SylabUZ

Wygeneruj PDF dla tej strony

PW1b - Metody numeryczne w biotechnologii - opis przedmiotu

Informacje ogólne
Nazwa przedmiotu PW1b - Metody numeryczne w biotechnologii
Kod przedmiotu 13.9-WB-BTP-Met.nr-S16
Wydział Wydział Nauk Biologicznych
Kierunek Biotechnologia
Profil ogólnoakademicki
Rodzaj studiów pierwszego stopnia z tyt. licencjata
Semestr rozpoczęcia semestr zimowy 2017/2018
Informacje o przedmiocie
Semestr 2
Liczba punktów ECTS do zdobycia 4
Typ przedmiotu obowiązkowy
Język nauczania polski
Sylabus opracował
  • dr hab. Jacek Leluk, prof. UZ
Formy zajęć
Forma zajęć Liczba godzin w semestrze (stacjonarne) Liczba godzin w tygodniu (stacjonarne) Liczba godzin w semestrze (niestacjonarne) Liczba godzin w tygodniu (niestacjonarne) Forma zaliczenia
Laboratorium 30 2 - - Zaliczenie na ocenę
Wykład/Zdalne 15 1 - - Zaliczenie na ocenę

Cel przedmiotu

Celem przedmiotu jest zapoznanie się z metodami numerycznymi opisującymi procesy biologiczne na poziomie molekularnym. kurs ma na celu zapoznanie się z parametrami numerycznymi opisującymi dane zjawiska oraz ich rozumienie. Opanowanie tej wiedzy  pozwoli na prawidłowe modyfikacje numerycznych parametrów w narzędziach bioinformatycznych poprawiające skuteczność metody w danej specyficznej tematyce.

Wymagania wstępne

Obsługa komputera i internetu. Obsługa ogólnoużytkowych programów przewidzianych w programie przedmiotu "Podstawowe zastosowania komputerów". umiejętność korzystania z biologicznych baz danych. umiejętność obsługi programów bioinformatycznych powszechnie dostępnych online.

Zakres tematyczny

Analiza numeryczna stanowi istotny dział bioinformatyki. wiele procesów biologicznych na poziomie molekularnym opisywane jest za pomoca parametrów numerycznych, których sens powinien być zrozumiały dla badacza. Metody numeryczne występują praktycznie w każdej dziedzinie bioinformatyki, proteomiki i genomiki. Już podstawowe wstępne metody analizy bioinformatycznej jaką jest teoretyczne porównywanie sekwencji w celu określenia istotności stopnia ich identyczności/podobieństwa oparte sa na numerycznym opisie wyników. Numeryczna interpretacja uzyskanych wyniku analizy charakteryzuję każdą metodę analizy porównawczej sekwencji białkowych/nukleotydowych, jak np. macierz unitarna, macierz kodu genetycznego, statystyczna analiza mutacyjnych zastąpień aminokwasów w białkach homologicznych, czy algorytm semihomologii genetycznej. Zastosowanie metod numerycznych prowadzi z kolei do umożliwienia skonstruowania sekwencji konsensusowej, definiującej całą rodzinę białek spokrewnionych. Za pomocą parametrów numerycznych opisywane są obserwowane częstości wzajemnych przemian mutacyjnych aminokwasów w pozycjach homologicznych spokrewnionych białek. W ten sposób powstały stochastyczne macierze PAM i BLOSUM, bardzo powszechnie stosowane przy analizie porównawczej sekwencji białkowych w poszukiwaniu białek wspólnego pochodzenia, podobnej struktury i funkcji. Programy wspomagające obsługę biologicznych baz danych także oparte są na metodach numerycznych wykrywania ważnych zjawisk i procesów na poziomie sekwencji, struktury, funkcji i ewolucji. Przykładem jest pakiet programów BLAST służący do przeszukiwania sekwencyjnych baz danych w poszukiwaniu sekwencji o istotnym podobieństwie/identyczności. Wyniki są przedstawiane za pomocą specyficznie opracowanych parametrów liczbowych jak np. stopień identyczności, stopień podobieństwa oraz tzw. wartość spodziewana (expect value). numerycznie przedstawiane są także zjawiska delecji/insercji w porównywanych spokrewnionych sekwencjach białkowych. Są one obliczane i i analizowane przy pomocą tzw, parametru kar za przerwy (gap penalties). Parametr ten oraz wartość expect value mogą być modyfikowane i zmieniane przez badacza w celu uzyskania bardziej zgodnych wyników dla konkretnego badanego zestawu sekwencji. Dlatego ważne jest rozumienie sensu tych wartości numerycznych, aby ich modyfikacje były właściwe i sensowne.

Również podstawy konstrukcji molekularnych drzew filogenetycznych oparte są na metodach numerycznych. Jednym z najistotniejszych jest parametr dystansu ewolucyjnego (obliczany w różny sposób w różnych metodach konstrukcji), na podstawie którego ustala się topologię całego drzewa, oraz długości odgałęzień.

Metody kształcenia

Wykład z prezentacjami multimedialnymi (PowerPoint), korzystaniem z białkowych baz danych online oraz specjalistycznego oprogramowania bioinformatycznego do analizy porównawczej, konstrukcji drzew filogenetycznych, oszacowania istotności podobieństwa porównywanych sekwencji i in.

Efekty uczenia się i metody weryfikacji osiągania efektów uczenia się

Opis efektu Symbole efektów Metody weryfikacji Forma zajęć

Warunki zaliczenia

 Test zaliczeniowy.

Ocena końcowa to zaliczenie na ocenę uzyskaną w wyniku rozwiązania testu zaliczeniowego.

Literatura podstawowa

1. Baxevanis, A.D, Ouellette, B.F.F. (red.),  Bioinformatyka, Wydawnictwo Naukowe PWN, 2004.

2. Berg, J.M, Tymoczko, J.L. , Stryer, L., Biochemia, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa, 2005, wydanie III zmienione

3. Jin Xiong, Podstawy bioinformatyki, Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, 2011

4. Higgs Paul G., Attword Teresa K., Bioinformatyka i ewolucja molekularna, Wydawnictwo Naukowe PWN, 2008.

5. Reginald H. Garret, Charles M. Grisham,  Biochemistry (rozdział 6), Thomson Learning Third Edition, 2005

Literatura uzupełniająca

Uwagi


Zmodyfikowane przez dr hab. Jacek Leluk, prof. UZ (ostatnia modyfikacja: 25-04-2017 20:17)