SylabUZ

Wygeneruj PDF dla tej strony

Podstawy wiedzy o urbanosferze - opis przedmiotu

Informacje ogólne
Nazwa przedmiotu Podstawy wiedzy o urbanosferze
Kod przedmiotu 06.4-WI-ArchKP-podst.wiedz.urbanosf.- 16
Wydział Wydział Budownictwa, Architektury i Inżynierii Środowiska
Kierunek Architektura krajobrazu
Profil praktyczny
Rodzaj studiów pierwszego stopnia z tyt. inżyniera
Semestr rozpoczęcia semestr zimowy 2016/2017
Informacje o przedmiocie
Semestr 4
Liczba punktów ECTS do zdobycia 2
Typ przedmiotu obowiązkowy
Język nauczania polski
Sylabus opracował
  • dr hab. inż. Andrzej Greinert, prof. UZ
Formy zajęć
Forma zajęć Liczba godzin w semestrze (stacjonarne) Liczba godzin w tygodniu (stacjonarne) Liczba godzin w semestrze (niestacjonarne) Liczba godzin w tygodniu (niestacjonarne) Forma zaliczenia
Wykład 15 1 9 0,6 Zaliczenie na ocenę
Ćwiczenia 15 1 9 0,6 Zaliczenie na ocenę

Cel przedmiotu

Wykształcenie umiejętności rozpoznawania siedlisk miejskich i czynników wpływających na ich stabilność. Wskazanie na powiązania stanu siedliska z możliwością uprawy roślin terenów zieleni miejskiej.

Wymagania wstępne

Formalne: brak

Nieformalne: znajomość biologii i geografii na poziomie szkoły średniej

Zakres tematyczny

Program wykładów:

Pojęcie urbanosfery. Historia rozwoju jednostek miejskich. Historyczne i współczesne modele urbanistyczne. Urban sprawl – żywiołowe rozprzestrzenianie się miast. Siedliska miejskie i czynniki je kształtujące. Woda podstawowym czynnikiem siedlisko-twórczym; obieg wody w urbanosferze, bilans wodny, retencja wodna na obszarach zurbanizowanych. Warunki mikroklimatyczne na obszarach miejskich. Ukształtowanie powierzchni ziemi na terenach miejskich. Wpływ zabudowy i infrastruktury sieciowej na warunki siedliskowe. Gospodarka komunalna, przemysł, komunikacja jako elementy kształtujące miasta. Wpływ antropopresji urbanistycznej na kształtowanie się siedlisk.

Program ćwiczeń:

Analiza charakterystyk i stanu wybranych miast i ich części na tle modeli urbanistycznych. Wady i zalety przyjmowanych rozwiązań urbanistycznych. Możliwości łagodzenia konfliktów przestrzennych przez obiekty architektury krajobrazu.

Metody kształcenia

Metody podające: wykład informacyjny z wykorzystaniem technik multimedialnych; wykład problemowy

Metody poszukujące: metoda ćwiczeniowo-praktyczna – metoda ćwiczebna i projekt.

Metoda eksponująca: pokaz.

Efekty uczenia się i metody weryfikacji osiągania efektów uczenia się

Opis efektu Symbole efektów Metody weryfikacji Forma zajęć

Warunki zaliczenia

  • sprawdzanie obecności na zajęciach
  • kolokwium pisemne z treści wykładowych – obejmuje część testową (test wielokrotnego wyboru) oraz otwartą ukierunkowaną na opis konkretnego krajobrazu poddanego zmianom wynikającym z działań z zakresu inżynierii środowiska. Całość kolokwium jest punktowana w skali 50-punktowej, z czego 30 pkt. Można otrzymać za część testową i 20 pkt. za część otwartą. Ocena końcowa jest rezultatem porównania liczby uzyskanych przez studenta punktów z tabelą: 5,0 – 45-50 pkt. / 4,5 – 40-44 pkt. / 4,0 – 35-39 pkt. / 3,5 – 34-30 pkt. / 3,0 – 25-29 pkt.

Ocena końcowa jest średnią ważoną ocen wszystkich elementów składowych kształcenia (uwzględniającą jako wagę liczbę godzin w poszczególnych elementach).

Literatura podstawowa

 

  1. Greinert A.: Ochrona i rekultywacja terenów zurbanizowanych. Wyd. Politechniki Zielonogórskiej, Zielona Góra 2000
  2. Kozłowski S. (red.): Żywiołowe rozprzestrzenianie się miast – narastający problem aglomeracji miejskich w Polsce. Wyd. Ekonomia i Środowisko. Białystok-Lublin-Warszawa 2006
  3. Wojtkun G.: Osiedle mieszkaniowe w strukturze miasta XX wieku. Wyd. Ucz. Politechniki Szczecińskiej. Szczecin 2004

Literatura uzupełniająca

  1. Dubel K.: Uwarunkowania przyrodnicze w planowaniu przestrzennym. Ekonomia i Środowisko, Białystok 1998
  2. Fortini J.: Wpływ rzeźby terenu i zabudowy mieszkaniowej na kształtowanie się warunków klimatu lokalnego. IKŚ, Warszawa 1985
  3. Lewińska J.: Klimat miasta: zasoby – zagrożenia – kształtowanie. IGPiK Kraków 2000
  4. Lewińska J. (red.): Klimat miasta: vademecum urbanisty. IGPiK, Kraków 1991
  5. Pęski W.: Zarządzanie zrównoważonym rozwojem miast. Arkady. Warszawa 1999
  6. Biblioteka Monitoringu Środowiska. Tomy nt. stanu środowiska w miastach. Wyd. PIOŚ, WIOŚ

Uwagi

Brak


Zmodyfikowane przez dr hab. inż. Andrzej Greinert, prof. UZ (ostatnia modyfikacja: 19-07-2016 12:39)