1. SylabUZ
2. Wydział Nauk Społecznych
3. semestr zimowy 2021/2022
4. Pedagogika - drugiego stopnia z tyt. magistra
5. Warsztaty diagnozowania w opiece, wychowaniu i profilaktyce

Wygeneruj PDF dla tej strony

Warsztaty diagnozowania w opiece, wychowaniu i profilaktyce - opis przedmiotu

Cel przedmiotu

Nabycie wiedzy i umiejętności projektowania, poprawnego prowadzenia diagnozy w obszarze opieki, wychowania i profilaktyki oraz opisu, analizy i interpretowania jej wyników

Student zna i rozumie diagnozę wstępną grupy uczniowskiej i każdego ucznia w kontekście nauczanego przedmiotu lub prowadzonych zajęć oraz sposoby wspomagania rozwoju poznawczego uczniów; potrzebę kształtowania pojęć, postaw, umiejętności praktycznych, w tym rozwiązywania problemów, i wykorzystywania wiedzy; metody i techniki skutecznego uczenia się; metody strukturyzacji wiedzy oraz konieczność powtarzania i utrwalania wiedzy i umiejętności; kompetencje merytoryczne, dydaktyczne i wychowawcze nauczyciela, w tym potrzebę zawodowego rozwoju, także z wykorzystaniem technologii informacyjnokomunikacyjnej, oraz dostosowywania sposobu komunikowania się do poziomu rozwoju uczniów i stymulowania aktywności poznawczej uczniów, w tym kreowania sytuacji dydaktycznych; znaczenie autorytetu nauczyciela oraz zasady interakcji ucznia i nauczyciela w toku lekcji; moderowanie interakcji między
uczniami; rolę nauczyciela jako popularyzatora wiedzy oraz znaczenie współpracy nauczyciela w procesie dydaktycznym z rodzicami lub opiekunami uczniów,
pracownikami szkoły i środowiskiem pozaszkolnym; integrację wewnątrz- i międzyprzedmiotową; zagadnienia związane z programem nauczania – tworzenie i modyfikację, analizę, ocenę, dobór i zatwierdzanie oraz zasady projektowania procesu kształcenia oraz rozkładu materiału;  Student posiada wiedzę na temat projektowania i prowadzenia badań pedagogicznych (diagnostycznych).

Student potrafi projektować działania zmierzające do rozwoju szkoły lub placówki systemu oświaty oraz stymulowania poprawy jakości pracy tych instytucji. Student jest gotowy do adaptowania metod pracy do potrzeb i różnych stylów uczenia się uczniów; kształtowania umiejętności współpracy uczniów, w tym grupowego rozwiązywania problemów; budowania systemu wartości i rozwijania postaw etycznych uczniów oraz kształtowania ich kompetencji komunikacyjnych i nawyków kulturalnych; rozwijania u uczniów ciekawości, aktywności i samodzielności poznawczej oraz logicznego i krytycznego myślenia;

Student potrafi dostosować sposób komunikacji do poziomu rozwojowego uczniów; podejmować skuteczną współpracę w procesie dydaktycznym z rodzicami lub opiekunami uczniów, pracownikami szkoły i środowiskiem pozaszkolnym; przeprowadzić wstępną diagnozę umiejętności ucznia.

Wymagania wstępne

Zapisz zmiany

Podstawowa wiedza z zakresu diagnozy, opieki, wychowania i profilaktyki

 

Zakres tematyczny

Diagnozowanie jako proces. Diagnoza w opiece: diagnoza dziecka (możliwości i ograniczenia rozwojowe) i jego potrzeb. Diagnoza dziecka w środowiskach jego funkcjonowania: diagnoza możliwości i ograniczeń wychowawczych rodziny, diagnoza sytuacji szkolnej ucznia, diagnoza znaczenia grupy rówieśniczej w rozwoju i socjalizacji dziecka. Znaczenia diagnozy w profilaktyce zagrożeń rozwoju i funkcjonowania społecznego dziecka. Projektowanie i wykorzystanie narzędzi diagnostycznych.

Student zna i rozumie diagnozę wstępną grupy uczniowskiej i każdego ucznia w kontekście nauczanego przedmiotu lub prowadzonych zajęć oraz sposoby wspomagania rozwoju poznawczego uczniów; potrzebę kształtowania pojęć, postaw, umiejętności praktycznych, w tym rozwiązywania problemów, i wykorzystywania wiedzy; metody i techniki skutecznego uczenia się; metody strukturyzacji wiedzy oraz konieczność powtarzania i utrwalania wiedzy i umiejętności; kompetencje merytoryczne, dydaktyczne i wychowawcze nauczyciela, w tym potrzebę zawodowego rozwoju, także z wykorzystaniem technologii informacyjnokomunikacyjnej, oraz dostosowywania sposobu komunikowania się do poziomu rozwoju uczniów i stymulowania aktywności poznawczej uczniów, w tym kreowania sytuacji dydaktycznych; znaczenie autorytetu nauczyciela oraz zasady interakcji ucznia i nauczyciela w toku lekcji; moderowanie interakcji między
uczniami; rolę nauczyciela jako popularyzatora wiedzy oraz znaczenie współpracy nauczyciela w procesie dydaktycznym z rodzicami lub opiekunami uczniów,
pracownikami szkoły i środowiskiem pozaszkolnym; integrację wewnątrz- i międzyprzedmiotową; zagadnienia związane z programem nauczania – tworzenie i modyfikację, analizę, ocenę, dobór i zatwierdzanie oraz zasady projektowania procesu kształcenia oraz rozkładu materiału;  Student posiada wiedzę na temat projektowania i prowadzenia badań pedagogicznych (diagnostycznych).

