SylabUZ

Wygeneruj PDF dla tej strony

Sztuka debaty i konsultacji społecznych - opis przedmiotu

Informacje ogólne
Nazwa przedmiotu Sztuka debaty i konsultacji społecznych
Kod przedmiotu 14.2-WP-PEDT-SDKS-Ć_pNadGen1R4R0
Wydział Wydział Nauk Społecznych
Kierunek Socjologia
Profil ogólnoakademicki
Rodzaj studiów doktoranckie
Semestr rozpoczęcia semestr zimowy 2016/2017
Informacje o przedmiocie
Semestr 4
Liczba punktów ECTS do zdobycia 2
Typ przedmiotu obieralny
Język nauczania polski
Sylabus opracował
  • dr Dorota Bazuń
Formy zajęć
Forma zajęć Liczba godzin w semestrze (stacjonarne) Liczba godzin w tygodniu (stacjonarne) Liczba godzin w semestrze (niestacjonarne) Liczba godzin w tygodniu (niestacjonarne) Forma zaliczenia
Ćwiczenia 30 2 - - Zaliczenie na ocenę

Cel przedmiotu

Zapoznanie studentów i przećwiczenie różnorodnych form prowadzenia debat, dyskusji i konsultacji społecznych.

Wymagania wstępne

brak

Zakres tematyczny

1.    Podstawy dydaktyki szkoły wyższej i dydaktyki dorosłych
2.    Wystąpienia publiczne – interakcja społeczna
3.    Teorie komunikowania społecznego
4.    Debata, spór a dyskusja
5.    Konsultacje społeczne – zastosowanie
6.    Konsultacje społeczne – techniki
7.    Konsultacje społeczne – korzyści i bariery
8.    Przygotowanie i przebieg konsultacji społecznych
9.    Typy debat
10.    Rodzaje dyskusji
11.    Prowadzenie sporu
 

Metody kształcenia

Prezentacja multimedialna, zajęcia warsztatowe dotyczące poszczególnych typów debat i konsultacji, dyskusja na bazie przygotowywanych tekstów.

Efekty uczenia się i metody weryfikacji osiągania efektów uczenia się

Opis efektu Symbole efektów Metody weryfikacji Forma zajęć

Warunki zaliczenia

Forma zaliczenia ćwiczeń

Uwagi

Zaliczenie na ocenę

Tak

Praca pisemna

Przygotowanie pracy pisemnej na wybrany temat zgodnie z zasadami pisania prac naukowych.

Aktywność na zajęciach

Udział w dyskusjach i zajęciach warsztatowych

Zakres materiału

Zgodnie z zaprezentowanym na pierwszych zajęciach sylabusem.

Zasady uzyskania oceny z przedmiotu

Ocena końcowa jest średnią arytmetyczna z oceny z pisemnej pracy zaliczeniowej i z oceny za merytoryczną aktywność podczas zajęć.

Literatura podstawowa

1.    Aleksander T., Andragogika. Podręcznik akademicki, Radom-Kraków 2009.
2.    Aleksander T., Andragogika. Poradnik dla studentów szkół wyższych, Ostrowiec Św. 2002.
3.    Bereźnicki F., Dydaktyka kształcenia ogólnego, Kraków 2001
4.    P. Legutko, Sztuka debaty czyli jak się nie dać, Wydawnictwo WAM, Kraków 2009, s. 7. 
5.    K. Najder-Stefaniak, O komunikowaniu z perspektywy etyki, Wydawnictwo SGGW, Warszawa 2009, s. 101. 
6.    A. Schopenhauer, Erystyka. Sztuka prowadzenia sporów, Wydawnictwo Helion, Gliwice 2007.
 

Literatura uzupełniająca

1.    J. Haidt, Prawy umysł. Dlaczego dobrych ludzi dzieli religia i polityka? Sopot 2014.
2.    C. Travis, E. Aronson, Błądzą wszyscy (ale nie ja). Dlaczego usprawiedliwiamy głupie poglądy, złe decyzje i szkodliwe działania, Warszawa-Sopot 2008.
3.    Metoda warsztatowa w kształceniu umiejętności interpersonalnych, praca zbiorowa, Katowice 1998.
4.    M. Urban, Niekonwencjonalne metody szkoleniowe czyli jak uatrakcyjnić zajęcia, Gdańsk 2010.
5.    A. Kozak, M. Łaguna, Metody prowadzenia szkoleń czyli niezbędnik trenera, Gdańsk 2009.
6.    R. M. Belbin, Twoja rola w zespole, Gdańsk 2008.
7.    A. Jarmuła, Manipulacja i wywieranie wpływu na ludzi. Podstawy. Metody. Techniki. Przykłady, Wrocław 2006.
8.    M. Tokarz, Argumentacja. Perswazja. Manipulacja. Wykłady z teorii komunikacji, Gdańsk 2006.
9.    Konsultacje społeczne w przestrzeni wielkomiejskiej. Materiał opracowany przez Zespół do Spraw Konsultacji Społecznych PTS, Warszawa (materiał w postaci pdf dostępny w Internecie).
10.    Poradnik „Dobrych praktyk konsultacji społecznych”,  Warszawa 2011 (materiał w postaci pdf dostępny w Internecie).
11.    D. Długosz, J. Wygnański, Obywatele współdecydują. Przewodnik po partycypacji społecznej, Warszawa 2005.
12.    Majewska-Opiełka, Jak mówić by nas słuchano. Psychologia pozytywnej komunikacji, Gdańsk 2010.
13.    E. M. Cenker, Public relations, Poznań 2000.
14.    D. Menard, Jak występować publicznie. Klucze do sukcesu i pułapki, których należy unikać, Warszawa 2009.
15.    M. Karwat, O złośliwej dyskredytacji. Manipulowanie wizerunkiem przeciwnika, Warszawa 2006.
 

Uwagi


Zmodyfikowane przez dr hab. Dorota Szaban, prof. UZ (ostatnia modyfikacja: 20-07-2016 11:56)