SylabUZ

Wygeneruj PDF dla tej strony

Medycyna nuklearna - opis przedmiotu

Informacje ogólne
Nazwa przedmiotu Medycyna nuklearna
Kod przedmiotu 12.1-WL-LEK-MNU
Wydział Wydział Lekarski i Nauk o Zdrowiu
Kierunek Lekarski
Profil ogólnoakademicki
Rodzaj studiów jednolite magisterskie sześcioletnie
Semestr rozpoczęcia semestr zimowy 2017/2018
Informacje o przedmiocie
Semestr 6
Liczba punktów ECTS do zdobycia 1
Typ przedmiotu obowiązkowy
Język nauczania polski
Sylabus opracował
Formy zajęć
Forma zajęć Liczba godzin w semestrze (stacjonarne) Liczba godzin w tygodniu (stacjonarne) Liczba godzin w semestrze (niestacjonarne) Liczba godzin w tygodniu (niestacjonarne) Forma zaliczenia
Wykład 15 1 15 1 Zaliczenie na ocenę
Ćwiczenia 15 1 15 1 Zaliczenie na ocenę

Cel przedmiotu

Celem nauczania jest zapoznanie się z podstawową terminologią, zasadami wykonywania i interpretacji badań izotopowych. Umiejętność doboru odpowiedniego badania z uwzględnieniem indywidualnych wskazań, przeciwwskazań i ograniczeń metod izotopowych. Zapoznanie studenta z najnowszymi osiągnięciami naukowymi w medycynie nuklearnej. Nabycie przez studenta podstawowych umiejętności niezbędnych w prowadzeniu badań klinicznych oraz integracji wiedzy i umiejętności klinicznych z dowodami naukowymi.

Wymagania wstępne

Znajomość anatomii, fizyki medycznej i patofizjologii.  

Zakres tematyczny

Wykłady:

  1. Elementy radiobiologii i ochrony radiologicznej.
  2. Metody diagnostyki izotopowej.
  3. Podstawy terapii izotopowej.
  4. Diagnostyka zaburzeń układu endokrynnego.
  5. Scyntygrafia nerek.
  6. Scyntygrafia kości.
  7. Pozytronowa tomografia emisyjna.
  8. Diagnostyka nowotworów i chorób zapalnych.
  9. Diagnostyka chorób płuc i serca.
  10. Badania izotopowe przewodu pokarmowego.
  11. Zastosowanie izotopów w neurologii.
  12. Badanie ślinianek.

Ćwiczenia

I BLOK TEMATYCZNY - mgr fizyki med. Monika Dydyńska-Marć

1. Fizyczne podstawy medycyny nuklearnej – wiadomości na temat istoty promieniowania alfa, beta, gamma.

2. Aparatura pomiarowa:

  • mierniki aktywności i dawki promieniowania,
  • dozymetry do pomiaru skażeń,
  • mierniki aktywności promieniowania w badaniach klinicznych.

3. Podstawy ochrony radiologicznej:

  • czynniki ryzyka dla personelu placówek medycyny nuklearnej,
  • czynniki ryzyka dla pacjentów; napromienienie – skażenie.

4. Podstawy radiofarmacji:

  • znaczniki biochemiczne dla różnych narządów,
  • izotopy używane w medycynie nuklearnej do diagnostyki,
  • budowa generatora99mTc,
  • zasady aseptyki w radiofarmacji.

5. Odpowiedzi na pytania studentów. Sprawdzenie wiadomości.

 

II BLOK TEMATYCZNY - lek. med. Marcin Słupek

1. Omówienie metod diagnostycznych stosowanych w obrazowej diagnostyce w medycynie nuklearnej.

2. Pokaz i omówienie działania gammakamery:

  • gammakamera dwugłowicowa SPECT,
  • gammakamera jednogłowicowa z możliwością badania „whole-body”,
  • informacje o nowych technologiach diagnostycznych, urządzenia hybrydowe: SPECT/CT, SPECT/MR, pozytronowa tomografia emisyjna PET i urządzenia hybrydowe PET/CT, PET/ MR.

3. Wykonywanie i interpretacja badań scyntygraficznych - badanie ciała z różnymi znacznikami:

  • scyntygrafia kości (MDP),
  • scyntygrafia receptorów somatostatyny (Tektrotyd),
  • scyntygrafia z leukocytami znakowanymi „in vivo”,
  • scyntygrafia z 131I-MIBG,
  • limfoscyntygrafia – poszukiwanie węzła wartowniczego,

4. Scyntygrafia perfuzyjna mięśnia sercowego:

  • z testem wysiłkowym,
  • z obciążeniem farmakologicznym.

5. Inne badania scyntygraficzne statyczne i dynamiczne (nerki, wątroba, mózg, slinianki, przewód pokarmowy).

6. Odpowiedzi na pytania studentów. Sprawdzenie wiadomości.

 

III BLOK TEMATYCZNY – dr n. med. Henryk Śmiłowski

1. Zarys rozwoju medycyny nuklearnej na świecie i w Polsce:

  • przełomowe osiągnięcia fizyki jądrowej z przełomu XIX i XX wieku,
  • pierwsze zastosowanie izotopów promieniotwórczych w medycynie,
  • zastosowanie otwartych źródeł promieniowania do leczenia,
  • pierwsze urządzenia do izotopowej diagnostyki obrazowej.

2. Zastosowanie radioizotopów w diagnostyce laboratoryjnej – metody radioimmunokompetycyjne – przełom w diagnostyce biochemicznej.

3. Zasady leczenia izotopami promieniotwórczymi, jako otwartymi źródłami promieniowania.

4. Leczenie radiojodem 131I łagodnych chorób tarczycy:

  • wskazania do leczenia 131I
  • przeciwwskazania do leczenia 131I
  • mechanizm działania 131I w organizmie,
  • przygotowanie pacjentów do leczenia 131I
  • badania niezbędne do kwalifikowania pacjentów do leczenia 131I łagodnych chorób tarczycy,
  • technika obliczania dawki leczniczej 131I
  • powikłania związane z leczeniem 131I

5. Inne metody leczenia otwartymi źródłami promieniowania jonizującego:

  • w onkologii,
  • dawki ablacyjne 131I w leczeniu raka tarczycy,
  • leczenie przerzutów do kości,
  • w reumatologii – radiosynowektomie,
  • w terapii guzów neuroendokrynnych.

6. Odpowiedzi na pytania studentów.

Metody kształcenia

Ćwiczenia odbywają się w pracowni izotopowej. Studenci uczestniczą w przygotowaniu pacjenta i badaniach izotopowych. Wykłady w formie prezentacji multimedialnych.

Efekty uczenia się i metody weryfikacji osiągania efektów uczenia się

Opis efektu Symbole efektów Metody weryfikacji Forma zajęć

Warunki zaliczenia

Przygotowanie do zajęć weryfikowane w formie ustnej lub pisemnej. Uzyskanie 50 pkt (50%) na 100 pkt. możliwych do zdobycia jest warunkiem zaliczenia przedmiotu.

Literatura podstawowa

  1. Birkenfeld B, Listewnik M. Medycyna nuklearna, obrazowanie molekularne. Wyd. Pomorskiego Uniwersytetu Medycznego Szczecin 2011.
  2. Królicki L. Medycyna nuklearna. Wyd. Fundacja im. L. Rydygiera 1996.

 

Literatura uzupełniająca

  1. Pruszyński B. Radiologia. Wyd. Lekarskie PZWL Warszawa 2003.

Uwagi


Zmodyfikowane przez mgr Beata Wojciechowska (ostatnia modyfikacja: 01-08-2018 15:27)