1. SylabUZ
2. Wydział Nauk Społecznych
3. semestr zimowy 2016/2017
4. Pedagogika / Edukacja medialna i informatyczna - drugiego stopnia z tyt. magistra
5. Andragogika

Wygeneruj PDF dla tej strony

Andragogika - opis przedmiotu

Cel przedmiotu

Zapoznanie studentów z wiedzą dotyczącą rozwoju refleksji andragogicznej i praktyki edukacyjnej dorosłych, andragogicznych teorii uczenia się, koncepcji pracy edukacyjnej z dorosłymi, badań nad edukacją dorosłych i całożyciowym uczeniem się. Rozwijanie u studentów umiejętności refleksyjnego, krytycznego i twórczego myślenia o współczesnych problemach edukacji dorosłych.

Wymagania wstępne

Zapisz zmiany

brak

Zakres tematyczny

Wykłady

Wprowadzenie do andragogiki: podstawowe pojęcia, przedmiot i społeczne funkcje andragogiki; miejsce andragogiki wśród nauk o edukacji, historyczny rozwój refleksji andragogicznej i praktyki edukacyjnej dorosłych w Polsce i na świecie. Całożyciowe uczenie się, jako centralna idea edukacyjna: przesłanki idei uczenia się przez całe życie, strategie wprowadzania Lifelong Learning do praktyki edukacyjnej, oblicza całożyciowego uczenia się. Andragogiczne koncepcje dorosłości: społeczne, psychologiczne i kulturowe aspekty rozwoju człowieka dorosłego. Andragogiczne teorie uczenia się: teoria Uczenia się Transformatywnego Jacka Mezirowa, teoria uczenia się sytuacyjnego, biograficznego; podejście społeczno-kulturowe. Koncepcje pracy edukacyjnej z ludźmi dorosłymi: technologiczny, humanistyczny i krytyczny model pracy edukacyjnej z dorosłymi. Badania nad edukacją dorosłych i całożyciowym uczeniem się: perspektywa biograficzna w teorii i praktyce andragogicznej.

Ćwiczenia

Dorosłość jako podstawowa kategoria pojęciowa andragogiki: koncepcje i kategoryzacje dorosłości, rozumienie dorosłości, „pozorna dorosłość”, „odraczanie dorosłości”. Dorosły jako uczeń: motywacje edukacyjne dorosłych. Formalne i pozaformalne instytucje edukacji dorosłych: szkolnictwo wyższe, lokalne instytucje kształcenia i dokształcania dorosłych (badania terenowe). Andragogiczne problemy starzenia się i starości: edukacja i uczenie się w okresie późnej dorosłości; Uniwersytety Trzeciego Wieku (badania terenowe). Edukacja dorosłych wobec zjawiska marginalizacji i wykluczenia społecznego: edukacja osób dorosłych niepełnosprawnych, ubogich, długotrwale bezrobotnych, niedostosowanych społecznie itd. (badania terenowe). Obszary nieformalnej edukacji dorosłych: uczenie się w miejscu pracy, edukacja w świecie kultury popularnej, uczenie się społeczne, uczenie się biograficzne.

Metody kształcenia

Wykład – konwencjonalny, wykład interaktywny.

Ćwiczenia – metoda warsztatowa, autorskie prezentacje studentów, praca w grupach, burza mózgów, dyskusja, badania terenowe.

Efekty uczenia się i metody weryfikacji osiągania efektów uczenia się

Opis efektu	Symbole efektów	Metody weryfikacji	Forma zajęć

Warunki zaliczenia

Wykłady – warunkiem i podstawą zaliczenia jest pozytywna ocena z pracy pisemnej o charakterze problemowym ocenianej według podanych kryteriów lub z testu z progami punktowymi.

Ćwiczenia – warunkiem i podstawą zaliczenia jest pozytywna ocena z prezentacji wybranego tematu z zakresu edukacji dorosłych lub z pracy pisemnej o charakterze problemowym ocenianej według podanych kryteriów oraz aktywność na zajęciach.

Ocena końcowa

Oceną końcową z przedmiotu będzie średnia arytmetyczna ocen z obu form zajęć (ćwiczeń i wykładu).

Literatura podstawowa

1. Alheit P., Podwójne oblicze całożyciowego uczenia się, „Teraźniejszość – Człowiek – Edukacja”, 2002,
2. Bron A., Rozumienie uczenia się w teoriach andragogicznych, „Teraźniejszość – Człowiek – Edukacja” 2006, 4.
3. Illeris K., Trzy wymiary uczenia się: poznawcze, emocjonalne i społeczne ramy współczesnej teorii uczenia się, Wrocław 2006.
4. Kargul J., Obszary pozaformalnej i nieformalnej edukacji dorosłych: przesłanki do budowy teorii edukacji całożyciowej, Wrocław 2005.
5. Knowles M., Holton E., Swanson R., Edukacja dorosłych: podręcznik akademicki, Warszawa 2009.
6. Kurantowicz E., O uczących się społecznościach: wybrane praktyki edukacyjne ludzi dorosłych, Wrocław, 2007.
7. Malewski M., Andragogika w perspektywie metodologicznej, Wrocław 1990.
8. Malewski M., Od nauczania do uczenia się: o paradygmatycznej zmianie w andragogice, Wrocław 2010.
9. Malewski M., Teorie andragogiczne: metodologia teoretyczności dyscypliny naukowej, Wrocław 1998.
10. Solarczyk-Ambrozik E., Kształcenie ustawiczne w perspektywie globalnej i lokalnej, Poznań 2004.

Literatura uzupełniająca

1. „Dyskursy Młodych Andragogów”, T. II-XII.
2. Dominice P., Uczyć się z życia: biografia edukacyjna w edukacji dorosłych, Łódź 2006.
3. Dubas E., Zmieniająca się dorosłość: od dorosłości konwencjonalnej do dorosłości subiektywnej, [w:] Andragogiczne wątki, poszukiwania, fascynacje, red. E. Przybylska, Toruń 2001.
4. Edukacja dorosłych wobec zjawiska marginalizacji, red. A. Fabiś, Mysłowice 2007.

Uwagi

Zmodyfikowane przez dr Anita Famuła-Jurczak, prof. UZ (ostatnia modyfikacja: 20-07-2016 09:53)