SylabUZ

Wygeneruj PDF dla tej strony

Diagnoza psychologiczna dziecka - studium przypadków - opis przedmiotu

Informacje ogólne
Nazwa przedmiotu Diagnoza psychologiczna dziecka - studium przypadków
Kod przedmiotu 14.4-WP-PSChM-DPDz(sp)-Ć-S14_pNadGen1V90G
Wydział Wydział Nauk Społecznych
Kierunek Psychologia / Psychologia kliniczna
Profil ogólnoakademicki
Rodzaj studiów jednolite magisterskie
Semestr rozpoczęcia semestr zimowy 2016/2017
Informacje o przedmiocie
Semestr 5
Liczba punktów ECTS do zdobycia 4
Typ przedmiotu obowiązkowy
Język nauczania polski
Sylabus opracował
  • dr hab. Iwona Grzegorzewska, prof. UZ
Formy zajęć
Forma zajęć Liczba godzin w semestrze (stacjonarne) Liczba godzin w tygodniu (stacjonarne) Liczba godzin w semestrze (niestacjonarne) Liczba godzin w tygodniu (niestacjonarne) Forma zaliczenia
Ćwiczenia 45 3 27 1,8 Zaliczenie na ocenę
Wykład 15 1 9 0,6 Zaliczenie na ocenę

Cel przedmiotu

Celem przedmiotu jest zapoznanie ze specyfiką problematyki psychologicznej diagnozy klinicznej dziecka. W tym ze sposobami ujmowania procesu diagnozowania w psychologii i rodzajami diagnoz. Podstawowymi założeniami studium przypadku.

Wymagania wstępne

Podstawowa wiedza z psychologii rozwojowej i psychometrii.

Zakres tematyczny

Diagnozowanie dziecka z uwzględnieniem kontekstu rodzinnego. Etapy diagnozy; etap prediagnostyczny – rola i specyfika kontaktu z dzieckiem, dystans psychologiczny; faza badania i wstępnych decyzji; różne podejścia do diagnozy zaburzeń dzieci, dane diagnostyczne, źródła informacji o dziecku. Definiowanie problemu. Podstawowe procedury wykorzystywane w diagnozowaniu; zachowania testowe i pozatestowe. Ilościowy i jakościowy opis zachowań. Charakterystyka wskaźników diagnostycznych – sposoby interpretacji. Prognozowanie diagnostyczne. Selekcja – strategie decyzyjne. Podstawowe umiejętności diagnozowania: wywiad i rozmowa psychologiczna, obserwacja, badanie procesów poznawczych, techniki kwestionariuszowe, techniki projekcyjne. Faza wyjaśniania – poszukiwanie związków zachowań testowych i pozatestowych (dane symptomatologiczne i etiologiczne a problem trafności); faza interwencji, interwencja i jej formy. Wybrane techniki badania diagnostycznego dzieci.

Metody kształcenia

Wykład konwencjonalny, wykład problemowy, studium przypadku, pokaz, praca w grupach, praca z tekstem.

Efekty uczenia się i metody weryfikacji osiągania efektów uczenia się

Opis efektu Symbole efektów Metody weryfikacji Forma zajęć

Warunki zaliczenia

Zaliczenie wykładów odbywa się na podstawie sprawdzianu pisemnego lub pracy pisemnej według określonego problemu badawczego.

Zaliczenie ćwiczeń odbywa się na podstawie aktywności studenta, przygotowania prezentacji (indywidualnie lub grupowo) dotyczącej wybranego tematu, okresowego sprawdzania wiedzy i/lub przygotowania studium przypadku.

Ocena końcowa jest średnią arytmetyczną ocen z ćwiczeń i wykładów. Warunkiem uzyskania zaliczenia przedmiotu jest pozytywna ocena z ćwiczeń i wykładów. 

Literatura podstawowa

  • Stemplewska – Żakowicz K., Diagnoza psychologiczna. Diagnozowanie jako kompetencja profesjonalna; Gdańsk 2009.

  • Paluchowski W.J., Diagnoza psychologiczna. Proces-narzędzia-standardy; Warszawa 2007.

  • Morrison J. Diagnoza psychiatryczna. Kraków 2012

  • Marceli D. Psychopatologia wieku dziecięcego, Warszawa 2013

  • Cepeda C. Badanie psychiatryczne dzieci i młodzieży, Warszawa 2013,

Literatura uzupełniająca

  • Anastasi A., Urbina S., Testy psychologiczne; Warszawa 1999.

  • Jarosz E., Wysocka E., Diagnoza psychopedagogiczna. Podstawowe problemy i rozwiązania; Warszawa 2006.

  • Suchańska A., Rozmowa i obserwacja w diagnozie psychologicznej; Warszawa 2007.

  • Szustrowa T., Swobodne techniki diagnostyczne. Wywiad i obserwacja, Warszawa 1991.

Uwagi


Zmodyfikowane przez dr hab. Iwona Grzegorzewska, prof. UZ (ostatnia modyfikacja: 18-02-2019 17:17)