SylabUZ

Wygeneruj PDF dla tej strony

Psychiatria i pielęgniarstwo psychiatryczne - opis przedmiotu

Informacje ogólne
Nazwa przedmiotu Psychiatria i pielęgniarstwo psychiatryczne
Kod przedmiotu 12.2-WL-PielP-PSYCH
Wydział Wydział Lekarski i Nauk o Zdrowiu
Kierunek Pielęgniarstwo
Profil praktyczny
Rodzaj studiów pierwszego stopnia z tyt. licencjata pielęgniarstwa
Semestr rozpoczęcia semestr zimowy 2017/2018
Informacje o przedmiocie
Semestr 6
Liczba punktów ECTS do zdobycia 8
Typ przedmiotu obowiązkowy
Język nauczania polski
Sylabus opracował
  • mgr Donata Fornalewska
Formy zajęć
Forma zajęć Liczba godzin w semestrze (stacjonarne) Liczba godzin w tygodniu (stacjonarne) Liczba godzin w semestrze (niestacjonarne) Liczba godzin w tygodniu (niestacjonarne) Forma zaliczenia
Wykład 15 1 - - Egzamin
Ćwiczenia 30 2 - - Zaliczenie na ocenę
Praktyka 40 2,67 - - Zaliczenie na ocenę
Zajęcia praktyczne 80 5,33 - - Zaliczenie na ocenę
Samokształcenie 30 2 - - Zaliczenie 

Cel przedmiotu

Opanowanie przez studentów wiedzy, umiejętności i kompetencji społecznych z zakresu profesjonalnej opieki nad chorym psychicznie i jego rodziną.

Wymagania wstępne

Wiedza, umiejętności i kompetencje z zakresu podstaw pielęgniarstwa.

Zakres tematyczny

Wykłady:

1.         Psychologiczne i społeczne uwarunkowania zdrowia psychicznego;

2.         Zaburzenia psychiczne w chorobach somatycznych;

3.         Podstawowe funkcje psychiczne człowieka i ich patologie;

4.         .Zespoły psychopatologiczne

5.         Proces leczenia w psychiatrii.;

6.         Nerwice;

7.         Samobójstwa i zaburzenia psychiczne (depresje)

8.         Zaburzenia psychiczne dzieci i młodzieży;

9.         Zagadnienia psychogeriatrii;

10.     Proces pielęgnowania w psychiatrii;

11.     Ustawa o ochronie zdrowia psychicznego

 

 

Ćwiczenia:

  1. Podstawowe pojęcia z zakresu pielęgniarstwa psychiatrycznego: psychoterapia, psychoedukacja, psychoprofilaktyka;
  2. Cykle życia rodzinnego – wyzwania i zagrożenia każdego etapu;
  3. Poznanie chorego (błąd maski, postawy, sędziego);
  4. Uzależnienie od alkoholu i innych związków psychoaktywnych mechanizmy uzależnienia;
  5. Rola pielęgniarki oraz proces pielęgnowania pacjenta chorego na schizofrenię;
  6. Rola pielęgniarki oraz proces pielęgnowania pacjenta chorego na nerwicę;
  7. Rola pielęgniarki oraz proces pielęgnowania pacjenta chorego na psychozę maniakalno – depresyjną;
  8. Rola pielęgniarki oraz proces pielęgnowania pacjenta uzależnionego od alkoholu;
  9. Rola pielęgniarki oraz proces pielęgnowania pacjenta z depresją;  
  10. Rola pielęgniarki oraz proces pielęgnowania pacjenta z fobią;
  11. Zaburzenia odżywiania – anoreksja nervosa, bulimia – rola pielęgniarki oraz proces pielęgnowania;
  12. Diagnostyka – kwestionariusze i testy do badania osobowości oraz diagnozowania zaburzeń psychicznych (np. skala kontroli emocji, audit, lista wartości osobistych, skala ekspresji gniewu itd.). 

