SylabUZ
Nazwa przedmiotu | Podstawy psychopatologii |
Kod przedmiotu | 12.2-WP-PSChM-PPpat |
Wydział | Wydział Nauk Społecznych |
Kierunek | Psychologia |
Profil | ogólnoakademicki |
Rodzaj studiów | jednolite magisterskie |
Semestr rozpoczęcia | semestr zimowy 2018/2019 |
Semestr | 7 |
Liczba punktów ECTS do zdobycia | 3 |
Typ przedmiotu | obowiązkowy |
Język nauczania | polski |
Sylabus opracował |
|
Forma zajęć | Liczba godzin w semestrze (stacjonarne) | Liczba godzin w tygodniu (stacjonarne) | Liczba godzin w semestrze (niestacjonarne) | Liczba godzin w tygodniu (niestacjonarne) | Forma zaliczenia |
Wykład | 15 | 1 | 9 | 0,6 | Egzamin |
Ćwiczenia | 15 | 1 | 9 | 0,6 | Zaliczenie na ocenę |
Zapoznanie studentów z podstawami psychopatologii. Uwrażliwienie na problemy osób cierpiących z powodu zaburzeń będących przedmiotem zainteresowania psychopatologii. Dostarczenie wiedzy o zdrowiu i zaburzeniach psychicznych, która znajduje zastosowanie w praktyce klinicznej.
Student powinien posiadać wiedzę, umiejętności i kompetencje wynikające z zaliczenia podstawowych przedmiotów obligatoryjnych obejmujących wprowadzenie do psychologii, psychologię procesów poznawczych, emocji, motywacji i osobowości oraz wprowadzenie do psychologii klinicznej i diagnozę psychologiczną
Sposoby definiowania normy, zdrowia psychicznego, zaburzeń psychicznych i zachowania. Klasyfikacje zaburzeń psychicznych. Biologiczne i psychologiczne modele i koncepcje zaburzeń psychicznych. Psychopatologia szczegółowa: zaburzenia psychiczne na tle organicznym, zaburzenia spowodowane nadużywaniem substancji psychoaktywnych, uzależnienia behawioralne, zaburzenia afektywne, schizofrenia, zaburzenia osobowości, zaburzenia nerwicowe, zaburzenia dysocjacyjne, zespół stresu pourazowego, zaburzenia snu i odżywiania się, zaburzenia seksualne. Neuropsychologia.
Wykłady, dyskusja, praca w grupach, praca z podręcznikiem, prezentacje multimedialne, studium przypadku, analiza indywidualnych przypadków klinicznych.
Opis efektu | Symbole efektów | Metody weryfikacji | Forma zajęć |
Wykłady: egzamin pisemny. Warunkiem uzyskania oceny pozytywnej jest uzyskanie co najmniej 70% poprawnych odpowiedzi. Kolokwium składa się z kilku pytań ocenianych według następujących kryteriów: bardzo dobry – odpowiedź wyczerpująca, zgodna z programem, swobodne operowanie faktami i dostrzeganie związków między nimi, wykazując jednocześnie własne przemyślenia i oceny dobry – odpowiedź zasadniczo poprawna, zawiera większość wymaganych treści, poprawna pod względem terminologii, brak błędów merytorycznych, nie wyczerpuje zagadnienia w sposób bardzo dobry, dostateczny – student zna najważniejsze fakty, umie je zinterpretować, występują nieliczne błędy merytoryczne niedostateczny-brak odpowiedzi na większość pytań, braki w wiadomościach koniecznych, błędy merytoryczne. Ćwiczenia: każdy moduł kończy się zaliczeniem z oceną. Podstawą wystawienia ocen z poszczególnych modułów jest kolokwium, ocena prezentacji i/lub pracy pisemnej, aktywność na zajęciach. Ocena z ćwiczeń jest średnią arytmetyczną ocen z poszczególnych modułów. Warunkiem przystąpienia do egzaminu jest pozytywna ocena z ćwiczeń.
Na ocenę końcową składa się średnia z oceny z ćwiczeń i egzaminu. Warunkiem zaliczenia jest pozytywna ocena z ćwiczeń i wykładów.
Cierpiałkowska, L. (2007) Psychopatologia. Warszawa: Scholar.
Cierpiałkowska, L. Sęk H.red. (2016). Psychologia kliniczna. Warszawa: PWN
Cierpiałkowska L. Soroko E. red. (2014). Zaburzenia osobowości. Problemy diagnozy klinicznej. Wydawnictwo Naukowe UAM.
Cierpiałkowska L. Ziarko M. (2010). Psychologia uzależnień. Alkoholizm. WAiP.
Grzegorzewska I. Cierpiałkowska L. (2018). Uzależnienia behawioralne. PWN
Birchwood, M., Jackson, C. (2004) Schizofrenia: Gdańsk GWP.
Chlewiński, Z., Grzywa, A. (1992) Urojeniowa wizja świata. Warszawa: Wiedza Powszechna.
Cierpiałkowska, L. Grzegorzewska I. (2016). Dzieci alkoholików w perspektywie rozwojowej i klinicznej.
Dyduch, Grzywa, A. (2009). Stygmatyzacja i czynniki ją warunkujące na przykładzie stygmatyzacji związanej z chorobą psychiczną. Polski Merkuriusz Lekarski, 2009, XXVI, 153, 263-267
Gazzaniga, M.S. (2013). Istota człowieczeństwa. Co sprawia, że jesteśmy wyjątkowi. Sopot: Smak Słowa.
Hammen, C. (2004) Depresja. Gdańsk: GWP.
Kantorska-Janiec,M., Kiejna,A., Świątkiewicz, G.,Zagdańska, M. (2009) Epidemiologia zaburzeń psychicznych –dotychczasowe doświadczenia. Psychiatria Polska, XLIII, 375–385.
Kępiński, A. (1981). Schizofrenia. Warszawa: PZWL.
Johnson V. (1987). Od jutra nie piję. SPP.
Leiblum, S.R., Rosen, R.C. (2005) Terapia zaburzeń seksualnych. Gdańsk: GWP. .
Meyer, R. (2003). Psychopatologia. Gdańsk: GWP.
Rachman, S. (2005). Zaburzenia lękowe. Gdańsk: GWP.
Reinecke, M.,A., Clark, D.A. red. (2005) Psychoterapia poznawcza w teorii i praktyce. Gdańsk: GWP.
Rowan, J., Cooper, M. (2008) Jekyll i Hyde. Wielorakie Ja we współczesnym świecie. Gdańsk: GWP.
Sacks, O. (2008). Mężczyzna, który pomylił swoją żonę z kapeluszem. Poznań: Zysk i S-ka.
Sacks, O. (2008). Antropolog na Marsie. Poznań: Zysk i S-ka.
Sęk, H. (red.) (2005) Psychologia kliniczna. Tom 1-2. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Trzebińska, E., Grabińska, A. (2009) Przeżywanie uczuć w zaburzeniach osobowości. W: E. Trzebińska (red.) Szaleństwo bez utraty rozumu (144-171). Z badań nad zaburzeniami osobowości. Warszawa; ACADEMICA.
Carson. Butcher Mineka (2003). Psychologia zaburzeń. GWP. Gdańsk
Stirling, Hellewell. Psychopatologia. GWP, Gdańsk, 2005.
Seligman. M., Walker E., Rosenhan D. Psychopatologia. Zysk i S-ka, Poznań, 2003.
Zmodyfikowane przez dr hab. Iwona Grzegorzewska, prof. UZ (ostatnia modyfikacja: 24-04-2018 18:59)