SylabUZ
Nazwa przedmiotu | Podstawy pracy praktycznej (obserwacja, rozmowa psychologiczna, wywiad) |
Kod przedmiotu | 14.4-WP-PSChM-PPP(o,rp,w) |
Wydział | Wydział Nauk Społecznych |
Kierunek | Psychologia |
Profil | ogólnoakademicki |
Rodzaj studiów | jednolite magisterskie |
Semestr rozpoczęcia | semestr zimowy 2017/2018 |
Semestr | 2 |
Liczba punktów ECTS do zdobycia | 3 |
Typ przedmiotu | obowiązkowy |
Język nauczania | polski |
Sylabus opracował |
|
Forma zajęć | Liczba godzin w semestrze (stacjonarne) | Liczba godzin w tygodniu (stacjonarne) | Liczba godzin w semestrze (niestacjonarne) | Liczba godzin w tygodniu (niestacjonarne) | Forma zaliczenia |
Ćwiczenia | 30 | 2 | 18 | 1,2 | Zaliczenie na ocenę |
Celem przedmiotu jest zapoznanie studentów z podstawowymi umiejętnościami praktycznymi niezbędnymi pracy psychologa, w tym kształtowanie sprawności posługiwania się podstawowymi narzędziami konwersacyjnymi, budowanie podstawowych umiejętności nawiązywania kontaktu interpersonalnego podczas prowadzenia rozmowy i diagnozy psychologicznej.
Brak.
.Prezentacja i omówienie podstawowych narzędzi konwersacyjnych: Co dzieje się podczas rozmowy? Rodzaje pytań, Czas i przestrzeń dla rozmówcy., Informacje zwrotne w grupie, podczas rozmowy indywidualnej, wywiadu.Rozróżnianie i utrzymywanie granic. Parafrazy. Dostrzeganie reakcji emocjonalnej. Osobisty rezonans emocjonalny. Osobisty – nieosobisty ton wypowiedzi. Kierowanie rozmową – utrzymywanie tematu. Klaryfikacja i milczenie. Przejawy oporu. Reakcja psychologa na opór. Relacja diagnostyczna. Wywiad w praktyce psychologicznej. Etyka w praktyce.Budowanie podstawowych umiejętności nawiązywania kontaktu interpersonalnego podczas prowadzenia wywiadu diagnostycznego. Rozwój zdolności pracy w grupie i udzielania informacji zwrotnych. Budowanie zdolności do dostrzegania zjawisk psychologicznych występujących podczas rozmowy u osoby, z którą rozmawiam i reagowania na te zjawiska. Budowanie zdolności do dostrzegania zjawisk psychologicznych u psychologa i reagowania na nie. Kształtowanie umiejętności rozpoznawania własnych źródeł powstawania trudności w kontakcie z drugim człowiekiem. Prezentacja podstawowych technik radzenia sobie z oporem pacjenta. Kształtowanie podstawowych umiejętności radzenia sobie z oporem pacjenta. Kształtowanie umiejętności do refleksji na temat zagrożeń wynikających z naruszania zasad etycznych.
Praca indywidualna i w grupach, case-study, dyskusja problemowa.
Opis efektu | Symbole efektów | Metody weryfikacji | Forma zajęć |
Podstawą zaliczenia jest aktywność na zajęciach oraz przygotowanie i omówienie prezentacji dotyczącej zagadnień poruszanych na zajęciach.
Ocenę końcową ustala się na podstawie średniej arytmetycznej ze wszystkich zajęć wchodzących w skład przedmiotu oraz oceny z ewentualnego egzaminu, zgodnie z zasadą:
od 2,5 do 3,24 - dostateczny
od 3,25 do 3,74 - dostateczny plus,
od 3,75 do 4,24 - dobry,
od 4,25 do 4,74 - dobry plus,
od 4,75 - bardzo dobry.
Zgodnie z § 26 pkt 3 Regulaminu Studiów UZ ocena nie może być niższa od najniższej, ani wyższa od najwyższej z ocen zajęć wchodzących w skład tego przedmiotu. Przy ustalaniu oceny końcowej pod uwagę bierze się także oceny negatywne uzyskane w toku egzaminowania.
Romanowska K. (2009). Opór, praca z oporem. (188 – 215). W: Stemplewska-Żakowicz K., Krejtz K. (red.) Wywiad psychologiczny 2. Warszawa: Pracownia Testów Psychologicznych Polskiego Towarzystwa Psychologicznego.
Szustrowa T. (2009). Swobodne techniki diagnostyczne. W: Wywiad i obserwacja Stemplewska-Żakowicz K., Krejtz K. (red.) Wywiad psychologiczny 1. Warszawa: Pracownia Testów Psychologicznych Polskiego Towarzystwa Psychologicznego.
Ustian D. (2009). Pytania i inne instrumenty konwersacyjne. Zastosowania praktyczne. (152 – 188). W: Stemplewska-Żakowicz K., Krejtz K. (red.) Wywiad psychologiczny 2. Warszawa: Pracownia Testów Psychologicznych Polskiego Towarzystwa Psychologicznego.
Enright J. (1984). Poradnictwo i terapia bez oporu. W: Santorski J. (red.). Nowe strategie i techniki pomocy psychologicznej. Warszawa: Polskie Towarzystwo Higieny Psychicznej.
Stemplewska-Żakowicz K., Krejtz K. red. (2009). Wywiad psychologiczny 1. Warszawa: Pracownia Testów Psychologicznych Polskiego Towarzystwa Psychologicznego.
Stemplewska-Żakowicz K., Krejtz K. red. (2009). Wywiad psychologiczny 2. Warszawa: Pracownia Testów Psychologicznych Polskiego Towarzystwa Psychologicznego.
Stemplewska-Żakowicz K., Krejtz K. red. (2009). Wywiad psychologiczny 3. Warszawa: Pracownia Testów Psychologicznych Polskiego Towarzystwa Psychologicznego.
Zmodyfikowane przez dr hab. Iwona Grzegorzewska, prof. UZ (ostatnia modyfikacja: 04-05-2017 10:54)