SylabUZ
Nazwa przedmiotu | Fizyka sportu |
Kod przedmiotu | 16.1-WL-WF3PP-PW2FS-S19 |
Wydział | Wydział Nauk Biologicznych |
Kierunek | Wychowanie fizyczne / nauczycielska |
Profil | praktyczny |
Rodzaj studiów | pierwszego stopnia z tyt. licencjata |
Semestr rozpoczęcia | semestr zimowy 2019/2020 |
Semestr | 1 |
Liczba punktów ECTS do zdobycia | 4 |
Typ przedmiotu | obowiązkowy |
Język nauczania | polski |
Sylabus opracował |
|
Forma zajęć | Liczba godzin w semestrze (stacjonarne) | Liczba godzin w tygodniu (stacjonarne) | Liczba godzin w semestrze (niestacjonarne) | Liczba godzin w tygodniu (niestacjonarne) | Forma zaliczenia |
Wykład | 15 | 1 | 9 | 0,6 | Zaliczenie na ocenę |
Laboratorium | 30 | 2 | 18 | 1,2 | Zaliczenie na ocenę |
Celem przedmiotu jest przekazanie studentom wiedzy z zakresu mechaniki budowy ciała człowieka i jego funkcjonowania z punktu widzenia biofizyki. Zapoznanie z wybranymi urządzeniami fizycznymi mogącymi mieć zastosowanie w procesie treningowym sportowca.
Wiedza ogólna z fizyki z zakresu szkoły średniej.
Wykład: Zasady dynamiki dla ruchu postępowego i obrotowego. Moment bezwładności i jego wyznaczanie dla ciał człowieka. Wykorzystanie zasady zachowania momentu pędu w sporcie. Środek ciężkości ciała człowieka. Moment siły i maszyny prosty. Funkcjonowanie stawów w oparciu o dźwignie jednostronna i dwustronną. Wykorzystanie trenażerów w treningu sportowca na przykładzie trenażera równia pochyła i obrotowego. Analiza parametrów strukturalnych, geometrycznych, energetycznych układu ruchu człowieka. Stopnie swobody. Ruchomość par biokinematycznych. Układ sterowania ciała człowieka. Sterowanie ruchem ze sprzężeniem zwrotnym i prostym. Uczenie się ruchu z wykorzystaniem zrumienia prawa mechaniki. Wykorzystanie elektrogoniometrii i elektromiografii.
Laboratorium: Efektywności techniki sportowej wyjaśniana językiem fizyki. Wyznaczanie siły statycznej i momentu sił kończyny górnej i i dolnej przy użyciu ramy stabilizacyjnej. Wykonanie diagramów obrazujących topografie momentów sił mięśniowych oraz porównanie przedstawicieli różnych dyscyplin sportowych. Obliczanie wielkości fizycznych opisujących ruch mechaniczny postępowy obrotowy człowieka. Wyznaczanie środka ciężkości ciała człowieka metoda bezpośrednią i pośrednią. Wykorzystanie fotokinemetrii do analizy ruchu mechanicznego człowieka. Ocena skuteczności techniki sportowej na podstawie filmu. Pomiary siły dynamicznej człowieka Wykorzystanie trenażerów do doskonalenie określonych cech motorycznych oraz nawyków ruchowych. Wyznaczanie momentu bezwładności ciała człowieka metoda pośrednią i bezpośrednia. Pomiary koordynacji ruchowej, sterowanie ruchem. Wykorzystywanie wiedzy mechanicznej w nauczaniu wybranej techniki sportowej. Wykorzystanie fizyki na lekcji wychowania fizycznego w szkole.
Wykład: metoda podająca, wykład informacyjny, wykład problemowy.
Laboratorium: oparte na obserwacji i pomiarze oraz działalności praktycznej (metoda laboratoryjna).
Opis efektu | Symbole efektów | Metody weryfikacji | Forma zajęć |
Wykład: przeprowadzony w formie pisemnej (test jednokrotnego lub wielokrotnego wyboru), warunkiem zdania egzaminu jest uzyskanie 50% punktów możliwych do zdobycia. Do egzaminu student jest dopuszczany na podstawie zaliczenia z laboratorium.
Laboratorium: wykonanie sprawozdań z zajęć laboratoryjnych, ocena za kolokwium
Ocena końcowa to średnia arytmetyczna oceny z laboratorium i egzaminu. Wyniki średniej arytmetycznej ustala się zgodnie z zasadą: - średnia 3,25 stanowi ocenę końcową 3,5; średnia 3,75 stanowi ocenę końcową 4,0; średnia 4,25 stanowi ocenę końcową 4,5; średnia 4,75 stanowi ocenę końcową 5,0.
Zmodyfikowane przez dr Ewa Skorupka (ostatnia modyfikacja: 19-03-2020 17:04)