SylabUZ
Nazwa przedmiotu | Sztuka debaty i konsultacji społecznych |
Kod przedmiotu | 14.2-WP-PEDT-SDKS-Ć_pNadGenAF39P |
Wydział | Wydział Nauk Społecznych |
Kierunek | Pedagogika |
Profil | ogólnoakademicki |
Rodzaj studiów | doktoranckie |
Semestr rozpoczęcia | semestr zimowy 2016/2017 |
Semestr | 4 |
Liczba punktów ECTS do zdobycia | 2 |
Typ przedmiotu | obieralny |
Język nauczania | polski |
Sylabus opracował |
|
Forma zajęć | Liczba godzin w semestrze (stacjonarne) | Liczba godzin w tygodniu (stacjonarne) | Liczba godzin w semestrze (niestacjonarne) | Liczba godzin w tygodniu (niestacjonarne) | Forma zaliczenia |
Ćwiczenia | 30 | 2 | - | - | Zaliczenie na ocenę |
Zapoznanie studentów i przećwiczenie różnorodnych form prowadzenia debat, dyskusji i konsultacji społecznych.
brak
1. Podstawy dydaktyki szkoły wyższej i dydaktyki dorosłych
2. Wystąpienia publiczne – interakcja społeczna
3. Teorie komunikowania społecznego
4. Debata, spór a dyskusja
5. Konsultacje społeczne – zastosowanie
6. Konsultacje społeczne – techniki
7. Konsultacje społeczne – korzyści i bariery
8. Przygotowanie i przebieg konsultacji społecznych
9. Typy debat
10. Rodzaje dyskusji
11. Prowadzenie sporu
Prezentacja multimedialna, zajęcia warsztatowe dotyczące poszczególnych typów debat i konsultacji, dyskusja na bazie przygotowywanych tekstów.
Opis efektu | Symbole efektów | Metody weryfikacji | Forma zajęć |
Forma zaliczenia ćwiczeń |
Uwagi |
Zaliczenie na ocenę |
Tak |
Praca pisemna |
Przygotowanie pracy pisemnej na wybrany temat zgodnie z zasadami pisania prac naukowych. |
Aktywność na zajęciach |
Udział w dyskusjach i zajęciach warsztatowych |
Zakres materiału |
Zgodnie z zaprezentowanym na pierwszych zajęciach sylabusem. |
Zasady uzyskania oceny z przedmiotu |
Ocena końcowa jest średnią arytmetyczna z oceny z pisemnej pracy zaliczeniowej i z oceny za merytoryczną aktywność podczas zajęć. |
1. Aleksander T., Andragogika. Podręcznik akademicki, Radom-Kraków 2009.
2. Aleksander T., Andragogika. Poradnik dla studentów szkół wyższych, Ostrowiec Św. 2002.
3. Bereźnicki F., Dydaktyka kształcenia ogólnego, Kraków 2001
4. P. Legutko, Sztuka debaty czyli jak się nie dać, Wydawnictwo WAM, Kraków 2009, s. 7.
5. K. Najder-Stefaniak, O komunikowaniu z perspektywy etyki, Wydawnictwo SGGW, Warszawa 2009, s. 101.
6. A. Schopenhauer, Erystyka. Sztuka prowadzenia sporów, Wydawnictwo Helion, Gliwice 2007.
1. J. Haidt, Prawy umysł. Dlaczego dobrych ludzi dzieli religia i polityka? Sopot 2014.
2. C. Travis, E. Aronson, Błądzą wszyscy (ale nie ja). Dlaczego usprawiedliwiamy głupie poglądy, złe decyzje i szkodliwe działania, Warszawa-Sopot 2008.
3. Metoda warsztatowa w kształceniu umiejętności interpersonalnych, praca zbiorowa, Katowice 1998.
4. M. Urban, Niekonwencjonalne metody szkoleniowe czyli jak uatrakcyjnić zajęcia, Gdańsk 2010.
5. A. Kozak, M. Łaguna, Metody prowadzenia szkoleń czyli niezbędnik trenera, Gdańsk 2009.
6. R. M. Belbin, Twoja rola w zespole, Gdańsk 2008.
7. A. Jarmuła, Manipulacja i wywieranie wpływu na ludzi. Podstawy. Metody. Techniki. Przykłady, Wrocław 2006.
8. M. Tokarz, Argumentacja. Perswazja. Manipulacja. Wykłady z teorii komunikacji, Gdańsk 2006.
9. Konsultacje społeczne w przestrzeni wielkomiejskiej. Materiał opracowany przez Zespół do Spraw Konsultacji Społecznych PTS, Warszawa (materiał w postaci pdf dostępny w Internecie).
10. Poradnik „Dobrych praktyk konsultacji społecznych”, Warszawa 2011 (materiał w postaci pdf dostępny w Internecie).
11. D. Długosz, J. Wygnański, Obywatele współdecydują. Przewodnik po partycypacji społecznej, Warszawa 2005.
12. Majewska-Opiełka, Jak mówić by nas słuchano. Psychologia pozytywnej komunikacji, Gdańsk 2010.
13. E. M. Cenker, Public relations, Poznań 2000.
14. D. Menard, Jak występować publicznie. Klucze do sukcesu i pułapki, których należy unikać, Warszawa 2009.
15. M. Karwat, O złośliwej dyskredytacji. Manipulowanie wizerunkiem przeciwnika, Warszawa 2006.
Zmodyfikowane przez dr Jarosław Wagner (ostatnia modyfikacja: 25-07-2016 12:59)