Psychiatria i pielęgniarstwo psychiatryczne - opis przedmiotu
Informacje ogólne
Nazwa przedmiotu
Psychiatria i pielęgniarstwo psychiatryczne
Kod przedmiotu
12.2-WL-PielP-PSYCH
Wydział
Wydział Lekarski i Nauk o Zdrowiu
Kierunek
Pielęgniarstwo
Profil
praktyczny
Rodzaj studiów
pierwszego stopnia z tyt. licencjata pielęgniarstwa
Semestr rozpoczęcia
semestr zimowy 2017/2018
Informacje o przedmiocie
Semestr
6
Liczba punktów ECTS do zdobycia
8
Typ przedmiotu
obowiązkowy
Język nauczania
polski
Sylabus opracował
mgr Donata Fornalewska
Formy zajęć
Forma zajęć
Liczba godzin w semestrze (stacjonarne)
Liczba godzin w tygodniu (stacjonarne)
Liczba godzin w semestrze (niestacjonarne)
Liczba godzin w tygodniu (niestacjonarne)
Forma zaliczenia
Wykład
15
1
-
-
Egzamin
Ćwiczenia
30
2
-
-
Zaliczenie na ocenę
Praktyka
40
2,67
-
-
Zaliczenie na ocenę
Zajęcia praktyczne
80
5,33
-
-
Zaliczenie na ocenę
Samokształcenie
30
2
-
-
Zaliczenie
Cel przedmiotu
Opanowanie przez studentów wiedzy, umiejętności i kompetencji społecznych z zakresu profesjonalnej opieki nad chorym psychicznie i jego rodziną.
Wymagania wstępne
Wiedza, umiejętności i kompetencje z zakresu podstaw pielęgniarstwa.
Zakres tematyczny
Wykłady:
1. Psychologiczne i społeczne uwarunkowania zdrowia psychicznego;
2. Zaburzenia psychiczne w chorobach somatycznych;
3. Podstawowe funkcje psychiczne człowieka i ich patologie;
4. .Zespoły psychopatologiczne
5. Proces leczenia w psychiatrii.;
6. Nerwice;
7. Samobójstwa i zaburzenia psychiczne (depresje)
8. Zaburzenia psychiczne dzieci i młodzieży;
9. Zagadnienia psychogeriatrii;
10. Proces pielęgnowania w psychiatrii;
11. Ustawa o ochronie zdrowia psychicznego
Ćwiczenia:
Podstawowe pojęcia z zakresu pielęgniarstwa psychiatrycznego: psychoterapia, psychoedukacja, psychoprofilaktyka;
Cykle życia rodzinnego – wyzwania i zagrożenia każdego etapu;
Poznanie chorego (błąd maski, postawy, sędziego);
Uzależnienie od alkoholu i innych związków psychoaktywnych mechanizmy uzależnienia;
Rola pielęgniarki oraz proces pielęgnowania pacjenta chorego na schizofrenię;
Rola pielęgniarki oraz proces pielęgnowania pacjenta chorego na nerwicę;
Rola pielęgniarki oraz proces pielęgnowania pacjenta chorego na psychozę maniakalno – depresyjną;
Rola pielęgniarki oraz proces pielęgnowania pacjenta uzależnionego od alkoholu;
Rola pielęgniarki oraz proces pielęgnowania pacjenta z depresją;
Rola pielęgniarki oraz proces pielęgnowania pacjenta z fobią;
Zaburzenia odżywiania – anoreksja nervosa, bulimia – rola pielęgniarki oraz proces pielęgnowania;
Diagnostyka – kwestionariusze i testy do badania osobowości oraz diagnozowania zaburzeń psychicznych (np. skala kontroli emocji, audit, lista wartości osobistych, skala ekspresji gniewu itd.).
Zajęcia praktyczne:
Nawiązywanie kontaktu, zbieranie informacji o chorym, tworzenie relacji terapeutycznej, wrażliwe i aktywne słuchanie, empatia.
Efektywne obserwowanie stanu psychicznego pacjenta, jego zachowań, relacji z innymi chorymi, rodziną, personelem.