Student potrafi projektować działania zmierzające do rozwoju szkoły lub placówki systemu oświaty oraz stymulowania poprawy jakości pracy tych instytucji. Student jest gotowy do adaptowania metod pracy do potrzeb i różnych stylów uczenia się uczniów; kształtowania umiejętności współpracy uczniów, w tym grupowego rozwiązywania problemów; budowania systemu wartości i rozwijania postaw etycznych uczniów oraz kształtowania ich kompetencji komunikacyjnych i nawyków kulturalnych; rozwijania u uczniów ciekawości, aktywności i samodzielności poznawczej oraz logicznego i krytycznego myślenia;

Student potrafi dostosować sposób komunikacji do poziomu rozwojowego uczniów; podejmować skuteczną współpracę w procesie dydaktycznym z rodzicami lub opiekunami uczniów, pracownikami szkoły i środowiskiem pozaszkolnym; przeprowadzić wstępną diagnozę umiejętności ucznia.

Metody kształcenia

Dyskusja, praca z książką i innymi dokumentami, metoda indywidualnego przypadku, praca indywidualna, praca w  małych grupach, metody aktywizujące.

Efekty uczenia się i metody weryfikacji osiągania efektów uczenia się

Opis efektu	Symbole efektów	Metody weryfikacji	Forma zajęć

Warunki zaliczenia

Podstawą zaliczenia ćwiczeń jest: pozytywna ocena wykonania diagnozy indywidualnego przypadku z wykorzystaniem właściwych narzędzi (50%), pozytywna ocena aktywnego udziału w zajęciach (przygotowanie merytoryczne, umiejętność dyskutowania) (50%)

Oceną końcową z przedmiotu jest ocena z ćwiczeń.

Literatura podstawowa

1. Gajewska, G. (2009). Pedagogika opiekuńcza. Elementy metodyki. Zielona Góra, podrozdział: Diagnoza w pracy opiekuńczo – wychowawczej. Jej specyfika i znaczenie.
2. Jarosz E. (2004). Wybrane obszary diagnozowania pedagogicznego, Katowice.
3. Jarosz E., Wysocka E. (2008). Diagnoza psychopedagogiczna: podstawowe problemy i rozwiązania, Warszawa.
4. Kelm, A. (2000). Węzłowe problemy pedagogiki opiekuńczej. Warszawa.
5. Plopa M. (2014). Psychologia rodziny: teoria i badania. Kraków.
6. Skałbania, B. (2013). Diagnostyka pedagogiczna, Kraków.
7. Każdorazowo uaktualniana i przekazywana studentom.

Literatura uzupełniająca

1. Badura, J., Lepalczyk I. (1987). Elementy diagnostyki pedagogicznej, Warszawa.
2. Bradshaw, J. (1997). Zrozumieć rodzinę, Warszawa.
3. Cudak, H. (1995). Szkice z badań nad rodziną, Kielce.
4. Dimoff T., Carter S. (1994). Jak rozpoznać, że dziecko sięga po narkotyki?, Warszawa.
5. Gajewska, G. G. (2020). Współczesne tendencje, problemy i wyzwania w opiece i wychowaniu. Teoria, metodyka i praktyka w opinii studentów. Kraków.
6. Gajewska, G. (2009). Wsparcie dziecka w rozwoju. Konteksty opieki i edukacji. Zielona Góra.
7. Gumienny, B. (2010). Kompetencje społeczne niepełnosprawnych intelektualnie wychowanków domów dziecka. Rzeszów: Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego.
8. Lewandowska-Kidoń, T., Kalinowska-Witek, B. (2016). Rola pedagoga szkolnego w szkolnym systemie pomocy psychologiczno-pedagogicznej. Lublin.
9. Pytka, L. (2000). Pedagogika resocjalizacyjna, Warszawa.
10. Pyżalski, J., Plichta, P. (2007). Kwestionariusz obciążeń zawodowych pedagoga (KOZP). Podręcznik. Łódź.
11. Seweryńska, A. M. (2007). Uczeń z rodziny dysfunkcyjnej, Warszawa.
12. Ustawa z dnia 22 listopada 2018 r. o zmianie ustawy – Prawo oświatowe, ustawy o systemie oświaty oraz niektórych innych ustaw, Dz.U. z 2018 r., poz. 2245. Pobrane z: http://prawo.sejm.gov.pl/isap.nsf/DocDetails.xsp?id=WDU20180002245.
13. Wallon P., Cambier A., Engelhart D. (1993). Rysunek dziecka. Warszawa.
14. Każdorazowo uaktualniana i przekazywana studentom.

Uwagi

Zmodyfikowane przez dr hab. Grażyna Gajewska, prof. UZ (ostatnia modyfikacja: 29-04-2021 14:02)