1. SylabUZ
2. Wydział Humanistyczny
3. semestr zimowy 2017/2018
4. Filologia / Filologia germańska - pierwszego stopnia
5. Emisja głosu i kultura języka

Wygeneruj PDF dla tej strony

Emisja głosu i kultura języka - opis przedmiotu

Cel przedmiotu

Wiedza: student zna podstawowe zasady poprawnej wymowy, style komunikacji i bariery komunikacyjne, zna i rozumie potrzebę stosowania podstawowych warunków higieny głosu, zna podstawowe środki stylistyczne, retoryczne i erystyczne.

Umiejętności: student umie przygotować krótką wypowiedź z zachowaniem podstawowych zasad poprawnej emisji głosu, zna i wykorzystuje podstawowe środki stylistyczne, retoryczne i erystyczne, potrafi wypowiadać się na przygotowany temat przed średniej wielkości publicznością.

Kompetencja: student rozumie kształcenie poprawnej emisji głosu jako stały proces i jest świadomy potrzeby ciągłego rozwijania i kształcenia umiejętności sprawnego i poprawnego komunikowania się; student umie dostrzec błędy w wypowiedzi ustnej i szuka sposobów ich poprawy.

Wymagania wstępne

Zapisz zmiany

brak

Zakres tematyczny

Cechy prawidłowej emisji głosu. Głos a postawa psychofizyczna. Higiena głosu, a higiena życia i środowisko zewnętrzne. Narządy mowy i słuchu w procesie komunikacji. Komunikacja werbalna i niewerbalna. Style komunikowania się. Bariery komunikacyjne (zwłaszcza w sytuacji szkolnej). Intencjonalność wypowiedzi a prozodyczne elementy polszczyzny. Podstawowe środki stylistyczne, retoryczne i erystyczne.

Metody kształcenia

elementy wykładu, dyskusja, ćwiczenia oddechowe, ćwiczenia z zakresu dykcji, praca z tekstem – recytacja, przygotowywanie wypowiedzi publicznych

Efekty uczenia się i metody weryfikacji osiągania efektów uczenia się

Opis efektu	Symbole efektów	Metody weryfikacji	Forma zajęć

Warunki zaliczenia

Warunkiem zaliczenia jest aktywność i stała praca w ramach zajęć oraz pozytywna ocena z końcowej prezentacji wypowiedzi na zadany temat.

Literatura podstawowa

1. Bugajski M., Język w komunikowaniu, Warszawa 2006.
2. Jadacka H., Kultura języka polskiego. Fleksja, słowotwórstwo, składnia, Warszawa 2005.
3. Karpowicz T., Kultura języka polskiego. Wymowa, ortografia, interpunkcja, Warszawa 2009.
4. Knapp M.L., Hall J.A., Komunikacja niewerbalna w interakcjach międzyludzkich, Wrocław 2000.
5. Lubaś W., Urbańczyk S., Podręczny słownik poprawnej wymowy polskiej, Kraków-Katowice 1994.
6. Łastik A., Poznaj swój głos..., Warszawa 2002.
7. Oczkoś M., Sztuka mówienia. Bez bełkotania i faflunienia, Warszawa 1015.
8. Stewart J., Mosty zamiast murów, Warszawa 2000.
9. Śliwińska-Kowalska, Głos narzędziem pracy, Łódź 1999.
10. Tarasiewicz-Ciesielska B., Mówię i śpiewam świadomie: podręcznik do emisji głosu, Kraków 2003.
11. Załazińska A., Rusinek M., Retoryka codzienna, Warszawa 2010.

Literatura uzupełniająca

1. Baudouin de Courtenay J., Spostrzeżenia nad językiem dziecka, Wrocław-Warszawa-Kraków 1974.
2. Kaczmarek L., Kształtowanie się mowy dziecka, Poznań 1953.
3. Nowakowski P., Wariantywność polskiej wymowy scenicznej, Poznań 1996.
4. Ostaszewska D., Tambor J., Fonetyka i fonologia współczesnego języka polskiego, Warszawa 2000.
5. Zaburzenia mowy, red. S. Grabias, Lublin 2001.
6. Toczyska B., Sarabanda w chaszczach, Gdańsk 1997.

Uwagi

brak

Zmodyfikowane przez dr Piotr Krycki (ostatnia modyfikacja: 29-05-2019 18:34)