Mechanika nieba i astronomia sferyczna - opis przedmiotu

Informacje ogólne

Nazwa przedmiotu	Mechanika nieba i astronomia sferyczna
Kod przedmiotu	13.2-WI-GeoTSP-MNAS-S17
Wydział	Wydział Budownictwa, Architektury i Inżynierii Środowiska
Kierunek	Geoinformatyka i techniki satelitarne
Profil	ogólnoakademicki
Rodzaj studiów	pierwszego stopnia z tyt. inżyniera
Semestr rozpoczęcia	semestr zimowy 2018/2019

Informacje o przedmiocie

Semestr	3
Liczba punktów ECTS do zdobycia	3
Typ przedmiotu	obowiązkowy
Język nauczania	polski
Sylabus opracował	prof. dr hab. Andrzej Maciejewski

Formy zajęć

Forma zajęć	Liczba godzin w semestrze (stacjonarne)	Liczba godzin w tygodniu (stacjonarne)	Liczba godzin w semestrze (niestacjonarne)	Liczba godzin w tygodniu (niestacjonarne)	Forma zaliczenia
Wykład	30	2	18	1,2	Egzamin
Ćwiczenia	15	1	9	0,6	Zaliczenie na ocenę

Cel przedmiotu

Zapoznanie studenta z elementami mechaniki nieba i astronomii sferycznej.

Ukończone kursy „Matematyka” i „Fizyka” obowiązujące na dwóch pierwszych semestrach kierunku.

Elementy geometrii sferycznej. Sferyczne współrzędne biegunowe i kartezjańskie. Podstawowe wzory trygonometrii sferycznej.
Układy współrzędnych: współrzędne geograficzne, równikowe, horyzontalne, godzinne, ekliptyczne i galaktyczne.
Czas gwiazdowy i słoneczny, data juliańska.
Pole grawitacyjne i jego własności.
Płaskie zagadnienie Keplera. Całki ruchu, elementy keplerowski i krzywe stożkowe.
Rozwiązania płaskiego zagadnienia Keplera, anomalie: prawdziwa, ekscentryczna i średnia, równanie Keplera. Elementy keplerowskie.
Przestrzenne zagadnienie Keplera, prawa zachowania, wektor Laplace'a. Elementy keplerowskie i ich związek z całkami ruchu.
Wyznaczanie położeń i prędkości oskulacyjnych w oparciu o wartości całek pierwszych i elementów keplerowskich.
Podstawowe informacje o zagadnieniu n-ciał. Płaskie, ograniczone kołowe ograniczone zagadnienie 3-ciał: punkty libracyjne i ich stabilność.
Ruch orbitalny ciał w Układzie Słonecznym.

Wykład konwencjonalny ilustrowany przykładami zastosowań prostego formalizmu matematycznego oraz algorytmami obliczeniowymi.

Ćwiczenia rachunkowe, w ramach, których studenci rozwiązują zadania ilustrujące treść wykładu z licznymi przykładami

Opis efektu	Symbole efektów	Metody weryfikacji	Forma zajęć

Wykład: Pozytywna ocena z egzaminu pisemnego.

Ćwiczenia: Pozytywna ocena z kolokwiów.

Przed przystąpieniem do zaliczenia z wykładu student musi uzyskać zaliczenie z ćwiczeń.

Ocena końcowa: średnia ważona ocen egzaminu (60 %) i zaliczenia ćwiczeń (40 %)

1. Jerzy M. Kreiner, Ziemie i Wszechświat, Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Pedagogicznego, Kraków, 2011

2. Jan Mietelski, Astronomia w geografii, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa, 2005

3. Eugeniusz Rybka, Astronomia ogólna, PWN, Warszawa, 1983

1. Harry Pollard, Celestial mechanics, The Mathematical Association of America, 1976

2. Archie E. Roy,Orbital motion, 4-th ed. IoP, Bristol, 2004.

3. Hannu Karttunen, Pekka Kröger, Heikki Oja, Markku Poutanen, Karl Johan Donner (Editors), Fundamental Astronomy, Springer, 2017

Zmodyfikowane przez prof. dr hab. Andrzej Maciejewski (ostatnia modyfikacja: 21-01-2018 10:59)