SylabUZ

Wygeneruj PDF dla tej strony

Teoria architektury - opis przedmiotu

Informacje ogólne
Nazwa przedmiotu Teoria architektury
Kod przedmiotu Teor_pNadGenDN9VL
Wydział Wydział Budownictwa, Architektury i Inżynierii Środowiska
Kierunek Architektura
Profil ogólnoakademicki
Rodzaj studiów pierwszego stopnia z tyt. inżyniera architekta
Semestr rozpoczęcia semestr zimowy 2016/2017
Informacje o przedmiocie
Semestr 1
Liczba punktów ECTS do zdobycia 2
Typ przedmiotu obowiązkowy
Język nauczania polski
Sylabus opracował
  • prof. dr inż. arch. Zbigniew Bać
  • dr inż. arch. Piotr Sobierajewicz
Formy zajęć
Forma zajęć Liczba godzin w semestrze (stacjonarne) Liczba godzin w tygodniu (stacjonarne) Liczba godzin w semestrze (niestacjonarne) Liczba godzin w tygodniu (niestacjonarne) Forma zaliczenia
Wykład 15 1 - - Egzamin

Cel przedmiotu

1. Celem w zakresie wiedzy jest zapoznanie studenta z najbardziej charakterystycznymi pojęciami w architekturze, które pozwalają rozumieć ją jako sztukę formowania środowiska życia człowieka, a w wymiarze praktycznym, z kompozycją przestrzenną, podstawowymi standardami wstępnego projektowania architektonicznego. 2. Celem w zakresie umiejętności jest nauczenie studenta pozyskiwania informacji z literatury polskiej  i zagranicznej oraz wyciągania wniosków, formułowania własnych opinii oraz prezentacji własnych opracowań. 3. Celem w zakresie kompetencji personalnych i społecznych jest przygotowanie studenta do zaprezentowania i logicznego uzasadnienia rozwiązania projektowego oraz  potrzeby doskonalenia wiedzy o architekturze w literaturze.

Wymagania wstępne

Nieformalne: ogólna wiedza dotycząca zagadnień kompozycyjno-plastycznych.

Zakres tematyczny

Program wykładów:  charakterystyka podstawowych pojęć w architekturze,  kształtowanie środowiska fizycznego dla człowieka,  kształtowanie środowiska zbudowanego w celu poznania wzajemnych współzależności z zakresu: kultury, sztuki i zachowań społecznych,  omówienie głównych kierunków występujących we współczesnej architekturze z podkreśleniem klasycznych i współczesnych wartości reprezentowanych przez architektów XX w.

Metody kształcenia

Metody podające: Przyjęto metodę prowadzenia różnych form wykładu jako: wykład konwencjonalny, wykład problemowy, wykład konwersatoryjny, wykład informacyjny, prelekcja, pokaz, prezentacje audio-wizualne, multimedialne, prezentacje.

Efekty uczenia się i metody weryfikacji osiągania efektów uczenia się

Opis efektu Symbole efektów Metody weryfikacji Forma zajęć

Warunki zaliczenia

Wykłady: Student poddaje się weryfikacji wiedzy z projektowania wielorodzinnej zabudowy mieszkaniowej potwierdza, że jest ukierunkowany na współczesną architekturę środowiskowa zespołów mieszkaniowych z uwzględnieniem zasad zrównoważonego rozwój oraz idei habitatów. Projekt: Student wykonuje architektoniczny projekt wielorodzinnego budynku mieszkalnego i potwierdza, że jest przygotowany do współpracy i działań w grupie, przyjmując w niej różne role. Zasady ustalania oceny: Ocena osiągnięcia efektu kształcenia w kategorii: wiedza, umiejętności i kompetencje jest wynikiem zaliczenia przedmiotu na podstawie testu z progami punktowymi:

50% - 60% pozytywnych odpowiedzi – dst

61% - 70%                                             dst+

71% - 80%                                             db

81% - 90%                                             db+

91% - 100%                                           bdb

Oceną końcową przedmiotu jest średnia z ocen otrzymanych z egzaminu i projektu.

Literatura podstawowa

1. Adamczewska-Wejchert H., Kształtowanie zespołów mieszkaniowych, Arkady, Warszawa 1985. 2. Bać Z., red., Humanizacja środowiska miejskiego a kultura, PAN Oddz. Wrocław, 50 lat Architektury  i Urbanistyki w PAN, Wrocław 2002. 3. Bać Z., Wprowadzenie do projektowania osiedlowych struktur funkcjonalno-przestrzennych, Wyd. PW., Wrocław 1978.  4. Bańka A., Społeczna psychologia środowiska, Wydawnictwo Naukowe SCHOLAR, Warszawa 2002. 5. Basista A., Architektura. Dlaczego jest, jaka jest, Znak, Kraków 2009. 6. Gehl J., Miasto dla ludzi, Wyd. RAM, Kraków 2014. 7. Gehl J., Życie między budynkami, RAM, Kraków 2013. 8. Giedion, S., Czas, przestrzeń i architektura. Narodziny nowej tradycji., PWN, Warszawa 1968. 9. Jencks, Ch. Ruch nowoczesny w architekturze, WAiF, Warszawa 1987. 10. Król-Bać E., Wpływ uwarunkowań fizjofizycznych na kształtowanie najbliższego otoczenia człowieka, Wydawnictwo Politechniki Wrocławskiej, Wrocław 1992. 11. Neufert P., Podręcznik projektowania architektoniczno-budowlanego, Arkady, Warszawa 1998. 12. Pevsner N., Fleming A., Honour H., Encyklopedia architektury, Warszawa 1992.

Literatura uzupełniająca

1. Alexander Ch., Język wzorców. Miasta - budynki – konstrukcja, Gdańskie Wyd. Psychologiczne, Gdańsk 2009. 2. Fortry A., Words and Buildings. A Vocabulary of Modern Architecture. London: Bartlett School of Architecture, 2000. 3. Jencks Ch., Le Corbusier - tragizm architektury współczesnej, WaiF, Warszawa 1987. 4. Pevsner N., Historia architektury europejskiej. WAiF , Warszawa 1976. 5. Rasmusssen S., E., Odczuwanie architektury, Wyd. Murator, Warszawa 1999. 6. Ruskin, J., The seven Lamps of Architecture. (wg II wydania: 1880 (1989). 7. Van Berkel B., Bos, C., Niepoprawni wizjonerzy. Wyd. Murator, Warszawa 2000. 8. Venturi R., Scott, D., Learning from Las Vegas: The Forgotten Symbolism of Architectural Form. Cambridge. MA: The MIT Press 1977. 9. Witruwiusz, O architekturze ksiąg dziesięć, PWN, Warszawa 1956.

Uwagi


Zmodyfikowane przez prof. dr inż. arch. Zbigniew Bać (ostatnia modyfikacja: 11-08-2016 08:11)