SylabUZ
Nazwa przedmiotu | Testy do badania organiki |
Kod przedmiotu | 12.2-WP-PSChM- TOrg |
Wydział | Wydział Nauk Społecznych |
Kierunek | Psychologia |
Profil | ogólnoakademicki |
Rodzaj studiów | jednolite magisterskie |
Semestr rozpoczęcia | semestr zimowy 2021/2022 |
Semestr | 5 |
Liczba punktów ECTS do zdobycia | 2 |
Typ przedmiotu | obowiązkowy |
Język nauczania | polski |
Sylabus opracował |
|
Forma zajęć | Liczba godzin w semestrze (stacjonarne) | Liczba godzin w tygodniu (stacjonarne) | Liczba godzin w semestrze (niestacjonarne) | Liczba godzin w tygodniu (niestacjonarne) | Forma zaliczenia |
Laboratorium | 15 | 1 | - | - | Zaliczenie na ocenę |
Celem zajęć jest przedstawienie znaczenia przesiewowych badań w neuropsychologii oraz praktyce klinicznej. Studenci zapoznają się z podstawowymi przesiewowymi testami badającymi możliwość występowania zaburzeń o podłożu organicznym. Studenci zdobędą podstawową wiedzę w zakresie rozpoznawania najczęściej występujących zespołów otępiennych oraz praktykę w zakresie stosowania podstawowych przesiewowych testów z neuropsychologii i psychologii klinicznej w diagnostyce klinicznej.
Podstawowa wiedza z zakresu psychologii klinicznej, poznawczej, neuropsychologii (szczególnie w zakresie podstaw anatomii mózgu oraz funkcjonowania wyższych funkcji poznawczych), biologicznych mechanizmów zachowania.
Podstawowe zagadnienia z zakresu diagnostyki neuropsychologicznej.
Zaburzenia funkcji poznawczych w zespołach otępiennych, ze szczególnym uwzględnieniem: choroby Alzheimera, otępienia korowo-podkorowego, otępienia czołowo-skroniowego, zespołów otępiennych o charakterze naczyniopochodnym oraz pourazowym.
Założenia psychometryczne i praktyka stosowania testów przesiewowych: MMSE, MoCA, DUM, Złożonej Figury Rey'a, TYM Test, CDT.
Praca na przypadku, ćwiczenia praktyczne, praca z książką, analiza materiału źródłowego, case study
Opis efektu | Symbole efektów | Metody weryfikacji | Forma zajęć |
Podstawą zaliczenia jest praca zaliczeniowa (opinia psychologiczna napisana przy wykorzystaniu poznanych testów przesiewowych) oraz aktywność na zajęciach.
Praca zaliczeniowa jest oceniana na podstawie następujących kryteriów:
Ocena bardzo dobra - testy zostały prawidłowo dobrane do założonego celu badania, zostały prawidłowo wykonane, wnioski wyciągnięte na podstawie badań posiadają ugruntowanie w wynikach uzyskanych w testach, formułowane wnioski posiadają oparcie w literaturze przedmiotu, zastosowana terminologia neuropsychologiczna jest prawidłowa.
Ocena dobra - testy zostały prawidłowo dobrane do założonego celu badania, zostały prawidłowo wykonane, wnioski wyciągnięte na podstawie badań posiadają ugruntowanie w wynikach uzyskanych w testach, formułowane wnioski posiadają nieliczne nieliczne błędy merytoryczne, zastosowana terminologia neuropsychologiczna jest prawidłowa.
Ocena dostateczna - testy zostały prawidłowo dobrane do założonego celu badania, zostały prawidłowo wykonane, wnioski wyciągnięte na podstawie badań zawierają nieliczne błędy w odniesieniu do uzyskanych wyników w testach, formułowane wnioski posiadają nieliczne błędy merytoryczne, zastosowana terminologia neuropsychologiczna jest prawidłowa.
Ocena niedostateczna - testy zostały nieprawidłowo dobrane do założonego celu badania, występują błędy w wykonanym badaniu, wnioski wyciągnięte na podstawie badań posiadają znaczne błędy merytoryczne w odniesieniu do uzyskanych wyników w testach, formułowane wnioski nie posiadają oparcia w literaturze przedmiotu, zastosowana terminologia neuropsychologiczna jest nieprawidłowa.
Pąchalska, M., Kaczmarek, B., Kropotov, J. Neuropsychologia kliniczna. Od teorii do praktyki, Warszawa 2011.
Borkowska A, Domańska Ł., Podstawy Neuropsychologii klinicznej, Lublin 2009.
Jodzio K., Neuropsychologia intencjonalnego działania. Warszawa 2008.
Kądzielawa D. (red.), Wybrane zagadnienia neuropsychologii klinicznej, Warszawa 1985.
Walsh K., Jak rozumieć uszkodzenia mózgu? Podstawy diagnozy neuropsychologicznej. Warszawa 2001.
Rowland LP (red) "Neurologia Merritta" (tłum.: Kwieciński H i Kamińska AM), Wrocław 2008
Leśniak M., Seniów J. (2003). Ukryte deficyty wzrokowe i zaburzenia czynności okoruchowej po ogniskowych uszkodzeniach mózgu. W: J. Talar (red.). Neurorehabilitacja u progu XXI wieku, Bydgoszcz 2003, 127-135.
Pałczyński J., Zaburzenia wzrokowego rozpoznawania przedmiotów na skutek uszkodzeń mózgu, Wrocław 1983. oraz ustalona każdorazowo przez prowadzącego
Ramachandran V.S. (2016). Neuronauka o podstawach człowieczeństwa. Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego.
Zmodyfikowane przez mgr Konrad Opaliński (ostatnia modyfikacja: 15-04-2021 19:58)