1. SylabUZ
2. Wydział Budownictwa, Architektury i Inżynierii Środowiska
3. semestr zimowy 2017/2018
4. Architektura - pierwszego stopnia z tyt. inżyniera architekta
5. Podstawy projektowania urbanistycznego II

Wygeneruj PDF dla tej strony

Podstawy projektowania urbanistycznego II - opis przedmiotu

Cel przedmiotu

1. Celem w zakresie wiedzy jest zapoznanie studenta z podstawowymi zasadami projektowania urba­nistycznego w polskim systemie planowania przestrzennego, a także z uwarunkowaniami projektowo-planistycznymi wpływającymi na formę, kompozycję, złożoność i jakość struktury urbanistycznej,

2. Celem w zakresie umiejętności jest nauczenie studenta tworzenia projektowych założeń i progra­mów urbanistycznych dla wybranych terenów w zabudowie miejskiej i wykonanie na tej podstawie pro­jektu szczegółowego planu zmian i uzupełnień w istniejącym stanie zagospodarowania tych terenów,

3. Celem w zakresie kompetencji personalnych i społecznych jest ukierunkowanie studenta na zrów­noważony rozwój urbanistycznych struktur przestrzeni miejskich, poprzez ochronę i podwyższanie war­tości użytkowych, kulturowych, krajobrazowych, przyrodniczych, społecznych i technicznych środowi­ska miejskiego.

Wymagania wstępne

Zapisz zmiany

Formalne:

Student wcześniej musi uzyskać zaliczenie z przedmiotów: Projektowanie architektoniczne obiektów usługowych, Teoria budowy miast, Podstawy projektowania urbanistycznego I.

Zakres tematyczny

Program wykładów:

Podstawowe zasady projektowania urbanistycznego – przykłady krajowe i zagraniczne. Wpływ techniki i technologii budowania na projektowaną formę urbanistyczną elementów zagospodarowania miasta. Wpływ stylów architektonicznych na kompozycję przestrzenną projektowanych układów zabudowy miejskiej. Wpływ uwarunkowań funkcjonalnych i środowiskowych na stopień złożoności planu zago­spodarowania terenu zabudowy miejskiej. Kompozycja przestrzenna w projektowaniu urbanistycznym. Główne elementy kompozycji architektoniczno-urbanistycznej. Zagadnienia oddziaływania skali i pro­porcji elementów struktury przestrzennej na obserwatora. Standardy w projektowaniu urbanistycznym. Doświadczenia zagraniczne. Standardy obowiązujące w kraju związane z środowiskiem przyrodniczo-urbanistycznym miejskim i podmiejskim, z intensywnością użytkowania terenu, z warunkami zabudo­wy, zieleni, rekreacji, usług oraz komunikacji. Ogólny zarys systemu planowania przestrzennego w Polsce.

 

Program ćwiczeń projektowych:

 

Część wyjściowa opracowania projektowego:

1. Na wybranym do projektowego opracowania terenie zainwestowania miejskiego, student po prze­prowadzeniu zespołowym oceny wymogów użytkowych, kulturowych, krajobrazowych, przyrodni­czych, technicznych i społecznych, tworzy założenia projektowe wraz z programem ustalonych zmian i uzupełnień do zrealizowania w istniejącym stanie zagospodarowania tego terenu.

 

Część podstawowa opracowania projektowego:

2. Na podstawie przygotowanych urbanistycznych materiałów wyjściowych do projektu, student opra­cowuje dla wybranego obszaru zabudowy miejskiej, koncepcję szczegółowego planu przestrzen­nego zagospodarowania terenu w zakresie jakościowo-ilościowych zmian i uzupełnień w jego ist­niejącym stanie zainwestowania miejskiego.

Metody kształcenia

Metody podające:

Wykłady dotyczące podstawowej wiedzy w zakresie zasad projektowania urbanistycznego w polskim systemie planowania przestrzennego, realizowane są w sposób konwencjonalny z wykorzystaniem urządzeń audiowizualnych,

Metody poszukujące:

Ćwiczenia projektowe dotyczące nabywania przez studenta praktycznych umiejętności, realizowane są w zespołach projektowych, wykonujących indywidualnie i wspólnie koncepcyjne zadania projektowe.

Efekty uczenia się i metody weryfikacji osiągania efektów uczenia się

Opis efektu	Symbole efektów	Metody weryfikacji	Forma zajęć

Warunki zaliczenia

Wykłady:

Student poddaje się weryfikacji wiedzy w zakresie zasad projektowania urbanistycznego w polskim systemie planowania przestrzennego, poddaje się weryfikacji wiedzy dotyczącej rozróżniania uwarun­kowań projektowo-planistycznych wpływających na formę, kompozycję, złożoność i jakość struktury urbanistycznej, wykazuje zainteresowanie samodzielnym poszerzaniem wiedzy, doświadczeń i umie­jętności podczas wykonywania indywidualnie i w zespole projektowym urbanistycznych zadań koncep­cyjno-projektowych na zajęciach i w terenie, wykazuje się samodzielną pracą i współpracą w zespole projektowym nad wyznaczonym urbanistycznym zadaniem inżynierskim na podstawowym poziomie złożoności, wykazuje poza zajęciami aktywność w studiach nad ochroną podstawowych wartości śro­dowiska miejskiego.

