SylabUZ

Wygeneruj PDF dla tej strony

Studia historyczno-krajobrazowe - opis przedmiotu

Informacje ogólne
Nazwa przedmiotu Studia historyczno-krajobrazowe
Kod przedmiotu 06.4-WI-D-s.h.k.03-L-N14_pNadGenHJL4F
Wydział Wydział Budownictwa, Architektury i Inżynierii Środowiska
Kierunek Architektura krajobrazu
Profil praktyczny
Rodzaj studiów drugiego stopnia z tyt. magistra inżyniera
Semestr rozpoczęcia semestr letni 2016/2017
Informacje o przedmiocie
Semestr 3
Liczba punktów ECTS do zdobycia 3
Typ przedmiotu obowiązkowy
Język nauczania polski
Sylabus opracował
  • mgr inż. arch. Paweł Kochański
Formy zajęć
Forma zajęć Liczba godzin w semestrze (stacjonarne) Liczba godzin w tygodniu (stacjonarne) Liczba godzin w semestrze (niestacjonarne) Liczba godzin w tygodniu (niestacjonarne) Forma zaliczenia
Laboratorium 15 1 9 0,6 Zaliczenie na ocenę
Ćwiczenia 30 2 18 1,2 Egzamin

Cel przedmiotu

Celem przedmiotu jest zapoznanie studentów z rolą studiów w pracach projektowych. Praktyczne zastosowaniem wiedzy teoretycznej: zasad kształtowania krajobrazu. Rozpoznanie dotyczy terenów zabudowanych, wolnych od zabudowy, na granicy z zabudowanymi oraz terenów zdegradowanych działalnością człowieka.

Przedmiot pozwala rozumieć nawarstwienia wynikające z historii i kultury w krajobrazie. Przedmiot uczy podstaw układów przestrzennych tworzonych dla człowieka i z wykorzystaniem elementów kompozycji, skali ogrodów, programu funkcjonalnego oraz charakterystycznych elementów przestrzennych, stosowanej roślinności, formy i symboliki ogrodów w poszczególnych epokach.

Wymagania wstępne

Formalne: podstawy wiedzy o architekturze i urbanistyce, historia architektury krajobrazu, elementy kompozycji, podstawy dendrologii oraz doboru i ochrony roślin,

Nieformalne: umiejętności rysunkowe, podstawy kolorystyki

Zakres tematyczny

Program ćwiczeń:

Zaznajomienie z głównymi elementami struktury krajobrazu – las, woda, przestrzeń, czas; Umiejętność wyodrębnienia głównych elementów w historii rozwoju krajobrazu. Powiązania przestrzenne i rola kompozycji. Krajobraz jako dzieło natury i wytwór człowieka. Część  kultury. Praktyczne zaznajomienie się z elementami kompozycji urbanistycznej, architektonicznej i krajobrazowej. Waloryzacja i ochrona. Symbolika i uwarunkowania kulturowe. Projektowanie architektury krajobrazu – realizacja programu funkcjonalnego. Skala w kształtowaniu i planowaniu krajobrazu (Projektowanie krajobrazowe, włącznie z ochroną środowiska). Tereny chronione. Modele rozwoju krajobrazowego. Rozwój krajobrazu kurortów. Renowacja. Waloryzacja. Adaptacja.

Metody kształcenia

Zajęcia prowadzone z zastosowaniem metod poszukujących:

  • problemowych: sytuacyjnych (zespołowe i indywidualne analizowanie i rozwiązywanie konkretnych i rzeczywistych problemów projektowych),
  • ćwiczeniowo-praktycznych: obserwacji i pomiaru w terenie (inwentaryzacja) oraz w studium przypadku (spełniającym wszystkie założenia projektowe i wymagania wstępne)

Efekty uczenia się i metody weryfikacji osiągania efektów uczenia się

Opis efektu Symbole efektów Metody weryfikacji Forma zajęć

Warunki zaliczenia

Warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnej łącznej oceny za wykonaną indywidualną pracę, kryteria oceny:

  • zawartość merytoryczna pracy
  • sposób graficznego przedstawienia, czytelność rozwiązania

Ocena prac następuje w formie prezentacji przed grupą własnego rozwiązania.

Ocena końcowa jest średnią ważoną ocen wszystkich elementów składowych kształcenia (uwzględniającą jako wagę liczbę godzin w poszczególnych elementach).

Literatura podstawowa

  1. Bogdanowski Janusz, Architektura krajobrazu, Warszawa : PWN, 1973;
  2. Małachowicz Edmund, Konserwacja i rewaloryzacja architektury w zespołach i krajobrazie, Wrocław : Politechnika Wrocławska, 1994;
  3. Zachariasz Agata, Zieleń jako współczesny czynnik miastotwórczy ze szczególnym uwzględnieniem roli parków publicznych, Kraków : Wydawnictwo Politechniki Krakowskiej, 2006;
  4. Böhm Aleksander, Planowanie przestrzenne dla architektów krajobrazu : o czynniku kompozycji, Kraków : Wydawnictwo Politechniki Krakowskiej, 2006;
  5. Böhm Aleksander, Wnętrze w kompozycji krajobrazu : wybrane elementy genezy i analizy porównawczej pojęcia : pomoc dydaktyczna do przedmiotu : współczesne tendencje w architekturze krajobrazu, Kraków : Politechnika Krakowska, 1998;
  6. Wejchert Kazimierz, Elementy kompozycji urbanistycznej, Warszawa : Wydawnictwo Arkady Sp. z o.o., 2008

Literatura uzupełniająca

  1. Lis Aleksandra, Struktura relacji pomiędzy człowiekiem a parkiem i ogrodem miejskim w procesie rekreacji, Wrocław : Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej, 2004;
  2. Pancewicz Alina, Rzeka w krajobrazie miasta, Gliwice : Wydawnictwo Politechniki Śląskiej, 2004;
  3. Majdecki Longin, Historia ogrodów. T. 1, Od starożytności po barok, Warszawa : Wydawnictwo Naukowe PWN, 2010;
  4. Majdecki Longin, Historia ogrodów. T. 2, Od XVII wieku do współczesności, Warszawa : Wydawnictwo Naukowe PWN, 2010;
  5. Architektura Krajobrazu : studia i prezentacje, Akademia Rolnicza we Wrocławiu. Wydział Inżynierii Kształtowania Środowiska i Geodezji, Kwart., Wrocław : AR WIKŚiG, 2001-2011;
  6. Wejchert Kazimierz,  Przestrzeń wokół nas, Katowice : "Fibak Noma Press", 1993 Katowice;

Uwagi

Brak


Zmodyfikowane przez dr hab. inż. Andrzej Greinert, prof. UZ (ostatnia modyfikacja: 30-08-2016 15:54)