Interpersonalne komunikowanie się z pacjentem, jego rodziną, zespołem terapeutycznym.
Organizowanie pracy własnej w czasie dyżuru, organizowanie współpracy. Integrowanie własnych działań z celami zespołu, w którym członkiem jest chory (podopieczny i opiekujący się nim). Organizowanie opieki nad chorym zgodnie z założeniami procesu pielęgnowania.
Wrażliwe spostrzeganie ludzi, przyjmowanie informacji zwrotnych, odkrywanie własnych mocnych stron i sposobu korzystania z nich dla celów terapeutycznych.
Podejmowanie elementarnych interwencji psychoterapeutycznych w relacji z pacjentem psychotycznym, depresyjnym, maniakalnym, autystycznym, wycofującym się, przeżywającym lęk.
Różnicowanie relacji społecznych (międzyludzkich) i terapeutycznych. Rozpoznawanie przeżyć pacjenta i własnych w trakcie zajęć terapeutycznych.
Organizowanie społeczności leczniczej.
Kształtowanie i rozwijanie u pacjenta podstawowych umiejętności społecznych.
Tworzenie środowiska zapewniającego bezpieczeństwo choremu i jego otoczeniu. Przestrzeganie praw pacjenta. Udzielanie wsparcia psychicznego choremu hospitalizowanemu. Przygotowywanie leków psychotropowych dla chorych.
Organizowanie różnych form socjalizacji pacjenta w oddziale. Prowadzenie relaksacji.
Przestrzeganie procedur w przypadku agresji i gróźb. Ocena strategii postępowania. Stosowanie unieruchomienia osoby z użyciem pasów, uchwytów, prześcieradeł lub kaftana bezpieczeństwa. Prowadzenie obserwacji i dokumentacji pacjentów unieruchomionych.
Prowadzenie poradnictwa odnośnie trybu życia z chorobą psychiczną. Psychoedukacja rodziny oraz udzielanie jej wsparcia psychicznego.
Praktyka zawodowa:
Pomaganie pacjentowi w adaptacji w placówce.
Zakładanie i prowadzenie niezbędnej dokumentacji.
Zastosowanie metod gromadzenia danych o chorych.
Zastosowanie procedur pielęgnowania, diagnostycznych, medycznych, standardów pielęgniarskiej opieki oraz procedur sanitarnych.
Sporządzenie planu pielęgnacji i realizowanie opieki w różnych stanach chorobowych.
Różnicowanie objawów chorób, umiejętność wykorzystywania ich w procesie pielęgnowania, przygotowanie chorego do badań diagnostycznych.
Uczestniczenie w badaniach diagnostycznych.
Obserwacja i współpraca z chorym i jego rodziną.
Uczestniczenie w działaniach profilaktycznych i edukacyjnych wobec chorego i jego rodziny, ocena wyników podejmowanych działań
.
Centrum Symulacji Medycznej:
1. Udział pielęgniarki w zastosowaniu przymusu bezpośredniego.
2. Rola pielęgniarki w prawidłowym wypełnieniu dokumentacji medycznej przymusu bezpośredniego – zgodnego z obowiązującymi przepisami prawa w tym zakresie.
3. Rola pielęgniarki w obserwacji stanu pacjenta wobec, którego zastosowano przymus bezpośredni.
Metody kształcenia
Wykład, pogadanka, dyskusja, metody aktywnego nauczania.
Efekty uczenia się i metody weryfikacji osiągania efektów uczenia się
Opis efektu
Symbole efektów
Metody weryfikacji
Forma zajęć
Warunki zaliczenia
Zaliczenie wykładów: Wykłady kończą się egzaminem. Metodą weryfikacji efektów kształcenia jest egzamin pisemny – test z zagadnień programowych ćwiczeń i wykładów opracowanych w formie pytań. Warunkiem zaliczenia egzaminu jest uzyskanie określonej minimalnej liczby punktów na zaliczenie na ocenę dostateczną: 60% prawidłowych odpowiedzi.
