SylabUZ

Wygeneruj PDF dla tej strony

Ochrona atmosfery (wybieralny) - opis przedmiotu

Informacje ogólne
Nazwa przedmiotu Ochrona atmosfery (wybieralny)
Kod przedmiotu 06.4-WI-ISP-od.- 16
Wydział Wydział Budownictwa, Architektury i Inżynierii Środowiska
Kierunek Inżynieria środowiska
Profil ogólnoakademicki
Rodzaj studiów pierwszego stopnia z tyt. inżyniera
Semestr rozpoczęcia semestr zimowy 2017/2018
Informacje o przedmiocie
Semestr 5
Liczba punktów ECTS do zdobycia 2
Typ przedmiotu obowiązkowy
Język nauczania polski
Sylabus opracował
  • dr inż. Oryna Słobodzian-Ksenicz
Formy zajęć
Forma zajęć Liczba godzin w semestrze (stacjonarne) Liczba godzin w tygodniu (stacjonarne) Liczba godzin w semestrze (niestacjonarne) Liczba godzin w tygodniu (niestacjonarne) Forma zaliczenia
Wykład 15 1 9 0,6 Zaliczenie na ocenę
Projekt 15 1 9 0,6 Zaliczenie na ocenę

Cel przedmiotu

Celem przedmiotu jest nabycie umiejętności identyfikacji źródeł zanieczyszczeń atmosfery i wynikających stąd zagrożeń dla jej stanu. Studenci nabywają wiedzę o podstawowych metodach i aparatach stosowanych w oczyszczaniu gazów odlotowych z zanieczyszczeń gazowych i pyłowych. Poznają metody badań zanieczyszczeń powietrza oraz metody zbierania i opracowywania informacji o wielkości emisji zanieczyszczeń.

Wymagania wstępne

Formalne: podstawy fizyki, chemii, termodynamiki, meteorologii i klimatologii, matematyki.

Nieformalne: brak

Zakres tematyczny

Program wykładów: Podstawowe pojęcia i definicje. Zanieczyszczenia sztuczne i naturalne – charakterystyka źródeł. Przemiany zanieczyszczeń w atmosferze. Wpływ zjawisk meteorologicznych - turbulencji, wiatrów, stanów równowagi atmosfery – na rozprzestrzenianie zanieczyszczeń w atmosferze. Podstawowe procesy i aparaty w oczyszczaniu gazów odlotowych. Oczyszczanie gazów odlotowych z zanieczyszczeń organicznych. Ograniczanie emisji tlenków siarki i tlenków azotu. Odpylanie gazów i odpylacze. Metody badań zanieczyszczeń powietrza oraz metody zbierania informacji o wielkości emisji zanieczyszczeń. Monitoring powietrza. Unormowania prawne w ochronie atmosfery. Ocena jakości powietrza. Skutki działalności antropogenicznej – dziura ozonowa, efekt cieplarniany, kwaśne deszcze.

Program ćwiczeń projektowych: Określenie wielkości emisji i zasięgu rozprzestrzeniania zanieczyszczeń gazowych i pyłowych dla wybranego obiektu przy wykorzystaniu oprogramowania komputerowego. Wyznaczenie wymaganego stopnia redukcji ilości emitowanych zanieczyszczeń.

Metody kształcenia

Metoda podająca: Wykład konwencjonalny, informacyjno- problemowy.

Metody poszukujące, ćwiczeniowo – praktyczne: metoda projektu.

Efekty uczenia się i metody weryfikacji osiągania efektów uczenia się

Opis efektu Symbole efektów Metody weryfikacji Forma zajęć

Warunki zaliczenia

Wykład - zaliczenie standardowe dla wszystkich studentów, kolokwium zaliczeniowe – 10 pytań problemowych. Ćwiczenia projektowe - warunkiem zaliczenia jest obecność na wszystkich zajęciach, opracowanie i przedstawienie operatu ochrony powietrza dla wybranego podmiotu gospodarczego odprowadzającego zanieczyszczenia gazowe i pyłowe. Skala ocen: 0÷50% - niedostateczny, 51÷60% - dostateczny, 61÷70% - dostateczny plus, 71÷80% - dobry, 81÷90% - dobry plus, 91÷100% - bardzo dobry. Podstawą ustalenia oceny łącznej jest średnia ważona uzyskana przez dodanie: 0,5 oceny z wykładu oraz 0,5 oceny z ćwiczeń projektowych. Średnią ważoną zaokrągla się do dwóch miejsc po przecinku. Ocena łączna ustalona jest na podstawie średniej ważonej zgodnie z zasadą: poniżej 3,24 – dostateczny, od 3,25 do 3,74 – dostateczny plus, od 3,75 do 4,24 – dobry, od 4,25 do 4,74 – dobry plus, od 4,75 – bardzo dobry.

Literatura podstawowa

  1. Rutkowski J.D. Źródła zanieczyszczeń powietrza atmosferycznego. Wyd. Politechniki Wrocławskiej, wyd. 2 zmienione, Wrocław 1993
  2. Rutkowski J.D., Syczewska K., Trzepierczyńska I. Podstawy inżynierii ochrony atmosfery. Wyd. Politechniki Wrocławskiej, Wrocław 1993
  3. Juda J., Chruściel S. Ochrona powietrza atmosferycznego. WNT Warszawa 1979

Literatura uzupełniająca

  1. Szklarczyk M. Ochrona atmosfery. Wyd. Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego, Olsztyn 2001
  2. Markiewicz M.T. Podstawy modelowania rozprzestrzeniania się zanieczyszczeń w powietrzu atmosferycznym. Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, Warszawa 2007

Uwagi

Zajęcia prowadzone są w pracowni komputerowej, praca z oprogramowaniem komputerowym – maksymalna liczba osób w grupie - 14 osób


Zmodyfikowane przez dr hab. inż. Sylwia Myszograj, prof. UZ (ostatnia modyfikacja: 09-05-2018 15:44)