Zajęcia praktyczne:

  1. Nawiązywanie kontaktu, zbieranie informacji o chorym, tworzenie relacji terapeutycznej, wrażliwe i aktywne słuchanie, empatia.
  2. Efektywne obserwowanie stanu psychicznego pacjenta, jego zachowań, relacji  z innymi chorymi, rodziną, personelem.
  3. Interpersonalne komunikowanie się z pacjentem, jego rodziną, zespołem terapeutycznym.
  4. Organizowanie pracy własnej w czasie dyżuru, organizowanie współpracy. Integrowanie własnych działań z celami zespołu, w którym członkiem jest chory (podopieczny i opiekujący się nim). Organizowanie opieki nad chorym zgodnie  z założeniami procesu pielęgnowania.
  5. Wrażliwe spostrzeganie ludzi, przyjmowanie informacji zwrotnych, odkrywanie własnych mocnych stron i sposobu korzystania z nich dla celów terapeutycznych.
  6. Podejmowanie elementarnych interwencji psychoterapeutycznych w relacji z pacjentem psychotycznym, depresyjnym, maniakalnym, autystycznym, wycofującym się, przeżywającym lęk.
  7. Różnicowanie relacji społecznych (międzyludzkich) i terapeutycznych. Rozpoznawanie przeżyć pacjenta i własnych w trakcie zajęć terapeutycznych.
  8. Organizowanie społeczności leczniczej.
  9. Kształtowanie i rozwijanie u pacjenta podstawowych umiejętności społecznych.
  10. Tworzenie środowiska zapewniającego bezpieczeństwo choremu i jego otoczeniu. Przestrzeganie praw pacjenta. Udzielanie wsparcia psychicznego choremu hospitalizowanemu. Przygotowywanie leków psychotropowych dla chorych.
  11. Organizowanie różnych form socjalizacji pacjenta w oddziale. Prowadzenie relaksacji.
  12. Przestrzeganie procedur w przypadku agresji i gróźb. Ocena strategii postępowania. Stosowanie unieruchomienia osoby z użyciem pasów, uchwytów, prześcieradeł lub kaftana bezpieczeństwa. Prowadzenie obserwacji i dokumentacji pacjentów unieruchomionych.
  13. Prowadzenie poradnictwa odnośnie trybu życia z chorobą psychiczną. Psychoedukacja rodziny oraz udzielanie jej wsparcia psychicznego. 

Praktyka zawodowa:

 

  1. Pomaganie pacjentowi w adaptacji w placówce.
  2. Zakładanie i prowadzenie niezbędnej dokumentacji.
  3. Zastosowanie metod gromadzenia danych o chorych.
  4. Zastosowanie procedur pielęgnowania, diagnostycznych, medycznych, standardów pielęgniarskiej opieki oraz procedur sanitarnych.
  5. Sporządzenie planu pielęgnacji i realizowanie opieki w różnych stanach chorobowych.
  6. Różnicowanie objawów chorób, umiejętność wykorzystywania ich w procesie pielęgnowania, przygotowanie chorego do badań diagnostycznych.
  7. Uczestniczenie w badaniach diagnostycznych.
  8. Obserwacja i współpraca z chorym i jego rodziną.
  9. Uczestniczenie w działaniach profilaktycznych i edukacyjnych wobec chorego i jego rodziny, ocena wyników podejmowanych działań

Centrum Symulacji Medycznej:

1.       Udział pielęgniarki w zastosowaniu przymusu bezpośredniego.

2.       Rola pielęgniarki w prawidłowym wypełnieniu dokumentacji medycznej przymusu bezpośredniego – zgodnego z obowiązującymi przepisami prawa w tym zakresie.

3.       Rola pielęgniarki w obserwacji stanu pacjenta wobec, którego zastosowano przymus bezpośredni.

 

Metody kształcenia

Wykład, pogadanka, dyskusja, metody aktywnego nauczania.

Efekty uczenia się i metody weryfikacji osiągania efektów uczenia się

Opis efektu Symbole efektów Metody weryfikacji Forma zajęć

Warunki zaliczenia

Zaliczenie wykładów: Wykłady kończą się egzaminem. Metodą weryfikacji efektów kształcenia jest egzamin pisemny – test z zagadnień programowych ćwiczeń i wykładów opracowanych w formie pytań. Warunkiem zaliczenia egzaminu jest uzyskanie określonej minimalnej liczby punktów na zaliczenie na ocenę dostateczną: 60% prawidłowych odpowiedzi.

