SylabUZ
Nazwa przedmiotu | Mechanika budowli II |
Kod przedmiotu | Mechanika budowli II 01WBUD_pNadGen78NC7 |
Wydział | Wydział Budownictwa, Architektury i Inżynierii Środowiska |
Kierunek | Architektura |
Profil | ogólnoakademicki |
Rodzaj studiów | pierwszego stopnia z tyt. inżyniera architekta |
Semestr rozpoczęcia | semestr zimowy 2016/2017 |
Semestr | 2 |
Liczba punktów ECTS do zdobycia | 3 |
Typ przedmiotu | obowiązkowy |
Język nauczania | polski |
Sylabus opracował |
|
Forma zajęć | Liczba godzin w semestrze (stacjonarne) | Liczba godzin w tygodniu (stacjonarne) | Liczba godzin w semestrze (niestacjonarne) | Liczba godzin w tygodniu (niestacjonarne) | Forma zaliczenia |
Wykład | 15 | 1 | - | - | Egzamin |
Ćwiczenia | 15 | 1 | - | - | Zaliczenie na ocenę |
1. Celem w zakresie wiedzy jest zapoznanie studenta z obliczania reakcji podpór i sił wewnętrznych w układach statycznie niewyznaczalnych.
2. Celem w zakresie umiejętności jest nauczenie studenta praktycznemu rozumieniu zagadnień kształtowania tarczowych i powłokowych struktur w ustrojach budowlanych.
3. Celem w zakresie kompetencji personalnych i społecznych jest przygotowanie studenta do praktycznego zastosowania wiedzy z mechaniki budowli i wytrzymałości materiałów, przydatnej w procesie projektowania konstrukcji budynków i obiektów inżynierskich. Jednocześnie student jest zdolny do wyrażania opinii dotyczących koncepcji projektowych w zakresie schematów konstrukcyjnych.
matematyka, podstawy analizy matematycznej i rachunku różniczkowego
Wykład:
Siły wewnętrzne a naprężenia. Działanie siły normalnej. Koncentracja naprężeń. Działanie momentu zginającego. Hipoteza płaskich przekrojów. Zginanie proste. Zasady projektowania elementów zginanych. Działanie siły poprzecznej. Obliczanie naprężeń stycznych. Ścinanie w belkach złożonych. Docisk. Naprężenia główne w belkach. Układy kratowe. Podstawy obliczania połączeń elementów konstrukcyjnych. Równanie różniczkowe linii ugięcia. Wyznaczanie linii ugięcia metodą bezpośredniego całkowania. Równanie pracy wirtualnej i jego zastosowania do obliczania przemieszczeń. Wzory Maxwella-Mohra. Linie wpływu w belkach statycznie wyznaczalnych. Układy statycznie niewyznaczalne. Określanie SSN. Właściwości układów statycznie niewyznaczalnych w porównaniu z układami statycznie wyznaczalnymi. Podstawowe informacje o stanach naprężeń w układach powierzchniowych (płyty, tarcze, powłoki).
Ćwiczenia:
Rozwiązywanie zadań bezpośrednio związanych z treściami wykładu.
Metody podające: kształcenie audytoryjne, konwencjonalne, klasyczne. Metody poszukujące: kształcenie interaktywne, kreatywne, symultaniczne.
Wykład konwencjonalny. Ćwiczenia projektowe
Opis efektu | Symbole efektów | Metody weryfikacji | Forma zajęć |
Wykład Zaliczenie na podstawie kolokwium z progami punktowymi:
56% - 65% pozytywnych odpowiedzi – dst
66% - 75% dst plus
76% - 85% db
86% - 93% db+
94% - 100% bdb.
Zaliczenie przedmiotu:
Ocena końcowa jest ocena z wykładu.
Zmodyfikowane przez prof. dr hab. inż. Piotr Alawdin (ostatnia modyfikacja: 01-09-2016 14:33)