SylabUZ
| Nazwa przedmiotu | Podstawy seksuologii |
| Kod przedmiotu | 14.0-WP-PSChM-PS |
| Wydział | Wydział Nauk Społecznych |
| Kierunek | Psychologia |
| Profil | ogólnoakademicki |
| Rodzaj studiów | jednolite magisterskie |
| Semestr rozpoczęcia | semestr zimowy 2017/2018 |
| Semestr | 6 |
| Liczba punktów ECTS do zdobycia | 4 |
| Typ przedmiotu | obowiązkowy |
| Język nauczania | polski |
| Sylabus opracował |
|
| Forma zajęć | Liczba godzin w semestrze (stacjonarne) | Liczba godzin w tygodniu (stacjonarne) | Liczba godzin w semestrze (niestacjonarne) | Liczba godzin w tygodniu (niestacjonarne) | Forma zaliczenia |
| Wykład | 15 | 1 | 9 | 0,6 | Zaliczenie na ocenę |
| Ćwiczenia | 15 | 1 | 9 | 0,6 | Zaliczenie na ocenę |
Uczestnicy dokonają weryfikacji osobistych postaw i fałszywych przekonań wobec seksualności. Zdobędą wiedzę na temat wyzwań, dylematów przed jakimi staje współczesna seksuologia. Po odbytych zajęciach będą potrafili dokonać rozróżnienia pojąć takich jak: tożsamość, orientacja seksualna, preferencja seksualna, zaburzenie seksualne itp. Zdobędą umiejętność stosowania wczesnej diagnozy i krótkiej interwencji wobec osoby z problemami seksualnymi, a także zdobędą podstawową wiedzą na temat metod leczenia zaburzeń seksualnych.
Brak.
Seksuologia w ujęciu medycznym, psychologicznym i pedagogicznym. Deklaracja Praw Seksualnych. Podstawowe pojęcia w seksuologii: tożsamość płciowa, role płciowe, orientacja płciowa, preferencje seksualne, realizacja płciowa. Pomoc psychologiczna osobom transseksualnym i homoseksualnym. Seksualność w ontogenezie człowieka: rozwój psychoseksualny człowieka. Nadużycia seksualne wobec dzieci (pedofilia) i dorastających (efebofilia). Seksuologia kliniczna: rodzaje zaburzeń seksualnych wg. ICD-10, metody leczenia zaburzeń seksualnych. Seksuologia biologiczna: anatomia narządów płciowych, fizjologia kobiety, fizjologia mężczyzny, psychofizjologia seksualna.
Dyskusja panelowa , praca w grupach, praca z podręcznikiem, prezentacje multimedialne, studium przypadku, wykład konwersatoryjny.
| Opis efektu | Symbole efektów | Metody weryfikacji | Forma zajęć |
Student powinien się wykazać aktywnością na zajęciach i opanowaniem zagadnień programowych.
Wykłady z przedmiotu kończą się zaliczeniem z oceną - testem wiedzy.
Ćwiczenia z przedmiotu kończą się zaliczeniem z oceną. Metodami weryfikacji efektów kształcenia są: ocena sposobu prezentacji i argumentacji własnych poglądów w toku zajęć oraz test wiedzy.
Ocena z przedmiotu jaką uzyskuje student - to średnia ocen uzyskanych z egzaminu i z ćwiczeń.
1. Bancroft J. - Seksualność człowieka, Wrocław, 2011,
2. Beisert M., Seksualność człowieka w cyklu życia, PWN, Warszawa, 2006
3. Beisert M., Psychologia zaburzeń seksualnych, [w:] H. Sęk (red.), Psychologia kliniczna, tom 2, PWN, Warszawa 2007
4. Izdebski Z., Seksualność Polaków na początku XXI w., Kraków 2012
5. Leiblum S., Rosen R. (red.), Terapia zaburzeń seksualnych, GWP, Gdańsk 2006
6. Lew - Starowicz Z., Skrzypulec V., Podstawy seksuologii, Warszawa, 2010,
1. Beisert M. - Pedofilia. Geneza i mechanizmy zaburzenia, Gdańsk, 2012,
2. Buss D. M., Ewolucja pożądania, Gdańsk 2000
3. Gapik L, Woźniak A. (red.), Terapia w seksuologii. Zagadnienia wybrane, wyd. UAM, Poznań 2001
4. Giddens A., Przemiany intymności. Seksualność, miłość i erotyzm we współczesnych społeczeństwach, PWN, Warszawa 2007
5. Imieliński K.: Seksiatria, tom I i II, PWN, Warszawa
6. Imieliński K. (red.), Zarys seksuologii i seksiatrii, PZWL, Warszawa 1986
7. Jaczewski A., Rozwój erotyczny, Warszawa 1992
8. Pospiszyl K., Przestępstwa seksualne, Warszawa 2009
Zmodyfikowane przez dr Jarosław Wagner (ostatnia modyfikacja: 23-09-2018 22:40)
