SylabUZ
| Nazwa przedmiotu | Biomechanika ruchu - metody pomiarowe |
| Kod przedmiotu | 16.1-WL-WF-BRMP |
| Wydział | Wydział Nauk Biologicznych |
| Kierunek | Wychowanie fizyczne / nauczycielska |
| Profil | praktyczny |
| Rodzaj studiów | drugiego stopnia z tyt. magistra |
| Semestr rozpoczęcia | semestr zimowy 2018/2019 |
| Semestr | 1 |
| Liczba punktów ECTS do zdobycia | 3 |
| Typ przedmiotu | obowiązkowy |
| Język nauczania | polski |
| Sylabus opracował |
|
| Forma zajęć | Liczba godzin w semestrze (stacjonarne) | Liczba godzin w tygodniu (stacjonarne) | Liczba godzin w semestrze (niestacjonarne) | Liczba godzin w tygodniu (niestacjonarne) | Forma zaliczenia |
| Wykład | 10 | 0,67 | 9 | 0,6 | Egzamin |
| Laboratorium | 20 | 1,33 | 9 | 0,6 | Zaliczenie na ocenę |
Celem przedmiotu jest przekazanie studentom wiedzy z zakresu wykorzystania biomechaniki w sporcie. Zapoznanie z urządzeniami biomechanicznymi mogącymi mieć zastosowanie w procesie treningowym sportowca. Zapoznanie z biomechanicznymi sposobami pomiaru w poszczególnych dyscyplinach sportowych.
Znajomość podstawowych wiadomości z biomechaniki z zakresu studiów licencjackich.
Wykład: pomiar obciążeń treningowych i określenie składowych obciążenia w różnych metodach treningowych. Rożne formy ruchu człowieka. Działanie sił podczas chodu i biegu. Biomechaniczne kryteria oceny skoków lekkoatletycznych. Charakterystyka działania sił reakcji podczas odbicia. Kryteria oceny rzutów lekkoatletycznych. Sposoby pomiaru siły dynamicznej i izometrycznej. Charakterystyka rzutów i uderzeń w wybranych dyscyplinach sportowych. Biomechaniczne kryteria prawidłowej postawy ciała podczas wykonania technik w wybranych dyscyplinach sportowych. Wpływ siły reakcji podłoża na efektywność wykonywanej techniki sportowej. Obrotowe formy ruchu wokół osi rzeczywistej i swobodnej. Działanie siły dośrodkowej i odśrodkowej na organizm człowieka. Reakcja organizmu człowieka na uczestnictwo w ruchu obrotowym. Analiza biomechaniczna ruchów obrotowych człowieka wymuszanych siłami wewnętrznymi lub zewnętrznymi. Urządzenia do pomiaru momentów bezwładności ciała człowieka. Zmiany momentów bezwładności ciała podczas wykonywania technik w dyscyplinach sportowych z ruchem obrotowym człowieka. Biomechaniczna analiza upadków człowieka w wyniku utraty równowagi. Wykorzystanie trenażerów w treningu sportowym. Proces sterowania ruchem człowieka. Koordynacja nerwowo-mięśniowa, nawyk ruchowy, fazy nauczania ruchu. Wykorzystanie trenażerów do doskonalenia nawyku ruchowego. Nauczanie techniki sportowej z uwzględnieniem wiedzy biomechanicznej. Pojęcie modelowania techniki ruchu w sporcie.
Laboratorium: wykorzystanie trenażera „równia pochyła” do oceny siły dynamicznej odbicia, energii kinetycznej oraz jej zmian w funkcji czasu dla mięśni kończyn dolnych. Wykorzystanie platformy dynamometrycznej do badania siły wybicia kończyn dolnych. Analiza składowej pionowej i poziomej siły wybicia. Pomiary siły izometrycznej i momentów sił kończyn. Wykorzystanie trenażerów do doskonalenia techniki w ruchach obrotowych. Pomiary momentu bezwładności ciała człowieka. Zastosowanie metod kinematograficznych do analizy ruchu. Analiza pod względem biomechanicznym bezpieczeństwa motorycznego w ruchu obrotowym oraz podczas upadków. Ocena efektywności techniki sportowej pod względem biomechanicznym w wybranych dyscyplinach sportowych.
Wykład: metoda podająca, wykład informacyjny, wykład problemowy
Laboratorium: oparte na obserwacji i pomiarze, oparte na działalności praktycznej (metoda laboratoryjna)
| Opis efektu | Symbole efektów | Metody weryfikacji | Forma zajęć |
Laboratorium: ocena z kolokwium (50%), wykonanie sprawozdań z przeprowadzonych ćwiczeń laboratoryjnych z zastosowania wiedzy biomechanicznej przy prawidłowym wykonywaniu techniki sportowej (50%).
Wykład egzamin przeprowadzony w formie pisemnej (test jednokrotnego lub wielokrotnego wyboru), warunkiem zdania egzaminu jest uzyskanie 50% punktów możliwych do zdobycia. Do egzaminu student jest dopuszczany na podstawie zaliczenia laboratorium.
Ocena końcowa to średnia arytmetyczna wszystkich form przewidzianych do realizacji przedmiotu. Wyniki średniej arytmetycznej ustala się zgodnie z zasadą: średnia 3,25 stanowi ocenę końcową 3,5; średnia 3,75 stanowi ocenę końcową 4,0; średnia 4,25 stanowi ocenę końcową 4,5; średnia 4,75 stanowi ocenę końcową 5,0.
1. Będziński R. (1997): Biomechanika inżynierska. Zagadnienia wybrane. OFICYNA Wydawnicza Politechniki
Wrocławskiej.
2. Bober T. (1985): Biomechanika chodu i biegu. Studia i Monografie. AWF we Wrocławiu. Zeszyt Nr 6, Wrocław.
3. Bober T., Zawadzki J. (2001): Biomechanika układu ruchu człowieka. BK Wrocław.
4. Buśko K., Musiał W., Wychowański M.,(1989): Instrukcja do ćwiczeń z biomechaniki i wybrane zagadnienia
metrologii. AWF Warszawa, Skrypt Nr 96.
5. Dworak L. B. (1991): Niektóre metody badawcze biomechaniki i ich zastosowanie w sporcie, medycynie i
ergonomii. AWF Poznań, 1991, Skrypt Nr 91.
6. Erdmann W. (1999): Biomechanika. Przewodnik do ćwiczeń. Wyd. „MAY”. Gdańsk.
7. Andrzej Mroczkowski. Using the Knowledge of Biomechanics in Teaching Aikido / // W: Injury and Skeletal Biomechanics / Tarun Goswami . : InTech, Open Acces Publisher, 2012 - s. 37—60
8. Czasopisma i podręczniki dostępne w Bibliotece Uniwersyteckiej UZ (bazy danych w układzie alfabetycznym) http://www.bu.uz.zgora.pl/
1. Biocybernetyka red. Nałęcz M. (2000): Biocybernetyka i Inżynieria Biomedyczna. T.5. BIOMECHANIKA i INŻYNIERIA
REHABILITACYJNA. Wyd. Exit.
2. Erdmann W. S. (1995): Badania wielkości geometrycznych i inercyjnych tułowia mężczyzn uzyskanych metodą tomografii
komputerowej. AWF Gdańsk.
3. Ernst K. (1992): Fizyka sportu. Wydawnictwa Naukowe PWN.
Zmodyfikowane przez dr Ewa Skorupka (ostatnia modyfikacja: 09-04-2019 22:37)