Ćwiczenia: 
Ćwiczenia z przedmiotu kończą się zaliczeniem z oceną. Efekty kształcenia będą weryfikowane trzema sposobami:  1. Kontrolę wykonania zadań przewidzianych programem: przygotowanie teoretyczne oraz praktyczne przeprowadzenie przykładowych ćwiczeń z wybranej terapii stosowanej w psychiatrii. 2. Przygotowanie i omówienie wybranej jednostki chorobowej z zakresu psychiatrii (etiologia, objawy, leczenie, terapie itd.) Ocenie podlega sposób prezentacji zagadnienia, adekwatny dobór literatury, jej twórczy sposób wykorzystania, umiejętność prowadzenia dialogu ze słuchaczami. 3. Kolokwium pytania otwarte z zakresu psychopatologii oraz wybranych jednostek chorobowych, warunkiem zaliczenia na ocenę dostateczną jest uzyskanie 60%. Ocena z ćwiczeń będzie średnią arytmetyczną ocen uzyskanych za poszczególne zadania. Zajęcia praktyczne - zaliczenie z oceną, Praktyka zawodowa - zaliczenie z oceną,  Samokształcenie – zaliczenie bez oceny. Samokształcenie obejmuje treści z podanej literatury przedmiotu. Warunkiem zaliczenia jest przygotowanie pracy pisemnej na wybrany temat. Ocena końcowa z przedmiotu jest średnią arytmetyczną uzyskanych ocen z egzaminu, ćwiczeń i zajęć praktycznych. 

Literatura podstawowa

  1. Bilikiewicz, A., Strzyżewski, W. (red.): Psychiatria. Podręcznik dla studentów medycyny. PZWL, Warszawa 1992, 2005.
  2. Bilikiewicz A., Landowski J., Radziwiłłowicz P.: Psychiatria. Repetytorium. PZWL, Warszawa 2003.
  3. Skrzyński W.: Podstawy psychologii klinicznej. ARW DIMA, Warszawa 2000.
  4. Martin N. G.: Neuropsychologia. PZWL, Warszawa 2001.
  5. ger S. P., Deutsch G.: Lewy mózg, prawy mózg z perspektywy neurobiologii poznawczej. Prószyński i S – ka, Warszawa 1998. 
  6. Carr A.: Depresja i próby samobójcze młodzieży. Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, Gdańsk 2004.
  7. Kokoszka A.: Zaburzenia nerwicowe. Postępowanie w praktyce ogólnolekarskiej. Medycyna praktyczna, Kraków 2004.
  8. Pecyna B. M.: Psychologia kliniczna, Żak, Warszawa 2001. 
  9. Aleksandrowicz J. W.: Psychopatologia zaburzeń nerwicowych i osobowości. Wyd. Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2002.
  10. Heitzman J. (red.): Psychiatria. PZWL Warszawa 2005.
  11. Namysłowska I. (red.): Psychiatria dzieci i młodzieży. PZWL, Warszawa 2005.  
  12. Jakubik A.: Zaburzenia osobowości. PZWL, Warszawa 2003.
  13. Aleksandrowicz J.: Psychoterapia. PZWL, Warszawa 2000.
  14. Formański J.: Psychologia środowiskowa. PZWL, Warszawa 2004.
  15. Freyberger H. J., Schneider W., Stieglitz R. D.: Kompendium psychiatrii, psychoterapii, medycyny psychosomatycznej. PZWL, Warszawa 2005.
  16. Ugniewska, C.: Pielęgniarstwo psychiatryczne i neurologiczne. PZWL, Warszawa 1998.

Literatura uzupełniająca

  1. Pitt, B.: Psychogeriatria. PZWL, Warszawa 1986.
  2. Kimak,K.:Zbiór standardów,Przyjęcia, opieki, socjalizacji i wypisu chorego ze szpitala psychiatrycznego.Wydawnictwo CZELEJ, Lublin 2002.

Uwagi


Zmodyfikowane przez dr n. med. Joanna Hoffmann-Aulich (ostatnia modyfikacja: 12-05-2017 13:09)