SylabUZ

Wygeneruj PDF dla tej strony

Psychologia kliniczna - opis przedmiotu

Informacje ogólne
Nazwa przedmiotu Psychologia kliniczna
Kod przedmiotu 12.2-WP-PEDP-PSK-C_pNadGenIUWEE
Wydział Wydział Nauk Społecznych
Kierunek Pedagogika / Resocjalizacja z przygotowaniem do mediacji
Profil ogólnoakademicki
Rodzaj studiów pierwszego stopnia z tyt. licencjata
Semestr rozpoczęcia semestr zimowy 2016/2017
Informacje o przedmiocie
Semestr 4
Liczba punktów ECTS do zdobycia 6
Typ przedmiotu obowiązkowy
Język nauczania polski
Sylabus opracował
  • dr hab. Iwona Grzegorzewska, prof. UZ
Formy zajęć
Forma zajęć Liczba godzin w semestrze (stacjonarne) Liczba godzin w tygodniu (stacjonarne) Liczba godzin w semestrze (niestacjonarne) Liczba godzin w tygodniu (niestacjonarne) Forma zaliczenia
Ćwiczenia 30 2 18 1,2 Zaliczenie na ocenę
Wykład 30 2 18 1,2 Egzamin

Cel przedmiotu

Zapoznanie studenta z podstawowymi pojęciami z zakresu psychologii klinicznej, pogłębienie i zrozumienie mechanizmów psychologicznych warunkujących powstanie zaburzeń psychicznych, poszerzenie wiedzy i umiejętności z zakresu interwencji i pomocy.

Wymagania wstępne

Zaliczenie kursu z psychologii ogólnej i rozwojowej.

Zakres tematyczny

Wykłady

Norma psychologiczna. Pojęcie normy. Definicje nienormalności. Pojęcie zdrowia psychicznego. Klasyfikacja zaburzeń. Wyjaśnianie zaburzeń psychicznych w różnych koncepcjach psychologicznych. Podejście psychodynamiczne. Podejście poznawczo-behawioralne. Podejście biologiczne. Psychologia humanistyczna. Przyczyny powstawania zaburzeń psychicznych. Etiologia i patogeneza zaburzeń. Psychopatologia ogólna. Zaburzenia spostrzegania. Zaburzenia pamięci, myślenia, uczuciowości, świadomości. Specyfika zaburzeń okresu dzieciństwa i adolescencji. Teoretyczne modele zaburzeń wieku dziecięcego. Specyficzne problemy związane z zaburzeniami okresu dzieciństwa. Psychopatologia rozwojowa. Rola rodziny. Uzależnienia. Teoretyczne modele uzależnienia. Przebieg procesu uzależnienia. Leczenie. Zaburzenia osobowości. Diagnozowanie. Rozwój zaburzeń. Grupy zaburzeń. Zaburzenia psychotyczne. Schizofrenia.  Poglądy historyczne. Symptomy. Deficyty funkcjonowania. Źródła podatności. PTSD. Charakterystyka zaburzeń po stresie urazowym. Przebieg. Podatność. Leczenie. Zaburzenia nastroju, depresja: objawy, mechanizmy cierpienia w depresji, przyczyny depresji, rodzaje depresji, leczenie, strategie zaradcze przeciw obniżaniu się nastroju. Zaburzenia lękowe, strach i lęk, fobia, panika, zaburzenia obsesyjno-kompulsywne. Terapia zaburzeń psychicznych. Historyczne i współczesne kierunki terapii. Metody terapeutyczne. Skuteczność psychoterapii.

Ćwiczenia

Badanie psychologiczne. Rodzaje badań psychologicznych. Metody. Diagnoza zaburzeń psychicznych.

