SylabUZ
| Nazwa przedmiotu | Diagnoza psychologiczna dziecka - studium przypadków |
| Kod przedmiotu | 14.4-WP-PSChM-DPDz(sp) |
| Wydział | Wydział Nauk Społecznych |
| Kierunek | Psychologia |
| Profil | ogólnoakademicki |
| Rodzaj studiów | jednolite magisterskie |
| Semestr rozpoczęcia | semestr zimowy 2018/2019 |
| Semestr | 5 |
| Liczba punktów ECTS do zdobycia | 4 |
| Typ przedmiotu | obowiązkowy |
| Język nauczania | polski |
| Sylabus opracował |
|
| Forma zajęć | Liczba godzin w semestrze (stacjonarne) | Liczba godzin w tygodniu (stacjonarne) | Liczba godzin w semestrze (niestacjonarne) | Liczba godzin w tygodniu (niestacjonarne) | Forma zaliczenia |
| Wykład | 15 | 1 | 9 | 0,6 | Zaliczenie na ocenę |
| Ćwiczenia | 45 | 3 | 27 | 1,8 | Zaliczenie na ocenę |
Celem przedmiotu jest zapoznanie ze specyfiką psychologicznej diagnozy klinicznej dziecka, w tym ze sposobami ujmowania procesu diagnozowania w psychologii dziecka i rodzajami diagnoz oraz pdstawowymi założeniami studium przypadku.
Podstawowa wiedza z psychologii rozwojowej i psychometrii.
Definicja diagnozy i diagnozowania.Cele diagnozy psychologicznej dziecka. Podstawowe pytania w diagnozowaniu dziecka.. Funkcje diagnozy psychologicznej dziecka i jej omówienie. Typy diagnoz i kryteria je różnicujące. Diagnoza psychologiczna dziecka – podstawowe pojęcia: zdrowie psychiczne, zaburzenia, symptom, syndrom, ekstrenalizacja i internalizacja problemów, pozytywna adaptacja, dysharmonia, niedojrzałość, problemy przystosowawcze, rozwój atypowy. Trudności w diagnozie klinicznej dzieci. Rozwojowy i całościowy charakter diagnozowania dzieci i młodzieży. Podstawy dobrego diagnozowania. Zaangażowanie i jego rola procesie diagnozowania: elementy zaangażowania, co sprzyja co przeszkadza, fazy budowania zaangażowania. Przebieg procesu diagnostycznego i jego etapy. Obszary diagnozy. Techniki diagnozowania dzieci i młodzieży. Rysunek i zabawa w diagnozie dziecka. Diagnozowanie kontekstów rozwoju dziecka . Etapy diagnozy; etap prediagnostyczny – rola i specyfika kontaktu z dzieckiem, dystans psychologiczny; faza badania i wstępnych decyzji; różne podejścia do diagnozy zaburzeń dzieci, dane diagnostyczne, źródła informacji o dziecku. Definiowanie problemu. Podstawowe procedury wykorzystywane w diagnozowaniu; zachowania testowe i pozatestowe. Ilościowy i jakościowy opis zachowań. Charakterystyka wskaźników diagnostycznych – sposoby interpretacji. Prognozowanie diagnostyczne. Selekcja – strategie decyzyjne. Podstawowe umiejętności diagnozowania: wywiad i rozmowa psychologiczna, obserwacja, badanie procesów poznawczych, techniki kwestionariuszowe, techniki projekcyjne. Faza wyjaśniania – poszukiwanie związków zachowań testowych i pozatestowych (dane symptomatologiczne i etiologiczne a problem trafności); faza interwencji, interwencja i jej formy. Wybrane techniki badania diagnostycznego dzieci.
Wykład konwencjonalny, wykład problemowy, studium przypadku, pokaz, praca w grupach, praca z tekstem, praca w terenie.
| Opis efektu | Symbole efektów | Metody weryfikacji | Forma zajęć |
Zaliczenie wykładów odbywa się na podstawie sprawdzianu pisemnego lub pracy pisemnej. Sprawdzian składa się z kilku pytań ocenianych według następujących kryteriów: bardzo dobry – odpowiedź wyczerpująca, zgodna z programem, swobodne operowanie faktami i dostrzeganie związków między nimi, wykazując jednocześnie własne przemyślenia i oceny dobry – odpowiedź zasadniczo poprawna, zawiera większość wymaganych treści, poprawna pod względem terminologii, brak błędów merytorycznych, nie wyczerpuje zagadnienia w sposób bardzo dobry, dostateczny – student zna najważniejsze fakty, umie je zinterpretować, występują nieliczne błędy merytoryczne niedostateczny-brak odpowiedzi na większość pytań, braki w wiadomościach koniecznych, błędy merytoryczne
Zaliczenie ćwiczeń odbywa się na podstawie aktywności studenta, przygotowania prezentacji (indywidualnie lub grupowo) dotyczącej wybranego tematu, okresowego sprawdzania wiedzy i/lub przygotowania studium przypadku.
Ocena końcowa jest średnią arytmetyczną ocen z ćwiczeń i wykładów. Warunkiem uzyskania zaliczenia przedmiotu jest uzyskanie pozytywnej oceny z wykładów i ćwiczeń.
Stemplewska – Żakowicz K., Diagnoza psychologiczna. Diagnozowanie jako kompetencja profesjonalna; Gdańsk 2009.
Paluchowski W.J., Diagnoza psychologiczna. Proces-narzędzia-standardy; Warszawa 2007.
Morrison J. Diagnoza psychiatryczna. Kraków 2012
Marceli D. Psychopatologia wieku dziecięcego, Warszawa 2013
Cepeda C. Badanie psychiatryczne dzieci i młodzieży, Warszawa 2013,
Grzegorzewska I., Cierpiałkowska L., Borkowska A. ( red) (w druku) Psychologia kliniczna dzieci i młodzieży.PWN
M. Białecka-Pikul: PSYCHOPATOLOGIA ROZWOJOWA JAKO DZIEDZINA BADAŃ NAD ROZWOJEM ATYPOWYM Psychologia Rozwojowa, tom 16 nr 3, pp. 15-25 Kraków 2011
Borucka, A., & Ostaszewski, K. (2008). Koncepcja resilience. Kluczowe pojęcia i wybrane zagadnienia. Medycyna Wieku Rozwojowego, 12(2 Pt 1), 587–597.
Anastasi A., Urbina S., Testy psychologiczne; Warszawa 1999.
Jarosz E., Wysocka E., Diagnoza psychopedagogiczna. Podstawowe problemy i rozwiązania; Warszawa 2006.
Suchańska A., Rozmowa i obserwacja w diagnozie psychologicznej; Warszawa 2007.
Szustrowa T., Swobodne techniki diagnostyczne. Wywiad i obserwacja, Warszawa 1991.
Zmodyfikowane przez dr hab. Iwona Grzegorzewska, prof. UZ (ostatnia modyfikacja: 18-02-2019 17:16)
