Celem przedmiotu jest pogłębienie wiedzy studenta na temat metod i technik diagnozy resocjalizacyjnej, m.in. specyficznych trudności, dylematów i zasad diagnozowania w przypadku tzw. "zjawisk trudnych" , diagnozy pozytywnej, diagnozy psychopedagogicznej w resocjalizacji, diagnozy deficytów, diagnozy potencjałów, modeli diagnostycznych, diagnozy źródeł nieprzystosowania społecznego, diagnozy osób zagrożonych i nieprzystosowanych społecznie, diagnozy kryminologicznej i możliwości praktycznego ich zastosowania.
Wymagania wstępne
Brak
Zakres tematyczny
Wykłady
Diagnoza w resocjalizacji - przedmiot, funkcje i cele.
Metodologia procesu diagnozy psychopedagogicznej w resocjalizacji, diagnozy deficytów, diagnozy potencjałów, diagnozy źródeł nieprzystosowania społecznego, diagnozy osób zagrożonych i nieprzystosowanych społecznie, diagnozy kryminologicznej
IPS- inwentarz osobowości w kontekście sytuacyjnym jako narzędzie diagnozowania obszarów niedostosowania (etyczny charakter badań testowych w diagnozie resocjalizacyjnej)
Ćwiczenia
Diagnosta – model wzorzec.
Etapy, modele w diagnozie.
Pozytywna diagnoza w resocjalizacji.
Metaumiejetności i umiejętności specjalne w diagnozie resocjalizacyjnej.
Dobór i zastosowanie metod i technik w diagnozie resocjalizacyjnej.
Ewaluacja efektów diagnozy.
Metody kształcenia
Wykłady: wykład interakcyjny.
Ćwiczenia: metoda sytuacyjna, inscenizacja, gry dydaktyczne (symulacyjne, decyzyjne), praca w grupach, klasyczna metoda problemowa, dyskusja.
Efekty uczenia się i metody weryfikacji osiągania efektów uczenia się
Opis efektu
Symbole efektów
Metody weryfikacji
Forma zajęć
Warunki zaliczenia
Zaliczenie wykładów: Egzamin – testowa forma sprawdzenia wiedzy.
Zaliczenie ćwiczeń: Zaliczenie z oceną – przygotowanie projektu diagnostycznego z uwzględnieniem aksjologicznych ram tego procesu w resocjalizacji.
Ocena końcowa: średnia arytmetyczna ocen z obu form (ćwiczeń i wykładu)
Literatura podstawowa
Bałandynowicz A. (2007), Probacja. Resocjalizacja z udziałem społeczeństwa, Kraków
Barczyk P, Stankowski A.(1982), Pedagogika resocjalizacyjna. Katowice
Doliński A. (2004), Zachowania młodzieży w sytuacjach społecznych jako transmisja wzorów rodzinnych, Kraków
Górski S. (1987), Podstawy procesu resocjalizacji; Instytut Kształcenia Nauczycieli im. Władysława Spasowskiego Warszawa
Kaczyńska W. (1992), Przedzałożeniowość myślenia i postępowania pedagogicznego, Warszawa
Kozak S. (2007), Patologie wśród dzieci i młodzieży. Leczenie i profilaktyka, Kraków
Machel H., (2007), Sens i bezsens resocjalizacji penitencjarnej, Kraków
Pospiszyl K. (1998)., Resocjalizacja, Warszawa
Przybyliński S. (2007) Podkultura więzienna. Wielowymiarowość rzeczywistości penitencjarnej, Kraków
Pytka L. (2001)., Pedagogika resocjalizacyjna, Warszawa
Siemaszko A. (1993)., Granice tolerancji. O teoriach zachowań dewiacyjnych, Warszawa
Skafiriak B. (red) (2007) Pomoc postpenitencjarna w kontekście strategii działań resocjalizacyjnych, Kraków
Świda-Ziemba H. (1995), Wartości egzystencjalne młodzieży lat 90, Warszawa 1995
Urban B., Stanik J (2008) Resocjalizacja. Teoria i praktyka T1 i T2 Kraków
Urban B., Stanik J (2008) Resocjalizacja. Teoria i praktyka T1 i T2 Kraków
Wysocka E. (2008), Diagnoza w resocjalizacji, Warszawa
Literatura uzupełniająca
Uwagi
Zmodyfikowane przez dr Monika Kaczmarczyk (ostatnia modyfikacja: 26-04-2021 21:48)
Ta strona używa ciasteczek (cookies), dzięki którym nasz serwis może działać lepiej. Korzystając z niniejszej strony, wyrażasz zgodę na ich używanie. Dowiedz się więcej.