Projekt:

Student uwzględnia w urbanistycznym zadaniu projektowym opracowane dane wyjściowe na poziomie poprawności oraz w stopniu zaawansowania zgodnym z zakresem programu ćwiczeń projektowych, przedstawia do weryfikacji wspólnie opracowaną z zespołem projektowym, koncepcję szczegółowego planu zagospodarowania przestrzennego terenu w istniejącej zabudowie miejskiej w zakresie metodo­logicznym zgodnym z programem ćwiczeń projektowych, przeprowadza prezentację własnych opraco­wań koncepcyjno-projektowych, które wykonywane są na okresowych przeglądach z wykorzystaniem środków technicznych i materiałowych.

 

Zasady ustalania oceny:

Oceną osiągniętych efektów kształcenia w kategorii „wiedza” jest wynik (W) z pisemnego egzaminu, uzyskany na podstawie testu z progami punktowymi:

Brak efektu kształcenia:

0,0 pkt = nd, 0,5 pkt = nd+,

Uzyskany efekt kształcenia:

1,0 pkt = dst, 1,5 pkt = dst+, 2,0 pkt = db, 2,5 pkt = db+, 3,0 pkt = bdb.

Oceną osiągniętych efektów kształcenia w kategorii „umiejętności” jest wynik (U) z przeglądów okre­sowych (0,1U_I, 0,2U_II) i oddania końcowego (0,7U_K) projektu.

Oceną osiągniętych efektów kształcenia w kategorii „kompetencje” jest wynik (K) z liczby konsultacji projektowych, odbytych bezpośrednio z prowadzącym na zajęciach i na przeglądach okresowych, po­twierdzających m.in. udział studenta w przedmiotowych zadaniach.

Łączna ocena za przedmiot (P) jest średnią arytmetyczną ocen z egzaminu (W) i projektu (U):

P = 0,5(W + U),

gdzie wartość oceny U zależy od oceny K:

U = K(0,1U_I + 0,2U_II + 0,7U_K) dla oceny: negatywnej K = 0, pozytywnej K = 1.

Literatura podstawowa

1. Aleksander C.: „ Język wzorów. Miasto, budynki, konstrukcje”, GWP, Gdańsk 2008.
2. Böhm A.: „ Planowanie przestrzenne dla architektów krajobrazu o czynniku kompozycji”, Politech­nika Krakowska, Kraków 2006.
3. Ciechanowski K.: „Podstawy kompozycji architektonicznej”, Politechnika Wrocławska, Wrocław 1974.
4. Czarnecki W.: „Planowanie miast i osiedli”, PWN, Warszawa 1970.
5. Malisz S.: „Zarys kształtowania układów osadniczych”, ARKADY, Warszawa 1981.
6. Małachowicz E.: „Ochrona środowiska kulturowego”, Politechnika Wrocławska, Wrocław 1988.
7. Płaszewski T.: „Kształtowanie przestrzennego środowiska człowieka”, PWN, Warszawa 1983.
8. Praca zbiorowa: „Czynnik kreacji w projektowaniu urbanistycznym”, Politechnika Krakowska, Kra­ków 1999.
9. Praca zbiorowa: „Humanizacja zespołów mieszkaniowych – blokowisk”, Politechnika Wrocławska, Wrocław 1994.
10. Praca zbiorowa: „Standardy urbanistyczne krajowe – powszechnie obowiązujące”, IGPiK, War­szawa 1998.
11. Praca zbiorowa: „Wprowadzenie do projektowania osiedlowych struktur funkcjonalno-przestrzennych”, Politechnika Wrocławska, Wrocław 1978.
12. Ostrowski W.: „Urbanistyka współczesna”, ARKADY, Warszawa 1975.
13. Ostrowski W.: „Zespoły zabytkowe w urbanistyce”, Warszawa 1980.
14. Schneider-Skalska G.: „Kształtowanie zdrowego środowiska miejskiego” Politechnika Krakowska, Kraków 2004.
15. Szponer A.: „Fizjografia urbanistyczna”, PWN, Warszawa 2003.
16. Wejchert K.: „Elementy kompozycji urbanistycznej”, ARKADY, Wyd. 2, Warszawa 2008.

Literatura uzupełniająca

1. Pokorski J., Siwiec A.: „Kształtowanie terenów zieleni”, WSiP, 1977.
2. Praca zbiorowa: „Miasto ogród. Sto lat rozwoju idei”, DWN, Wrocław 1999.
3. Praca zbiorowa: „Kształtowanie przestrzeni zurbanizowanej w myśl zasad ekorozwoju”, PKE, Wrocław 2001.
4. Praca zbiorowa: „Sztuka ogrodów w krajobrazie miasta”, Politechnika Wrocławska, Wrocław 1997.
5. Praca zbiorowa: „Podręcznik rewitalizacji. Zasady, procedury i metody działania współczesnych procesów rewitalizacji”, Urząd Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast, Warszawa 2003.
6. Strabel W.: „Studia i plany zagospodarowania przestrzennego”, PWSZ, Nysa 2009.

Uwagi

Sala wykładowa z możliwością zaciemnienia powinna być wyposażona w sprzęt audio-wizualny, tablice do pisania i prezentowania plansz projektowych oraz w rzutnik folii.

 

Sala projektowa z możliwością zaciemnienia powinna być wyposażona w stoły projektowe, w sprzęt audio-wizualny, tablice do pisania i prezentowania plansz projektowych oraz
w rzutnik folii.

Zmodyfikowane przez dr hab. inż. arch. Bogusław Wojtyszyn, prof. UZ (ostatnia modyfikacja: 02-05-2017 21:14)