Czynniki zniekształcające diagnozę. Metody badań naukowych. Podstawowe zagadnienia dotyczące psychologii klinicznej dzieci i młodzieży oraz psychopatologii rozwojowej. Zaburzenia eksternalizacyjne: ADHD, ADD, zaburzenia zachowania i zachowania opozycyjno-buntownicze. Zaburzenia internalizacyjne: depresja dzieci i młodzieży. Samobójstwa. Zaburzenia lękowe. Autoagresja i celowe samouszkadzanie. Uogólnione zaburzenia rozwoju: autyzm, upośledzenie umysłowe. Zaburzenia odżywiania: anoreksja i bulimia. Zaburzenia nawyków i wydalania: moczenie, zanieczyszczanie się kałem, tiki. Leczenie dzieci po urazach psychicznych: najistotniejsze aspekty terapii, podstawowy proces terapii, stany warunkowane urazem. Kontakt terapeutyczny, warunki skutecznej pomocy, interwencja kryzysowa.

Metody kształcenia

Wykłady – wykład konwencjonalny, konwersatoryjny.

Ćwiczenia – aktywne metody pracy z grupą: prezentacje multimedialne, burza mózgów, dyskusja, analiza przypadków, ćwiczenia w grupach.

Efekty uczenia się i metody weryfikacji osiągania efektów uczenia się

Opis efektu Symbole efektów Metody weryfikacji Forma zajęć

Warunki zaliczenia

Wykłady

Wykłady z przedmiotu kończą się egzaminem. Metodą weryfikacji efektów kształcenia jest egzamin pisemny lub ustny. Warunkiem przystąpienia do egzaminu jest pozytywna ocena z ćwiczeń.

Ćwiczenia

Ćwiczenia z przedmiotu kończą się zaliczeniem na ocenę. Każdy student zobowiązany jest do wykonania i przedstawienia prezentacji multimedialnej i/lub rozprawki naukowej, po wcześniejszym skonsultowaniu i omówieniu ich z prowadzącym. Notowana jest aktywność i przygotowanie podczas zajęć poprzez ocenianie aktywności lub okresowe kolokwia. Obecność na ćwiczeniach jest obowiązkowa. Warunki zaliczenia nieobecności ustalane są indywidualnie z osobą prowadzącą. Ocena końcowa

Ocena końcowa jest wypadkową oceny aktywności na zajęciach, wyników kolokwiów, prezentacji i/lub rozprawki i końcowego wyniku sprawdzenia wiedzy i kompetencji.

Warunkiem zaliczenia przedmiotu jest pozytywna ocena z ćwiczeń i egzaminu. Ocena końcowa jest średnią arytmetyczną oceną z ćwiczeń i wykładów.

Literatura podstawowa

  1. Cierpiałkowska L., Psychopatologia , 2010.
  2. Kendall P., Zaburzenia okresu dzieciństwa i adolescencji, Gdańsk 2004.
  3. Podobnie postępuj w przypadku kolejnych pozycji bibliograficznych literatury podstawowej wciskając [Enter]. Pamiętaj o kolejności: autor, tytuł, wydawnictwo, miejsce, rok wydania! Przed wciśnięciem [Enter] skasuj ukryty tekst: „Podobnie …”.Psychologia kliniczna, T. II, red. H. Sęk, Warszawa 2006.
  4. Seligmann M., Walker E., Rosenhan D.,  Psychopatologia,Gdańsk2003.

Literatura uzupełniająca

  1. Belin S., Schizofrenia, Gdańsk 2002.
  2. Carson, Butcher, Mineka, Psychologia zaburzeń, Gdańsk 2004.
  3. Dudek B. ,Zaburzenia po stresie postraumatycznym, Gdańsk 2002.
  4. O’Connor R., SheehyN.,Zrozumieć samobójcę, Gdańsk 2001.
  5. RachmanS. ,Zaburzenia lękowe, Gdańsk 2001.
  6. Sterling J., Hellewell J., Psychopatologia, Gdańsk 2005.
  7. Yapko M., Kiedy życie boli: zalecenia w leczeniu depresji, Gdańsk 2000.

Uwagi


Zmodyfikowane przez dr hab. Krzysztof Wąż, prof. UZ (ostatnia modyfikacja: 25-07-2016 12:25)