SylabUZ
Nazwa przedmiotu | Diagnoza psychologiczna dziecka - studium przypadków |
Kod przedmiotu | 14.4-WP-PSChM-DPDz(sp)-Ć-S14_pNadGen1V90G |
Wydział | Wydział Nauk Społecznych |
Kierunek | Psychologia / Psychologia kliniczna |
Profil | ogólnoakademicki |
Rodzaj studiów | jednolite magisterskie |
Semestr rozpoczęcia | semestr zimowy 2016/2017 |
Semestr | 5 |
Liczba punktów ECTS do zdobycia | 4 |
Typ przedmiotu | obowiązkowy |
Język nauczania | polski |
Sylabus opracował |
|
Forma zajęć | Liczba godzin w semestrze (stacjonarne) | Liczba godzin w tygodniu (stacjonarne) | Liczba godzin w semestrze (niestacjonarne) | Liczba godzin w tygodniu (niestacjonarne) | Forma zaliczenia |
Ćwiczenia | 45 | 3 | 27 | 1,8 | Zaliczenie na ocenę |
Wykład | 15 | 1 | 9 | 0,6 | Zaliczenie na ocenę |
Celem przedmiotu jest zapoznanie ze specyfiką problematyki psychologicznej diagnozy klinicznej dziecka. W tym ze sposobami ujmowania procesu diagnozowania w psychologii i rodzajami diagnoz. Podstawowymi założeniami studium przypadku.
Podstawowa wiedza z psychologii rozwojowej i psychometrii.
Diagnozowanie dziecka z uwzględnieniem kontekstu rodzinnego. Etapy diagnozy; etap prediagnostyczny – rola i specyfika kontaktu z dzieckiem, dystans psychologiczny; faza badania i wstępnych decyzji; różne podejścia do diagnozy zaburzeń dzieci, dane diagnostyczne, źródła informacji o dziecku. Definiowanie problemu. Podstawowe procedury wykorzystywane w diagnozowaniu; zachowania testowe i pozatestowe. Ilościowy i jakościowy opis zachowań. Charakterystyka wskaźników diagnostycznych – sposoby interpretacji. Prognozowanie diagnostyczne. Selekcja – strategie decyzyjne. Podstawowe umiejętności diagnozowania: wywiad i rozmowa psychologiczna, obserwacja, badanie procesów poznawczych, techniki kwestionariuszowe, techniki projekcyjne. Faza wyjaśniania – poszukiwanie związków zachowań testowych i pozatestowych (dane symptomatologiczne i etiologiczne a problem trafności); faza interwencji, interwencja i jej formy. Wybrane techniki badania diagnostycznego dzieci.
Wykład konwencjonalny, wykład problemowy, studium przypadku, pokaz, praca w grupach, praca z tekstem.
Opis efektu | Symbole efektów | Metody weryfikacji | Forma zajęć |
Zaliczenie wykładów odbywa się na podstawie sprawdzianu pisemnego lub pracy pisemnej według określonego problemu badawczego.
Zaliczenie ćwiczeń odbywa się na podstawie aktywności studenta, przygotowania prezentacji (indywidualnie lub grupowo) dotyczącej wybranego tematu, okresowego sprawdzania wiedzy i/lub przygotowania studium przypadku.
Ocena końcowa jest średnią arytmetyczną ocen z ćwiczeń i wykładów. Warunkiem uzyskania zaliczenia przedmiotu jest pozytywna ocena z ćwiczeń i wykładów.
Stemplewska – Żakowicz K., Diagnoza psychologiczna. Diagnozowanie jako kompetencja profesjonalna; Gdańsk 2009.
Paluchowski W.J., Diagnoza psychologiczna. Proces-narzędzia-standardy; Warszawa 2007.
Morrison J. Diagnoza psychiatryczna. Kraków 2012
Marceli D. Psychopatologia wieku dziecięcego, Warszawa 2013
Cepeda C. Badanie psychiatryczne dzieci i młodzieży, Warszawa 2013,
Anastasi A., Urbina S., Testy psychologiczne; Warszawa 1999.
Jarosz E., Wysocka E., Diagnoza psychopedagogiczna. Podstawowe problemy i rozwiązania; Warszawa 2006.
Suchańska A., Rozmowa i obserwacja w diagnozie psychologicznej; Warszawa 2007.
Szustrowa T., Swobodne techniki diagnostyczne. Wywiad i obserwacja, Warszawa 1991.
Zmodyfikowane przez dr hab. Iwona Grzegorzewska, prof. UZ (ostatnia modyfikacja: 18-02-2019 17:17)