przyroda stanowią wzajemnie dopełniające się elementy. Przyroda zostanie przedstawiona jako struktura dynamiczna, podlegająca ewolucji wraz z ludzką cywilizacją. Studenci w trakcie zajęć nabywają również kompetencji w zakresie samodzielnej analizy problemów ekologicznych w tym zwłaszcza oceny projektów proekologicznej przyszłości gatunku ludzkiego.
Znajomość historii kultury i postaw wiedzy biologicznej na .poziomie szkoły średniej oraz orientacji w problematyce historii filozofii
1. Przedmiot, terminologia i podstawowe założenia ekofilozofii. Idea koewolucji świata przyrodniczego i społecznego.
2. Historia myśli ekofilozoficznej.
3. Spory w ekofilozofii: antropocentryzm, biocentryzm, ekocentryzm oraz „teoria wszystkiego”.
4. Ekologia człowieka. Spory o naturę ludzką w filozofii. Znaczenie bioróżnorodności dla biosfery.
5. Miejsce człowieka w przyrodzie - inkluzjonizm i ekskluzjonizm.
6. Religie a ekologia.
7. Ekoteologia. Environmentalizm.
8. Ekofilozofia Henryka Skolimowskiego.
9. Koncepcja Gai – James Lovelock i Lynn Margulis.
10. Ekofemiznizm.
11. Neonaturalizm. Kulturalizm. Socjobiologia.
12. Ekologia głęboka.
13. Kreowanie ery ekologicznej. Proekologiczne wizje przyszłości.
14. Koncepcja zrównoważonego rozwoju.
metoda tekstu przewodniego, metoda projektu, metoda przypadków, dyskusja panelowa
Opis efektu | Symbole efektów | Metody weryfikacji | Forma zajęć |
Warunkiem dopuszczenia do kolokwium jest systematyczne uczestnictwo w zajęciach. Ocena końcowa z przedmiotu jest wypadkową oceny z ćwiczeń oraz z tekstu końcowego.
1. H. Jonas, Zasada odpowiedzialności. Etyka dla cywilizacji technologicznej, przeł. M. Klimowicz, Kraków 1996.
2. S. Konstańczak, Wybrane zagadnienia ekofilozofii, Słupsk 2005.
3. Z. Piątek, Ekofilozofia, Kraków 2008.
4. H. Skolimowski, Filozofia żyjąca. Eko-filozofia jako drzewo życia, Warszawa 1993.
5. W Tyburski, Dyscypliny humanistyczne i ekologia, Toruń 2013.
5. K. Waloszczyk, Kryzys ekologiczny w świetle ekofilozofii, Łódź 1996.
1. I. S. Fiut, Ekofilozofia. Geneza i problemy, Kraków 2003.
Wykorzystywane środki dydaktyczne:
a. Encyklopedia multimedialna PWN „Środowisko”;
b. Encyklopedia multimedialna PWN „Ziemia”.
c. Encyklopedia multimedialna PWN „Życie”;
Zmodyfikowane przez dr Dariusz Sagan (ostatnia modyfikacja: 18-07-2020 05:37)