SylabUZ
Nazwa przedmiotu | Studia historyczno-krajobrazowe |
Kod przedmiotu | 06.4-WI-D-s.h.k.03-L-N14_pNadGenHJL4F |
Wydział | Wydział Budownictwa, Architektury i Inżynierii Środowiska |
Kierunek | Architektura krajobrazu |
Profil | praktyczny |
Rodzaj studiów | drugiego stopnia z tyt. magistra inżyniera |
Semestr rozpoczęcia | semestr letni 2016/2017 |
Semestr | 3 |
Liczba punktów ECTS do zdobycia | 3 |
Typ przedmiotu | obowiązkowy |
Język nauczania | polski |
Sylabus opracował |
|
Forma zajęć | Liczba godzin w semestrze (stacjonarne) | Liczba godzin w tygodniu (stacjonarne) | Liczba godzin w semestrze (niestacjonarne) | Liczba godzin w tygodniu (niestacjonarne) | Forma zaliczenia |
Laboratorium | 15 | 1 | 9 | 0,6 | Zaliczenie na ocenę |
Ćwiczenia | 30 | 2 | 18 | 1,2 | Egzamin |
Celem przedmiotu jest zapoznanie studentów z rolą studiów w pracach projektowych. Praktyczne zastosowaniem wiedzy teoretycznej: zasad kształtowania krajobrazu. Rozpoznanie dotyczy terenów zabudowanych, wolnych od zabudowy, na granicy z zabudowanymi oraz terenów zdegradowanych działalnością człowieka.
Przedmiot pozwala rozumieć nawarstwienia wynikające z historii i kultury w krajobrazie. Przedmiot uczy podstaw układów przestrzennych tworzonych dla człowieka i z wykorzystaniem elementów kompozycji, skali ogrodów, programu funkcjonalnego oraz charakterystycznych elementów przestrzennych, stosowanej roślinności, formy i symboliki ogrodów w poszczególnych epokach.
Formalne: podstawy wiedzy o architekturze i urbanistyce, historia architektury krajobrazu, elementy kompozycji, podstawy dendrologii oraz doboru i ochrony roślin,
Nieformalne: umiejętności rysunkowe, podstawy kolorystyki
Program ćwiczeń:
Zaznajomienie z głównymi elementami struktury krajobrazu – las, woda, przestrzeń, czas; Umiejętność wyodrębnienia głównych elementów w historii rozwoju krajobrazu. Powiązania przestrzenne i rola kompozycji. Krajobraz jako dzieło natury i wytwór człowieka. Część kultury. Praktyczne zaznajomienie się z elementami kompozycji urbanistycznej, architektonicznej i krajobrazowej. Waloryzacja i ochrona. Symbolika i uwarunkowania kulturowe. Projektowanie architektury krajobrazu – realizacja programu funkcjonalnego. Skala w kształtowaniu i planowaniu krajobrazu (Projektowanie krajobrazowe, włącznie z ochroną środowiska). Tereny chronione. Modele rozwoju krajobrazowego. Rozwój krajobrazu kurortów. Renowacja. Waloryzacja. Adaptacja.
Zajęcia prowadzone z zastosowaniem metod poszukujących:
Opis efektu | Symbole efektów | Metody weryfikacji | Forma zajęć |
Warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnej łącznej oceny za wykonaną indywidualną pracę, kryteria oceny:
Ocena prac następuje w formie prezentacji przed grupą własnego rozwiązania.
Ocena końcowa jest średnią ważoną ocen wszystkich elementów składowych kształcenia (uwzględniającą jako wagę liczbę godzin w poszczególnych elementach).
Brak
Zmodyfikowane przez dr hab. inż. Andrzej Greinert, prof. UZ (ostatnia modyfikacja: 30-08-2016 15:54)