Ćwiczenia:
Ćwiczenia z przedmiotu kończą się zaliczeniem z oceną. Efekty kształcenia będą weryfikowane trzema sposobami: 1. Kontrolę wykonania zadań przewidzianych programem: przygotowanie teoretyczne oraz praktyczne przeprowadzenie przykładowych ćwiczeń z wybranej terapii stosowanej w psychiatrii. 2. Przygotowanie i omówienie wybranej jednostki chorobowej z zakresu psychiatrii (etiologia, objawy, leczenie, terapie itd.) Ocenie podlega sposób prezentacji zagadnienia, adekwatny dobór literatury, jej twórczy sposób wykorzystania, umiejętność prowadzenia dialogu ze słuchaczami. 3. Kolokwium pytania otwarte z zakresu psychopatologii oraz wybranych jednostek chorobowych, warunkiem zaliczenia na ocenę dostateczną jest uzyskanie 60%. Ocena z ćwiczeń będzie średnią arytmetyczną ocen uzyskanych za poszczególne zadania. Zajęcia praktyczne - zaliczenie z oceną, Praktyka zawodowa - zaliczenie z oceną, Samokształcenie – zaliczenie bez oceny. Samokształcenie obejmuje treści z podanej literatury przedmiotu. Warunkiem zaliczenia jest przygotowanie pracy pisemnej na wybrany temat. Ocena końcowa z przedmiotu jest średnią arytmetyczną uzyskanych ocen z egzaminu, ćwiczeń i zajęć praktycznych.
Literatura podstawowa
Bilikiewicz, A., Strzyżewski, W. (red.): Psychiatria. Podręcznik dla studentów medycyny. PZWL, Warszawa 1992, 2005.
Bilikiewicz A., Landowski J., Radziwiłłowicz P.: Psychiatria. Repetytorium. PZWL, Warszawa 2003.
Skrzyński W.: Podstawy psychologii klinicznej. ARW DIMA, Warszawa 2000.
Martin N. G.: Neuropsychologia. PZWL, Warszawa 2001.
ger S. P., Deutsch G.: Lewy mózg, prawy mózg z perspektywy neurobiologii poznawczej. Prószyński i S – ka, Warszawa 1998.
Carr A.: Depresja i próby samobójcze młodzieży. Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, Gdańsk 2004.
Kokoszka A.: Zaburzenia nerwicowe. Postępowanie w praktyce ogólnolekarskiej. Medycyna praktyczna, Kraków 2004.
Pecyna B. M.: Psychologia kliniczna, Żak, Warszawa 2001.
Aleksandrowicz J. W.: Psychopatologia zaburzeń nerwicowych i osobowości. Wyd. Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2002.
Heitzman J. (red.): Psychiatria. PZWL Warszawa 2005.
Namysłowska I. (red.): Psychiatria dzieci i młodzieży. PZWL, Warszawa 2005.
Jakubik A.: Zaburzenia osobowości. PZWL, Warszawa 2003.
Aleksandrowicz J.: Psychoterapia. PZWL, Warszawa 2000.
Formański J.: Psychologia środowiskowa. PZWL, Warszawa 2004.
Freyberger H. J., Schneider W., Stieglitz R. D.: Kompendium psychiatrii, psychoterapii, medycyny psychosomatycznej. PZWL, Warszawa 2005.
Ugniewska, C.: Pielęgniarstwo psychiatryczne i neurologiczne. PZWL, Warszawa 1998.
Literatura uzupełniająca
Pitt, B.: Psychogeriatria. PZWL, Warszawa 1986.
Kimak,K.:Zbiór standardów,Przyjęcia, opieki, socjalizacji i wypisu chorego ze szpitala psychiatrycznego.Wydawnictwo CZELEJ, Lublin 2002.
Uwagi
Zmodyfikowane przez dr n. med. Joanna Hoffmann-Aulich (ostatnia modyfikacja: 12-05-2017 13:09)
Ta strona używa ciasteczek (cookies), dzięki którym nasz serwis może działać lepiej. Korzystając z niniejszej strony, wyrażasz zgodę na ich używanie. Dowiedz się więcej.